Lousberg

Dä Düüvel unn dat Maatwiiv

Dä Drehdurm

Dä Loußbärsh (huhdeutsch Lousberg) is ejner vunn de zweij Hüjel im Ööscher Kessel. Dä andere is dä Salvaturbärsh.

Dä Loußbärsh is en promminente Bärsh wejl hä kwaasi mittedren in däm Ööscher Becke lisht. Ma kann_en vunn wejt wesh erkenne unn bovve iss en Reßtorang zem in de Landschaft ze luure. Datt eßß op enem ehemalijjen Waßßerspiischer monteet, däm Drehdurm Belvedere. Dä wood 1956 vunn däm Arschitekten Wilhelm K. Fischer jebout.

Dän Loußbärsh hätt da Düüvel opjehäuft. Nohdem hä vumm Ööscher Stadtrat noh dem Duumbou jehörish övvers Uhr jehoue worde ess woor hä zimlish wößt unn hät sish räshe wolle. Daföör hätt hä zwei Sandsäck vunn dä holländische Küste jehollt unn hätt se op Oche werfe wolle. Äwwä wejl dat suh_ene wigge Wääsh woor is hä ad mööd jesinn wie hä an de Jrenz koom unn hätt de Säck nur noch hinger sish hää jetrokke. Do hätt er en aal Maatwiiv jefraacht: „Sach sar_enß, ish sök do wejsh no Oche, kaste mich dem_ens verade? Is_et noh_ene wigge Wejsh?“ Unn sie hätt_en jleish erkannt, vun wäjje dä Huf am rääshte Bejn unn wejl hä suh noh Schwefel jestunke hätt. Da hätt se op ihre aale Schuh jezeisht unn hätt jesaat: Luur_enß hä, die hann ish in Oche jekouft unn sinn losjeloufe, unn jätz sinn se ad kapott. Da hätt dä Düüvel kej Looß mieh jehatt föör wigger ze jonn unn hätt de Säck jrad lijje losse, paar Killomeeter wesh vunn Oche. Unn wejl dat Maatwiiv suh lueß is jesinn säät ma zo däm Bärsh Loußbärsh. Unn dä Shproch jäht esuh (op Ööscher Platt): Dor Ööscher iss dor Düüvel ze lueß.