[go: nahoru, domu]
Jump to content

Էլլի Շլայն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Էլլի Շլայն
մարդ Խմբագրել Wikidata
Սեռիգական Խմբագրել Wikidata
ՔաղաքացիությունԻտալիա, Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ, Շվեյցարիա Խմբագրել Wikidata
ԱնձնանունElena, Ethel, Elly Խմբագրել Wikidata
ԱզգանունSchlein Խմբագրել Wikidata
IPA transc­rip­tion/ˈɛlli ˈʃlain/ Խմբագրել Wikidata
Ծննդյան օր4 Մայիսի 1985 Խմբագրել Wikidata
ԾննդավայրԼուգանո Խմբագրել Wikidata
ՀայրMelvin Robert Schlein Խմբագրել Wikidata
ՄայրMaria Paola Viviani Schlein Խմբագրել Wikidata
Քույր/եղբայրBenjamin Schlein, Susanna Schlein Խմբագրել Wikidata
Մայրենի լեզուիտալերեն Խմբագրել Wikidata
Տիրապետում էիտալերեն, անգլերեն Խմբագրել Wikidata
Գրավոր լեզուիտալերեն Խմբագրել Wikidata
Մասնագիտությունքաղաքական գործիչ, բլոգեր Խմբագրել Wikidata
Զբաղեցրած պաշտոնԵվրոպական պարլամենտի պատգամավոր, Secretary of the Democratic Party Խմբագրել Wikidata
Շրջանավարտն է՝Բոլոնիայի համալսարան, Liceo Cantonale di Lugano Խմբագրել Wikidata
Գործունեության վայրՍտրասբուրգ, Բրյուսել Խմբագրել Wikidata
ԿուսակցությունԴեմոկրատական կուսակցություն, Possible, Green Italy, Դեմոկրատական կուսակցություն Խմբագրել Wikidata
Էթնիկ խումբItalian Jews Խմբագրել Wikidata
Սեռական կողմնորոշումԵրկսեռականություն Խմբագրել Wikidata
Պաշտոնական կայքwww.ellyschlein.it Խմբագրել Wikidata
IMDb iden­ti­fiernm11732629 Խմբագրել Wikidata

Ելենա Էթել Էլլի Շլայն (մայիսի 4, 1985(1985-05-04)[1], Լուգանո, Տիչինո, Շվեյցարիա[1]), իտալացի քաղաքական գործիչ, 2023 թվականի մարտի 12-ից դեմոկրատական կուսակցության քարտուղար[2]։ Էլլի Շլայնը Իտալիայի պատգամավորների պալատի անդամ է, իսկ նախկինում եղել է Էմիլիա-Ռոմանիայի փոխնախագահ և Եվրոպական խորհրդարանի անդամ։ 2023 թվականի փետրվարի 26-ին Էլլի Շլայնը ընտրվել է դեմոկրատական կուսակցության նոր քարտուղար, հավաքելով ձայների 54% - ը, դարձավ կուսակցությունը գլխավորող առաջին կինը[3]։

Վաղ մանկություն և կրթություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ելենա Էթել Շլյայնը ծնվել է 1985 թվականի մայիսի 4-ին Շվեյցարիայի Լուգանո քաղաքում[4][5]։ Նրա հայրը՝ Մելվին Շլայնը, հրեական ծագմամբ ամերիկացի գիտնական և քաղաքագետ է[5][6]։ Նրա մայրը՝ Մարիա Պաոլա Վիվիանին, Ինսուբրիայի համալսարանի համեմատական հանրային իրավունքի պրոֆեսոր է[7]։ Ի սկզբանե Էլլի Շլայնի հայրական պապի ազգանունը Շլայեր էր, Էլիս կղզի ժամանելուց հետո նա այն փոխեց Շլայինով[5]։  Նրա մայրական պապը Իտալիայի սոցիալիստական կուսակցության քաղաքական գործիչ Ագոստինո Վիվիանին էր, 1972-1979 թվականներին սենատոր և բարձրագույն դատական խորհրդի անդամ[8]։ Էլլի Շլայնի հայրական նախնիները ծագումով Ժովկվայից էին, որն այժմ գտնվում է Ուկրաինայում, իսկ հայրական տատը, որից նա վերցրել է Էթել երկրորդ անունը, լիտվական ծագում ուներ[5]։ Էլլի Շլայնը ունի քույր, ով մասնագիտությամբ դիվանագետ է, և եղբայր, ով մաթեմատիկոս է[9]։

