dengbilind

Kurmancî

Rengdêr

dengbilind

1. mirovê hêl diaxive, ziringdar, dengê wî bilind

Bide ber

• dengzelal
• gimgimî
• dengxweş
• dengnizim
• dengborr

Bilêvkirin

• ew yê dengblinde, xwe dê bêjî yê li ber pezî

Etîmolojî

Ji deng +‎ bilind.

Werger

• Almanî: sonor → de
• Erebî: عالي الصوت‎ → ar, صاخب‎ → ar
• Îngilîzî: loudmouthed → en, ^?voiceful → en, ^?voluble → en