cogito
Verbum temporale
[+/-]cōgĭt|ō, -āre, -āvī, -ātum
- Facultatibus intellectualibus uti.
- In animo habere.
Coniugatio
[+/-]| Radix perfecta cōgĭtāv- | ||
|---|---|---|
| Perfectum indicativum | ||
| act. | sing. | plur. |
| I. | cōgĭtāvī | cōgĭtāvimus |
| II. | cōgĭtāvistī | cōgĭtāvistis |
| III. | cōgĭtāvit | cōgĭtāvērunt |
| Perfectum subiunctivum | ||
| act. | sing. | plur. |
| I. | cōgĭtāverim | cōgĭtāverīmus |
| II. | cōgĭtāverīs | cōgĭtāverītis |
| III. | cōgĭtāverit | cōgĭtāverint |
| Plusquam perfectum indicativum | ||
| act. | sing. | plur. |
| I. | cōgĭtāveram | cōgĭtāverāmus |
| II. | cōgĭtāverās | cōgĭtāverātis |
| III. | cōgĭtāverat | cōgĭtāverant |
| Plusquam perfectum subiunctivum | ||
| act. | sing. | plur. |
| I. | cōgĭtāvissem | cōgĭtāvissēmus |
| II. | cōgĭtāvissēs | cōgĭtāvissētis |
| III. | cōgĭtāvisset | cōgĭtāvissent |
| Futurum perfectum | ||
| act. | sing. | plur. |
| I. | cōgĭtāverō | cōgĭtāverimus |
| II. | cōgĭtāveris | cōgĭtāveritis |
| III. | cōgĭtāverit | cōgĭtāverint |
|
|
| |||||||||||||||||||||||||||
Translationes
[+/-]- νομίζω (nomizō)
- σκέπτομαι (skeptomae)
- συλλογίζομαι (sylogizomae)
- σκέφτομαι (skeftomae)
- συλλογιέμαι (sylogiemae)