Ավելի ուշ Շլայնը տեղափոխվեց Բոլոնիա[10]։ 2011 թվականին ավարտել է Բոլոնիայի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը ՝ պաշտպանելով սահմանադրական իրավունքի վերաբերյալ ատենախոսություն[7]։ Շլայնը ունի ամերիկյան, իտալական և շվեյցարական քաղաքացիություն[11]։

Քաղաքական կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2008–2013թթ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2008 և 2012 թվականներին Շլայնը կամավոր մասնակցել է ԱՄՆ-ում Բարաք Օբամայի երկու նախագահական արշավներին[10]։ 2011 թվականին Շլայնը համալսարանի ուսանողների ասոցիացիայի հիմնադիրներից մեկն էր, որը որը նվիրված էր միգրացիոն քաղաքականության և բանտային իրողությունների հետ կապված հարցերի վերաբերյալ հասարակական կարծիքի խորացմանն ու իրազեկմանը[12]։

2013-ի ապրիլին Իտալիայի նախկին վարչապետ և դեմոկրատական կուսակցության նախագահ Ռոմանո Պրոդին ստացավ ձախ կենտրոնամետ կոալիցիայի 100-ից պակաս ընտրողների աջակցությունը և 2013-ին դուրս մնաց Իտալիայի նախագահական ընտրարշավից։ Ի պատասխան՝ Շլայնը խթանեց մոբիլիզացիոն արշավը, որը քննադատում էր Պրոդիի հրաժարականի հետևում կանգնած մարդկանց և դեմ էր մեծ կոալիցիայի կառավարության՝ Լետտայի կաբինետի ձևավորմանը[13]։ 2013-ին դեկտեմբերի 8-ին առաջնորդի ընտրություններում, Շլյայնը սատարել է երրորդ տեղը զբաղեցրած Ջուզեպպե Չիվատիին[14]։

Եվրոպական խորհրդարանի պատգամավոր, 2014–2019 թթ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2014-ի փետրվարին Շլյայնը առաջադրվել է Եվրոպական խորհրդարան հյուսիսարևելյան ընտրատարածքում։ 2014 թվականին Իտալիայում կայացած Եվրոպական խորհրդարանի ընտրություններում Շլյայնը ընտրվել է Եվրոպական խորհրդարանի պատգամավոր[15]։ Շլյայնը աշխատել է Եվրոպական խորհրդարանի զարգացման հարցերով հանձնաժողովում[16]:Բացի կոմիտեում իր պարտականությունները կատարելուց, նա եղել է Եվրամիության եւ Ալբանիայի կայունացման եւ ասոցիացիայի խորհրդարանական կոմիտեում խորհրդարանի պատվիրակության կազմում[16]։

2015-ի մայիսին Շլյայնը ֆեյսբուքյան իր գրառման մեջ հայտարարեց, որ հեռանում է կուսակցությունից՝ խորապես չհամաձայնվելով կուսակցության նոր քաղաքական գծի հետ, որի վրա տպավորվել է կուսակցության քարտուղար և Իտալիայի վարչապետ Մատեո Ռենցին, և միացել է Չիվատիի հիմնադրած Հնարավոր է կուսակցությանը[17]։ 2019 թվականի ապրիլին Շլյայնը հայտարարել էր, որ մտադիր չէ մասնակցել Իտալիայի 2019 թվականի Եվրախորհրդարանի ընտրություններին[18]։

Էմիլիա-Ռոմագնայի փոխնախագահ, 2020-2022թթ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2020 թվականի Էմիլիա Ռոմանիայի տարածաշրջանային ընտրություններում, որը տեղի է ունեցել հունվարի 26-ին, Շլայնը առաջադրվել է որպես Էմիլիա Ռոմանիայի տարածաշրջանային խորհրդի անդամի թեկնածու։ Էմիլիա Ռոմանիայի տարածաշրջանային խորհուրդը եղել է ձախ ընտրական դաշինքի մաս, որ կոչվում է համարձակ էկոլոգ և առաջադեմ Էմիլիա Ռոմանիա շրջան[19][20]։ Նա ընտրվեց՝ հավաքելով ավելի քան 22,000 ձայն, ինչը տարածաշրջանի պատմության մեջ ամենաբարձր ցուցանիշն է խորհրդի անդամի համար, և հետագայում նշանակվեց Ստեֆանո Բոնաչինին որպես նրա փոխնախագահ[21][22][23]։ 2020 թվականի փետրվարին քարտուղար Նիկոլա Զինգարետին Շլայնին առաջարկել է կուսակցության նախագահի պաշտոնը, որը թափուր է մնացել Պաոլո Ջենտիլոնիի կողմից[10]։

