vicenae

Discretiva

vicenae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
vīcēnae	casus nominativus pluralis · genus femininum	numeri vīcēnī
vīcēnae	casus vocativus pluralis · genus femininum	numeri vīcēnī

Appellatio pronuntiatusque

API: /wiːˈkeːnae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vī·cē·nae — morphologica: vicen-ae

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• texitur omnis madente tabula Nili aqua. turbidum liquoris glutinum praebet. in rectum primo supina tabulae schida adlinitur longitudine papyri quae potuit esse, resegminibus utrimque amputatis, traversa postea crates peragit. premitur ergo praelis, et siccantur sole plagulae atque inter se iunguntur, proximarum semper bonitatis deminutione ad deterrimas. numquam plures scapo quam vicenae. —Naturalis historia Plinii

Fontes