discipel

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  discipel    (hulp, bestand)
• IPA: / dɪˈsipəl / (3 lettergrepen)

Woordafbreking

• dis·ci·pel

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘leerling’ voor het eerst aangetroffen in 1285
• misschien via Frans disciple van Latijn discipulus "leerling"

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	discipel	discipelen discipels
verkleinwoord	discipeltje	discipeltjes

Zelfstandig naamwoord

de discipel m

1. (religie) (christendom) een van de volgelingen van Jezus

   • Jezus verkreeg een aantal van zijn discipelen aan het meer van Tiberias. 

2. (figuurlijk) trouwe volgeling van iemand die een bepaalde opvatting uitdraagt

   • Sakumat verbrandt zijn kist met penselen en ‘leefde nog lang en in vrede, als visser’. In zekere zin is hij een leerling of discipel geworden van de jongen, die zich gaandeweg heeft ontwikkeld tot een wijze, een dichter. 

Afgeleide begrippen

• medediscipel

Gangbaarheid

• Het woord discipel staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "discipel" herkend door:

94 %	van de Nederlanders;
85 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.