[go: nahoru, domu]

Saltar ao contido

Ankl

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Ankl (ou Angl ou Angel) foi un distrito do extremo suroeste de Armenia, con capital na fortaleza de Ankl (Arkatiokert), ao leste do distrito (ao norte de Amida) formado pola rexión das fontes do Tigris ata o Éufrates. É mencionada nas fontes hititas como Ingaluwa, e os romanos chamárona Ingilene.[1]

Limitaba ao norte coa Anzitene, a Balabitene e a Astianene; ao oeste, o río Éufrates, que a separaba da Commagene; ao sur a Migdonia; e ao leste o Npert ou Nprkert (rexión de Martiriópolis). Foi cedida por Persia a Roma, sendo emperador Galerio, o 297.

O 449 e ata o 454 a rexión foi o centro dun levantamento nacional e relixioso (ver: rebelión de Ankl).

O 543 o nakharar Nerseh Kamsarakan sublevouse esperando a axuda bizantina, pero foi derrotado en Ankl, e os bizantinos non interviñeron.

O 591 a rexión pasou a Bizancio mediante un tratado co novo rei Cosroes (que chegou ao trono coa axuda bizantina). A fronteira fixouse aproximadamente nunha liña entre o lago Sevan e o lago Van.

O ano 605 na guerra entre Bizancio e Persia (603628) iniciada un ano antes, as loitas vanse producir no distrito de Ankl; o mando bizantino correspondeu ao nakharar Teodoro Khorkhoruni, que foi derrotado polos persas (Teodoro foi feito prisioneiro e o rei persa ordenou a súa execución). Os persas tamén gañaron o ano 606 na provincia de Basean e conquistaron Ankl e outras vilas, e a importante cidade de Taron.

O 625 a rexión foi ocupada outra vez por Bizancio. O 24-25 de febreiro do 628 o rei Cosroes foi destronado e en xuño do 628 as condicións de paz esixidas polo emperador Heraclio serían aceptadas. Entre outros puntos do acordo, a fronteira Armenia volveu á fixada polo tratado do 591.

  1. Epiphanius, Haeres. LX. vol. I. p. 505, ed. Valesius; comp. St. Martin, Mém. sur l'Armenie, vol. e. pp. 23, 97.