|
با سپاس از مهر دوستان بجز به ضرورت نیستم. |
|
آدمی پرنده نیست تا به هر کران که پرکشد، برای او وطن شود سرنوشت برگ دارد آدمی برگ، وقتی از بلند شاخه‌اش جدا شود، پایمال عابران کوچه‌ها شود
|
«دکتر خسرو فرشیدوَرد»
| این خانه قشنگ است ولی خانۀ من نیست | این خاک چه زیباست ولی خاک وطن نیست | |
| آن دختر چشم‌آبیِ گیسوی‌طلایی | طناز و سیه‌چشم، چو معشوقۀ من نیست | |
| آن کشور نو، آن وطــــنِ دانش و صنعت | هرگز به دل‌انگیزیِ ایران کهن نیست | |
| در مشهد و یزد و قم و سمنان و لرستان | لطفی است که در کَلگری و نیس و پکن نیست | |
| در دامنِ بحر خزر و ساحل گیلان | موجی است که در ساحل دریای عدن نیست | |
| در پیکر گل‌های دلاویز شمیران | عطری است که در نافۀ آهوی خُتن نیست | |
| آواره‌ام و خسته و سرگشته و حیران | هر جا که رَوَم، هیچ کجا خانۀ من نیست | |
| آوارگی و خانه‌به‌دوشی چه بلاییست | دردی است که همتاش در این دیر کهن نیست | |
| من بهر که خوانم غزل سعدی و حافظ | در شهر غریبی که در او فهم سخن نیست | |
| هر کس که زَنَد طعنه به ایرانی و ایران | بی‌شبهه که مغزش به سر و روح به تن نیست | |
| پاریس قشنگ است ولی نیست چو تهران | لندن به دلاویزی شیراز کهن نیست | |
| هر چند که سرسبز بُوَد دامنۀ آلپ | چون دامن البرز پر از چین و شکن نیست | |
| این کوه بلند است، ولی نیست دماوند | این رود چه زیباست، ولی رود تجن نیست | |
| این شهر عظیم است، ولی شهرِ غریب است | این خانه قشنگ است، ولی خانۀ من نیست |
| هفته | اوت | مرداد | صفر | |||
| شنبه | ۱۰ | ۲۰ | ۴ | |||
| یکشنبه | ۱۱ | ۲۱ | ۵ | |||
| دوشنبه | ۱۲ | ۲۲ | ۶ | |||
| سه‌شنبه | ۱۳ | ۲۳ | ۷ | |||
| چهارشنبه | ۱۴ | ۲۴ | ۸ | |||
| پنجشنبه | ۱۵ | ۲۵ | ۹ | |||
| جمعه | ۱۶ | ۲۶ | ۱۰ | |||
