Oriólidos

Oriolus chinensis

Reino:	Animalia
Filo:	Chordata
Clase:	Aves
Orde:	Passeriformes
Superfamilia:	Corvoidea
Familia:	Oriolidae Vigors, 1825

Xéneros

Ver texto

Os oriólidos^[1] (Oriolidae) son unha familia de aves paseriformes de rechamantes cores que viven no Vello Mundo, chamados comunmente ouriolos. En Galicia vive a especie Oriolus oriolus, o ouriolo común ou vichelocrego.

Taxonomía e sistemática

A familia Oriolidae comprende os Sphecotheres, os pitohuis e os ouriolos do Vello Mundo.^[2] Os extintos Turnagra foron engadidos en 2011, e antes estiveran clasificados na familia Turnagridae.^[3]^[4] Propuxéronse outros xéneros para dividir o xénero Oriolus. Por exemplo, as especies africanas de cabeza negra son ás veces situadas nun xénero separado, Baruffius. A familia Oriolidae non está relacionada con outras aves parecidas aos ouriolos que viven no Novo Mundo, clasificadas na familia Icteridae, malia o seu similar tamaño, dieta, comportamento e rechamante plumaxe, pero todas estas semellanzas son resultado dunha converxencia evolutiva.

Xéneros existentes

Na familia Oriolidae existen tres xéneros:^[5]

Xénero Sphecotheres (3 especies)
Xénero Pitohui (4 especies actualmente)
Xénero Oriolus (29 especies)

Xéneros extintos

Hai polo menos dous xéneros extintos na familia Oriolidae:

Xénero Turnagra (2 especies extintas)^[5]
Xénero Longimornis – Longimornis robustirostrata

Descrición

Os ouriolos e Sphecotheres son paseriformes de medio tamaño, de arredor de 20–30 cm de lonitude, e as femias son algo máis pequenas que os machos.^[6] O peteiro é lixeiramente curvado e ganchudo, e, excepto nos Sphecotheres, tan longo coma a cabeza. A plumaxe da maioría das especies é rechamante, aínda que as femias a miúdo teñen unha plumaxe máis apagada que a dos machos. A plumaxe de moitos ouriolos de Australasia imita a dos Philemon comedores de mel, probablemente para reducir a agresión contra os ouriolos máis pequenos.^[7]

Distribución e hábitat

A familia distribúese por África, Europa, Asia e Australia. As poucas especies de climas de baixa temperatura son migratorias e algunhas especies tropicais tamén mostran movementos estacionais.

Comportamento e ecoloxía

Reprodución

Os ouriolos son monógamos, reproducíndose en parellas territoriais (aínda que o Sphecotheres vieilloti, e posiblemente os outros Sphecotheres, reprodúcense en colonias pouco densas).^[6] Os sitios de nidificación poden situarse preto de especies agresivas, como drongos, lánidos ou Philemon, que lles dan un certo grao de protección. O niño é unha copa fonda tecida como unha hamaca que colga dunha rama. Xeralmente poñen dous ou tres ovos, pero rexistráronse casos de seis.

Alimentación

Os ouriolos son arbóreos e adoitan alimentarse nas copas das árbores.^[6] Moitas especies poden sobrevivir en bosques abertos, aínda que unhas poucas están restrinxidas a bosques pechados. Son omnívoros oportunistas, e os principais compoñentes da súa dieta son froitas, bagas, artrópodos e néctar.

Notas

↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para oriólidos.
↑ "Orioles, drongos & fantails « IOC World Bird List". www.worldbirdnames.org (en inglés). Consultado o 2017-02-18.
↑ Johansson, Ulf; Eric Pasquet; Martin Irestedt (2011). "The New Zealand Thrush: An Extinct Oriole". PLOS ONE 6 (9): e24317. PMC 3170299. PMID 21931679. doi:10.1371/journal.pone.0024317.
↑ Zuccon, D. & Ericson, P. G. (2012). "Molecular and morphological evidences place the extinct New Zealand endemic Turnagra capensis in the Oriolidae". Molecular Phylogenetics and Evolution 62 (1): 414–26. PMID 22056604. doi:10.1016/j.ympev.2011.10.013.
↑ ^5,0 ^5,1 Gill, Frank; Donsker, David, eds. (2017). "Orioles, drongos & fantails". World Bird List Version 7.3. International Ornithologists' Union. Consultado o 20 November 2017.
↑ ^6,0 ^6,1 ^6,2 Walther, B; Jones, P (2008). "Family Oriolidae (Orioles and Figbirds)]". En Josep, del Hoyo; Andrew, Elliott; David, Christie. Handbook of the Birds of the World. Volume 13, Penduline-tits to Shrikes. Barcelona: Lynx Edicions. pp. 692–713. ISBN 978-84-96553-45-3.
↑ Diamond J (1982). "Mimicry of friarbirds by orioles" (PDF). The Auk 99 (2): 187–196.

Véxase tamén

Bibliografía

Jønsson, K.A.; Bowie, R.C.K.; Moyle, R.G.; Irestedt, M.; Christidis, L.; Norman, J.A.; Fjeldså, J. (2010). "Phylogeny and biogeography of Oriolidae (Aves: Passeriformes)". Ecography 33 (2): 232–241. doi:10.1111/j.1600-0587.2010.06167.x.

Ligazóns externas

Internet Bird Collection.com: Vídeos Arquivado 16 de marzo de 2016 en Wayback Machine.

[1] Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para oriólidos.

[2] "Orioles, drongos & fantails « IOC World Bird List". www.worldbirdnames.org (en inglés). Consultado o 2017-02-18.

[3] Johansson, Ulf; Eric Pasquet; Martin Irestedt (2011). "The New Zealand Thrush: An Extinct Oriole". PLOS ONE 6 (9): e24317. PMC 3170299. PMID 21931679. doi:10.1371/journal.pone.0024317.

[4] Zuccon, D. & Ericson, P. G. (2012). "Molecular and morphological evidences place the extinct New Zealand endemic Turnagra capensis in the Oriolidae". Molecular Phylogenetics and Evolution 62 (1): 414–26. PMID 22056604. doi:10.1016/j.ympev.2011.10.013.

[ioc-5] 5,0 ^5,1 Gill, Frank; Donsker, David, eds. (2017). "Orioles, drongos & fantails". World Bird List Version 7.3. International Ornithologists' Union. Consultado o 20 November 2017.

[HBW-6] 6,0 ^6,1 ^6,2 Walther, B; Jones, P (2008). "Family Oriolidae (Orioles and Figbirds)]". En Josep, del Hoyo; Andrew, Elliott; David, Christie. Handbook of the Birds of the World. Volume 13, Penduline-tits to Shrikes. Barcelona: Lynx Edicions. pp. 692–713. ISBN 978-84-96553-45-3.

[7] Diamond J (1982). "Mimicry of friarbirds by orioles" (PDF). The Auk 99 (2): 187–196.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]