[go: nahoru, domu]

پرش به محتوا

فرهنگ ریشه‌شناسی فارسی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Jeepubot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۵ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۰۶ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
فرهنگ ریشه‌شناسی فارسی
روی جلد فرهنگ ریشه‌شناسی فارسی
نویسنده(ها)پاول هرن، هاینریش هوبشمان، جلال خالقی مطلق
عنوان اصلیGrundriss der Neupersischen Etymologie
برگرداننده(ها)جلال خالقی مطلق
کشورایران
زبانپارسی
موضوع(ها)واژه‌شناسی، ریشه‌شناسی
گونه(های) ادبیترجمه، تألیف و پژوهش
ناشرKarl J. Trübner
ناشر فارسی: بنیاد فرهنگ ایران، انتشارات مهرافروز
تاریخ نشر
۱۸۹۳-۱۸۹۵
تاریخ نشر فارسی: ۱۳۹۳
گونه رسانهکتاب
شمار صفحاتپنجاه‌وچهار + ۵۷۷
شابکشابک ‎۹۷۸−۶۰۰−۷۳۶۷−۱۳−۱

کتاب فرهنگ ریشه‌شناسی فارسی با نامِ پیشینِ اساس اشتقاق فارسی از نخستین فرهنگنامه‌های ریشه‌شناسی زبان فارسی است.

متن

[ویرایش]

پاول هرن (یا هورن) در دههٔ پایانی قرن نوزدهم فرهنگنامه‌ای در ریشه‌شناسی زبان فارسی منتشر کرد.[۱] هاینریش هوبشمان اندکی سپس‌تر در کتاب [Persische Studien] Error: {{Lang}}: متن دارای نشانه‌گذاری ایتالیک است (راهنما) ذیلی بر این فرهنگنامه نوشت و بسیاری از کاستی‌هایش را درست کرد.[۲] جلال خالقی مطلق در دههٔ هشتم از قرن بیستم به درخواست پرویز ناتل خانلری به ترجمه و تصحیح کارِ هرن و هوبشمان پرداخت و نخستین دفتر از این کار را با نام اساس اشتقاق فارسی (آ-خ) چاپ کرد.[۳] این کار ناتمام ماند تا سرانجام در سال ۱۳۹۳ ترجمه و تصحیح کار با افزوده‌های فراوان به وسیلهٔ خالقی مطلق در یک جلد با نام فرهنگ ریشه‌شناسی فارسی (آ-ی) به چاپ رسید و پس از رونمایی نافرجام در نمایشگاه کتاب تهران با حضور ژاله آموزگار، در ۲۳ اسفند ماه به دست خالقی مطلق و علی‌اشرف صادقی و حسن رضایی باغ‌بیدی در کتابخانه ملک پرده‌برداری شد.[۴]

کتاب‌های همانند

[ویرایش]
  1. فرهنگ ریشه‌شناختی زبان فارسی (جلدِ نخست: از الف تا ت)، به کوششِ محمد حسن‌دوست و به سرپرستیِ دکتر بهمن سرکاراتی که به‌وسیلهٔ فرهنگستانِ زبان و ادبِ فارسی در سالِ ۱۳۸۴ خ. به چاپ رسید.[۵] و سرانجام به نویسندگی محمد حسن‌دوست به‌صورت پنج دفتر از «آ» تا «ی» در بهار ۱۳۹۴ چاپ شد.[۶]
  2. «زبان پارسیگ (پهلوی): دستور زبان، واژه‌سازی و واج‌شناسی»،نوشتهٔ رهام اشه، که ریشه‌شناسی بیش از چهار هزار واژه‌ی پارسیگ (پهلوی) را به دست داده است.[۷]
  3. «فرهنگ بزرگ ریشه‌شناسیِ فارسی»، نوشتهٔ گارنیک آساتوریان (Garnik Asatrian)، استاد دانشگاه ایروانِ ارمنستان، که قرار است انتشاراتِ بریل دانشگاهِ لَیدِنِ هلند آن را منتشر کند.[۸]
  4. «فرهنگ ریشه‌شناسیِ فعل‌های ایرانی»،[۹] نوشتهٔ دکتر جانی چِئونگ (چه‌اونگ) (Johnny Cheung)، منتشرشده در سال ۲۰۰۶ م. / ۱۳۸۵ خ. توسطِ انتشاراتِ بریل دانشگاهِ لَیدِن.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. http://www.iranicaonline.org/articles/horn-paul
  2. http://www.iranicaonline.org/articles/hbschmann-johann-heinrich
  3. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ آوریل ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۵ مارس ۲۰۱۵.
  4. http://www.cgie.org.ir/fa/news/28367
  5. [۱] بایگانی‌شده در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machineدربارهٔ فرهنگِ ریشه‌شناختی‌ِ زبانِ فارسی و ضرورتِ تدوینِ آن، بهمن سرکاراتی، نامهٔ فرهنگستان، ۱/۴، ص ۲۱–۷۲
  6. http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/668034[پیوند مرده]
  7. «پیش‌درآمدِ «زبانِ پارسیگ (پهلوی): دستورِ زبان، واژه‌سازی و واج‌شناسی»».
  8. [۲]
  9. [۳]

منابع

[ویرایش]