ទេស
យក
ខ្មែរ
[កែប្រែ]ការបញ្ចេញសំលេង
[កែប្រែ]- អំនាន: /ទេស/
និរុត្តិសាស្ត្រទី១
[កែប្រែ]មកពីពាក្យ សំស្ក្រឹតខ្មែរ ទេឝ។
គុណកិរិយា
[កែប្រែ]ទេស
- ដែលដើរសាត់ព្រាត់ ឬសាត់អណ្ដែតទៅតាមតែប្រទះ។
- ឧ. ដើរទេស។
ពាក្យសំរង់
[កែប្រែ]គុណនាម
[កែប្រែ]ទេស
- ដែលធំដំបងមាំខ្ពស់។
- ឧ. សេះទេស, គោទេស, ទាទេស។
- ដែលមកពីបរទេស ដែលនាំចូលពីក្រៅប្រទេស។
- ឧ. កប្បាសទេស, ចំប៉ីទេស, សំបួរទេស។
ពាក្យសំរង់
[កែប្រែ]នាម
[កែប្រែ]ទេស
- ប្រទេស, ភូមិ, ស្រុក (ទោះមានមនុស្សនៅក្ដី ឥតមានមនុស្សនៅក្ដី)។
- ឧ. ស្រុកទេស។
- ឈ្មោះសំពត់សាច់ម៉ដ្ឋច្រើនបែប។
- ឧ. សំពត់ទេស (ច្រើនហៅថា ទេសឯក : ទេសឯកស, ទេសឯកខ្មៅ)។
- គ្រឿងសម្លវិសេសដែលមានក្លិនក្រអូបប្រហើរមានរសឆ្ងាញ់ពីសា ក៏ហៅថា ទេស ដែរ។
- ឧ. គ្រឿងទេស។
សូមមើល
[កែប្រែ]- ២.ឈ្មោះសំពត់សាច់ម៉ដ្ឋច្រើនបែប
ពាក្យសំរង់
[កែប្រែ]និរុត្តិសាស្ត្រទី២
[កែប្រែ]មកពីពាក្យ បាលីខ្មែរ ទិស (‘សំដែង’)
កិរិយាសព្ទ
[កែប្រែ]- សំដែង, និយាយពន្យល់ក្នុងផ្លូវព្រះពុទ្ធសាសនា។
- ឧ. និមន្តលោកទេសមហាជាតក៍។
ពាក្យសំរង់
[កែប្រែ]ឯកសារយោង
[កែប្រែ]- វចនានុក្រមជួនណាត មេពាក្យ ទេស