2022 թվականի ընդհանուր ընտրությունները և դեմոկրատական կուսակցության ղեկավարության առաջադրումը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2022 թվականի սեպտեմբերի 26-ին կայացած ընդհանուր ընտրություններում Շլայնը ընտրվել է երկրի պատգամավորների պալատում[24][25]։ Մի քանի շաբաթ անց՝ Լետտայի կուսակցության ղեկավարի պաշտոնից հրաժարվելուց հետո, Շլայնը հայտարարեց 2023 թվականին կուսակցության ղեկավարի ընտրություններում առաջադրվելու մասին[26]։ Վրդովված զգացմունքներով[27], առաջին անգամ Շլյայնը փակ ընտրություններում զբաղեցրել է երկրորդ տեղը[28], հաղթելով բաց ընտրություններում 2023 թվականի փետրվարի 26-ին[29], նա հաջողությամբ ընտրվեց՝ առաջ անցնելով Ստեֆանո Բոնաչինիից[30][31]։ Այսպիսով, Շլայնը դարձավ վարչության առաջին կինը, ինչպես նաև ամենաերիտասարդ աշխատակիցը[32], 2007 թվականից կուսակցության կազմավորումից ի վեր առաջնորդ ընտրվելով[33]։ Շլայնը նաև Իտալիայի առաջատար ձախ կենտրոնամետ կուսակցության ԼԳԲՏ համայնքի հարցերով առաջին հրապարակավ հայտարարված քարտուղարն է։ Իր կուսակցական աճի ընթացքում նրան համեմատել են ամերիկացի կոնգրեսական Ալեքսանդրիա Օկասիո-Կորտեսի հետ[34]։ Շլայնը այդ պաշտոնում, 2023 թվականի մարտի 12-ին, փոխարինել է Լետտային[35]։

2023 թվականի ապրիլի 18-ին Շլյայնն իր անձնական կարծիքն է հայտնել փոխնակ մայրության օգտին[36]։

Անձնական կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2020 թվականի փետրվարին Շլայնն իրեն բիսեքսուալ է հայտարարել[37][38][39]։ Նա իրեն անվանում է ֆեմինիստ և առաջադեմ[40]։ Շլայնը բախվել է վիրավորանքների, ներառյալ դավադրության տեսություններ, որ ֆինանսավորվում է հրեա ֆինանսիստ Ջորջ Սորոսի կողմից, և նրա քթի վերաբերյալ մեկնաբանություններ, որ ունի էտրուսկյան, այլ ոչ թե հրեական ծագում[41][42][43]։ 2022 թվականի դեկտեմբերին հրկիզողները ոչնչացրել են մեքենան, որն օգտագործում էր նրա քույրը, Աթենքում դիվանագետ Սյուզաննա Շլյայնը, որի համար Իտալիայի գործող վարչապետ Ջորջիա Մելոնիին դրդել է արտահայտել իր խորը մտահոգությունը[44]։

