μέλας

Grec ancien

Étymologie

De l’indo-européen commun *melh₂- qui a également donné malus en latin, मल mála (« saleté », « crasse », « poussière ») en sanskrit, melns en letton et melne en vieux prussien.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		μέλας		μέλαινα		μέλαν
vocatif		μέλαν		μέλαινα		μέλαν
accusatif		μέλανα		μέλαιναν		μέλαν
génitif		μέλανος		μελαίνης		μέλανος
datif		μέλανι		μελαίνῃ		μέλανι
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		μέλανε		μελαίνα		μέλανε
vocatif		μέλανε		μελαίνα		μέλανε
accusatif		μέλανε		μελαίνα		μέλανε
génitif		μελάνοιν		μελαίναιν		μελάνοιν
datif		μελάνοιν		μελαίναιν		μελάνοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		μέλανες		μέλαιναι		μέλανα
vocatif		μέλανες		μέλαιναι		μέλανα
accusatif		μέλανας		μελαίνας		μέλανα
génitif		μελάνων		μελαινῶν		μελάνων
datif		μέλασι(ν)		μελαίναις		μέλασι(ν)

μέλας, mélas *\mé.laːs\ masculin (comparatif : μελάντερος ; superlatif : μελάντατος)

1. Sombre.
2. Noir.
   • μελάντερον ἠΰτε πίσσα — (Homère, L’Iliade l.c.)

     plus noir que la poix

3. Sombre, lugubre, morne, morose.
4. Obscur, énigmatique.

Variantes

• μέλαις (Éolien)

Dérivés dans d’autres langues

• Anglais : mela-
• Français : mélano-

Références

• « μέλας », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage