historicus

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  historicus    (hulp, bestand)
• IPA: / hɪsˈtorikʏs / (4 lettergrepen)

Woordafbreking

• his·to·ri·cus

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘geschiedkundige’ voor het eerst aangetroffen in 1770
• van Latijn historicus; op te vatten als afgeleid van historie met het achtervoegsel -icus

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	historicus	historici
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

de historicus m

1. (geschiedenis) (beroep) deskundige op het terrein van de geschiedenis (eventueel in bezit van een academische graad)

   • Historicus Timothy Snyder: 'Trump is uit op een dictatuur'  
   • Je schrijft een gedicht zo alsof je niets anders doet; je stelt je proza zo samen dat, hoewel je tot het verheven taalgebruik van een historicus opstijgt, toch niets de vrijheid van een dichter je in de weg staat. 

   ▸ "De Guernica krijgt door de oorlog die we nu meemaken een enorme extra lading. Het schilderij is niet alleen een interessant kunsthistorisch object. Het leeft en de Oekraïners gebruiken dat", zegt historicus Hartmans.

Verwante begrippen

• geschiedkundige, geschiedschrijver, historiograaf

Hyponiemen

• cultuurhistoricus, godsdiensthistoricus, kerkhistoricus, kersthistoricus, krijgshistoricus, kunsthistoricus, literatuurhistoricus, mediahistoricus, wetenschapshistoricus

Vertalingen

    1.   

Duits: Historiker (de) m Engels: historian (en)

Frans: historien (fr) m Spaans: historiador (es) m, historiógrafo (es) m

Gangbaarheid

• Het woord historicus staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "historicus" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Latijn

Uitspraak

• IPA: /hisˈto.ri.kus/

Woordherkomst en -opbouw

• van Oudgrieks ἱστορικός (historikós) "historisch"; op te vatten als afleiding van historia met het achtervoegsel -icus

Zelfstandig naamwoord

historicus m

1. geschiedkundige, historicus

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	historicus	historicī
genitief	historicī	historicōrum
datief	historicō	historicīs
accusatief	historicum	historicōs
vocatief	historice	historicī
ablatief	historicō	historicīs

Overerving en ontlening

• Nederlands: historicus