Շլայնի ներկայիս գործընկերը Կալյարիի բնիկ Պաոլա Բելոնին է[45]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Openpolis
  2. ↑ «Pd, Schlein: "Lavoro per la massima unità e per il rilancio del partito, l'assemblea il 12 marzo"». TGcom24. 2023 թ․ փետրվարի 27.
  3. ↑ «Chi è Elly Schlein, la nuova segretaria del PD». Il Post (իտալերեն). 2023 թ․ փետրվարի 26. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 27-ին.
  4. ↑ «Differenze e convergenze. Il confronto tra i sostenitori di Bonaccini e Schlein». newsrimini (իտալերեն). 2023 թ․ փետրվարի 23. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 26-ին.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Cazzullo, Aldo (2023 թ․ փետրվարի 18). «Elly Schlein: O il Pd cambia o è finita. Io non ho nulla da perdere e per questo vincerò». Corriere della Sera (իտալերեն). Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 26-ին.
  6. ↑ Sbaffi, Giulia (2020 թ․ փետրվարի 12). «Sapevi che Elly Schlein ha frequentato il DAMS? Tutto sulla giovane politica». Donna Glamour (իտալերեն). Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 4-ին.
  7. ↑ 7,0 7,1 Civati, Giuseppe (2014 թ․ մայիսի 17). «L'isola di Elly». Ciwati (իտալերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2023-02-05-ին. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 26-ին.
  8. ↑ Salati, Di Alexia (2020 թ․ փետրվարի 4). «Il dubbio: Agostino Viviani, l'avvocato che sfidò le toghe. E perse… – Elly Schlein». Elly Schlein (իտալերեն). Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 4-ին.
  9. ↑ «Elly Schlein's family: university professor parents, diplomat sister, physicist brother». Il Corriere di Bologna (իտալերեն).
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Sciorilli Borrelli, Silvia (2020 թ․ փետրվարի 13). «Meet the Italian left's rising star». Politico (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 26-ին.
  11. ↑ Pizzimenti, Chiara (2023 թ․ փետրվարի 27). «Elly Schlein, la famiglia della nuova segretaria del Pd». Vanity Fair Italia (իտալերեն). Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 28-ին.
  12. ↑ «Chi siamo». progre (իտալերեն). 2012 թ․ նոյեմբերի 16. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ մայիսի 29-ին. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 26-ին.
  13. ↑ «#Occupypd, sedi di partito occupate dai giovani del Pd». Corriere della Sera (իտալերեն). Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 26-ին.
  14. ↑ «Elly Schlein, Civati segretario per il cambiamento: 'Il PD ha sbagliato tutto dopo le primarie'» [Elly Schlein, Civati secretary for change: 'The PD got it all wrong after the primaries']. BolognaToday (իտալերեն). 2013 թ․ դեկտեմբերի 3.
  15. ↑ «Europee, parla la civatiana Elly Schlein: "Vince il Pd, ma serve riflessione sul governo"». L'Espresso. 2014 թ․ մայիսի 22. Վերցված է 2019 թ․ ապրիլի 13-ին.
  16. ↑ 16,0 16,1 «Elly Schlein». European Parliament. 1985 թ․ մայիսի 4. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 26-ին.
  17. ↑ Capelli, Eleonora (2015 թ․ մայիսի 9). «Elly Schlein: "Volevo riportare Prodi nel Pd ma ora non sopporto più le troppe scelte di destra"». La Repubblica. Վերցված է 2019 թ․ ապրիլի 13-ին.
  18. ↑ Testa, Tiziana (2019 թ․ ապրիլի 12). «Schlein: "Europarlamento addio, ecco perchè non mi ricandido"». La Repubblica. Վերցված է 2019 թ․ ապրիլի 13-ին.
  19. ↑ Fornasini, Elisa (2019 թ․ դեկտեմբերի 27). «Regionali, maratona per il deposito delle liste». estense (իտալերեն). Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 26-ին.
  20. ↑ «Inaugurato il comitato di 'Emilia Romagna Coraggiosa': "Al centro ambiente e lavoro"». RavennaToday (իտալերեն). 2019 թ․ նոյեմբերի 28. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 26-ին.
  21. ↑ Laino, Gianmichele (2020 թ․ հունվարի 27). «Elly Schlein è la candidata più votata nella storia delle elezioni in Emilia-Romagna». Giornalettismo (իտալերեն). Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 26-ին.
  22. ↑ Gagliardi, Andrea (2020 թ․ հունվարի 29). «Elly Schlein, l'outsider di sinistra più votata in Emilia Romagna». Il Sole 24 ORE (իտալերեն). Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 26-ին.
  23. ↑ «Emilia-Romagna, la nuova vicepresidente della Regione è Elly Schlein». la Repubblica (իտալերեն). 2020 թ․ փետրվարի 11. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 26-ին.
