Campania (eparquía)
Campania era un antigo territorio bizantino en Italia, hoxe comprendido en Campania e Puglia setentrional.
Institución
[editar | editar a fonte]
Sobre o 580, segundo a Descriptio orbis romani de Xurxo de Chipre, semella que Tiberio II dividiu en cinco provincias ou eparquías a Italia bizantina:
- Annonaria, comprendendo as posesións que lle quedaban a Bizancio na Flaminia, os Alpes Apeninos, a parte oriental da Emilia, Venecia e Istria.
- Calabria, comprendendo as posesións bizantinas na Lucania e na Apulia meridional.
- Campania, comprendendo as posesións bizantinas na Campania, o Samnio e no norte de Apulia.
- Emilia, comprendendo as posesións bizantinas na parte central da Emilia, aos que se engaden o extremo suroriental da Liguria (con Lodi Vecchio) e o extremo suroccidental de Venecia (Cremona e zonas limítrofes).
- Urbicaria, comprendendo as posesións que lle quedaban aos bizantinos na Liguria, Alpes Cocios, Tuscia, Valeria, Piceno, e o extremo norte de Campania.
Tal reforma administrativa de Italia semella motivada, segundo Bavant, pola adaptación da administración de Italia ás necesidades militares do momento, visto que gran parte da Península estaba suxeita ás devastacións dos longobardos e que todos os intentos (incluída e expedición de Baduario) para desaloxalos fallaran; recoñecendo as conquistas efectuadas polos longobardos, foi introducido coa reforma o sistema dos tractus fronteirizos anticipando a reforma do Exarcado, que foi realizada algúns anos despois.[1] A nova eparquía foi, con todo, abolida sobre o 584 coa institución do exarcado
Límites
[editar | editar a fonte]Comprendía os territorios que lles quedaban aos bizantinos na Campania (non sendo a parte setentrional, próxima a Urbicaria), no Samnio e no norte de Apulia. Limitaba ao norte coa eparquía de Urbicaria, ao sur coa eparquía de Calabria, provincia bizantina. As rexións interiores estaban fora do control bizantino porque se estaba formando o ducado de Benevento, longobardo, que había de conquistar despois gran parte da Italia meridional.
Historia
[editar | editar a fonte]A provincia de Campania tivo unha breve vida, de feito algúns anos despois o emperador Mauricio I (582-602) a substituíu co Ducado de Nápoles, xa reducido ás costas da Campania, a causa das conquistas dos longobardos de Benevento.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Bavant, Bernard (1979). "Le duché byzantin de Rome. Origine, durée et extension géographique". Mélanges de l'Ecole française de Rome. Moyen-Age, Temps modernes (91-1): 49–50. Consultado o 29 de agosto de 2012.