Old Etonians F.C.
Old Etonians F.C. er enskt knattspyrnulið skipað leikmönnum sem útskrifast hafa úr Eton College í Birkshire. Félagið kom mjög við sögu í árdaga knattspyrnuíþróttarinnar í Englandi áður en atvinnumennska ruddi sér til rúms. Í seinni tíð keppir félagið einkum við önnur lið útskrifaðra stúdenta.
Saga
[breyta | breyta frumkóða]Erfitt er að tiltaka stofnár Old Etonians með fullri vissu, en oft er miðað við árið 1871. Löng hefð var fyrir iðkun fótbolta og annarra skyldra boltaíþrótta í Eton-skólanum og snemma tók að bera á því að útskrifaðir nemendur héldu áfram að leggja stund á gömlu skólaíþróttirnar eftir útskrift. Þannig var fyrsti kappleikurinn sem fram fór eftir reglum hins nýstofnaða Enska knattspyrnusambands milli liða sem nefndust Old Etonians og Old Harrovians í nóvember 1862. Nöfnin vísa ekki til þess að um eiginleg knattspyrnufélög í nútímaskilningi hafi verið að ræða heldur einungis hópa sem útskrifaðir voru hvor úr sínum skólanum.
Kinnaird lávarður, einn áhrifamesti maður í sögu fótboltans og forseti Enska knattspyrnusambandsins til 33 ára, var Eton-maður í húð og hár og hóf að leika knattspyrnu um 1866 með gömnlum skólafélögum sínum. Hann var kominn í stjórn knattspyrnusambandsins tveimur árum síðar, 21 árs að aldri. Hann var því einn af skipuleggjendum bikarkeppninnar sem haldin var í fyrsta skipti veturinn 1871-72. Old Etonians skráðu sig fyrst til keppni tveimur árum síðar en drógu sig í hlé fyrir fyrsta leik. Keppnistímabilið 1874-75 mættu Old Etonians hins vegar ótrauðir og fóru alla leið í úrslitin þar sem þeir töpuðu með Kinnaird lávarð innan borðs. Mótherjarnir voru Royal Engineers.
Sama varð upp á teningnum árið eftir þar sem Old Etonians töpuðu í endurteknum úrslitaleik gegn The Wanderers. Segja má að lávarðurinn hafi þar verið beggja megin borðsins, því hann skipti í sífellu milli Old Etonians og The Wanderers. Hafði orðið bikarmeistari með síðarnefnda liðinu 1873 og varð það aftur 1877 og 1878. Árið 1879 var hann hins vegar kominn á ný í raðir Old Etonians sem fóru loksins alla leið og unnu Clapham Rovers í úrslitum.
Árið 1881 komust Old Etonians enn í úrslit bikarsins en töpuðu 3:0 fyrir Old Carthusians og komu þau úrslit verulega á óvart.
Enn átti Old Etonians eftir að komast í tvo bikarúrslitaleiki árin 1882 og 1883 og urðu þeir sögulegir, hvor á sinn hátt. Fram að þeim höfðu Old Etonians einkum keppt við lið skipuð aðalsmönnum og betri borgurum, skipuðum gömlum nemendum fínu einkaskólanna. Hjá þessum liðum var áhugamennskuhugsjónin í fyrirrúmi, enda meðlimirnir vellríkir. Í verksmiðjuborgunum í norðanverðu Englandi voru hins vegar að spretta upp félög skipuð leikmönnum úr alþýðustétt þar sem lítt dulbúin atvinnumennska var ríkjandi. Olli þetta miklum titringi og á stundum klofningi innan knattspyrnuhreyfingarinnar.
Mótherjar Old Etonians í úrslitunum 1882 var Blackburn Rovers, eitt af verksmiðjufélögunum úr norðrinu. Leiknum lauk með 1:0 sigri Old Etonians. Kinnaird lávarður varð þar með bikarmeistari í fimmta sinn og fagnaði titlinum með því að standa á haus fyrir framan áhorfendur. Viðureignin varð söguleg, þar sem þetta var í síðasta sinn sem einu af gömlu áhugamannaliðunum meða einkaskólatengingarnar tókst að vinna keppnina.
Árið eftir voru mótherjarnir annað Blackburn-lið, Blackburn Olympic. Þar áttust ekki aðeins við lið með ólíkan stéttabakgrunn heldur einnig mismunandi leikstíla. Norðanmenn léku knettinum hratt sín á milli á meðan yfirstéttaráhugamennirnir treystu á líkamsburði og einstaklingsframtak. Blackburn Olympics sigraði, 2:1 og nýr kafli hófst í sögu knattspyrnunnar.
Næstu árin tóku verkamannaliðin úr norðrinu öll völd í bikarkeppninni. Old Etonians tóku síðast þátt í henni 1887-88 og voru síðasta áhugamannaliðið til að gera það.
Titlar
[breyta | breyta frumkóða]- (2) 1878-79, 1881-82