  24. ↑ «Parlamentari eletti alle politiche in Emilia Romagna: chi sono». il Resto del Carlino (իտալերեն). 2022 թ․ սեպտեմբերի 27. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 26-ին.
  25. ↑ «XIX Legislatura - Deputati e Organi - Scheda deputato - SCHLEIN Elly». Camera dei deputati (իտալերեն). Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 26-ին.
  26. ↑ «Elly Schlein ha fatto capire che vuole candidarsi alla segreteria del PD». Il Post (իտալերեն). 2022 թ․ նոյեմբերի 11. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 26-ին.
  27. ↑ Balmer, Crispian (2023 թ․ փետրվարի 27). «In surprise result, Italy's left picks Elly Schlein to rebuild party». Reuters. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 27-ին.
  28. ↑ «Stefano Bonaccini ed Elly Schlein sono i due candidati alla segreteria del PD». Il Post (իտալերեն). 2023 թ․ փետրվարի 20. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 27-ին.
  29. ↑ «Elly Schlein nuova segretaria, il Pd svolta a sinistra: «Saremo un problema per il governo»». Il Mattino (իտալերեն). 2023 թ․ փետրվարի 26. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 27-ին.
  30. ↑ Nova, Redazione Agenzia (2023 թ․ փետրվարի 26). «Elly Schlein è la nuova segretaria del Partito democratico». Agenzia Nova (իտալերեն). Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 26-ին.
  31. ↑ «Chi è Elly Schlein, la nuova segretaria del PD». Il Post (իտալերեն). 2023 թ․ փետրվարի 26. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 26-ին.
  32. ↑ «Chi è Elly Schlein, la nuova segretaria del Pd e prima donna a guidare il partito». Fanpage (իտալերեն). Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 27-ին.
  33. ↑ «Schlein first female leader of the Democratic Party, today the handover». Italy 24 Press News (ամերիկյան անգլերեն). 2023 թ․ փետրվարի 27. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 27-ին.
  34. ↑ Giuffrida, Angela (2023 թ․ փետրվարի 27). «Elly Schlein voted leader of Italy's most important leftwing party in surprise win». The Guardian (բրիտանական անգլերեն). ISSN 0261-3077. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 27-ին.
  35. ↑ «Pd, Bonaccini eletto presidente. Schlein: 'Basta liti interne'». tg24.sky.it (իտալերեն). 2023 թ․ մարտի 12. Վերցված է 2023 թ․ մարտի 13-ին.
  36. ↑ «Surrogate motherhood, Schlein says she is in favour of gestation for others: "Open for comparison in the Democratic Party"» (իտալերեն). Fanpage. 2023 թ․ ապրիլի 19.
  37. ↑ Zincone, Vittorio (2020 թ․ փետրվարի 21). «Elly Schlein, amori bisex e la politica per caso: «Ma io sognavo il cinema»». Corriere della Sera (իտալերեն). Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 4-ին.
  38. ↑ «Il coming out di Elly Schlein è perfetto perché non esiste un coming out perfetto». Gaypost.it (իտալերեն). 2020 թ․ փետրվարի 14. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 27-ին.
  39. ↑ «Elly Schlein, una donna queer candidata alla segreteria PD - Gay.it». Gay.it (իտալերեն). Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 27-ին.
  40. ↑ «Elly Schlein è la prima donna alla guida del Pd: "Bisessuale, femminista e progressista" - Luce» (իտալերեն). 2023 թ․ փետրվարի 26. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 27-ին.
  41. ↑ «Lo sfogo di Schlein: "Attacchi antisemiti per il mio naso e il mio cognome"». La Repubblica (իտալերեն). 2023 թ․ փետրվարի 3. Վերցված է 2023 թ․ ապրիլի 19-ին.
  42. ↑ Momigliano, Anna (2023 թ․ փետրվարի 23). «Why This Rising Italian Politician Is Downplaying Her Jewish Roots». Haaretz. Վերցված է 2023 թ․ ապրիլի 19-ին.
  43. ↑ «Schlein, su rete ignobili attacchi antisemiti per il mio naso». Euronews (իտալերեն). 2023 թ․ փետրվարի 3. Վերցված է 2023 թ․ ապրիլի 19-ին.
  44. ↑ Stamouli, Nektaria (2022 թ․ դեկտեմբերի 2). «Italian diplomat's car torched in Athens». Politico (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 26-ին.
  45. ↑ Ciusa, Maria Luisa Porcella (2023 թ․ ապրիլի 5). «Paola Belloni, compagna cagliaritana di Elly Schlein si sfoga contro le foto rubate della sua quotidianità». cagliari.vistanet.it (իտալերեն). Վերցված է 2023 թ․ հունիսի 15-ին.

Հետագա ընթերցման համար

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Էլլի_Շլայն&oldid=10118281» էջից