Neoarcheïcum
| Eon | Era | Periode | Ouderdom Ma | |
|---|---|---|---|---|
| Proterozoïcum | Paleoproterozoïcum | Siderium | later | |
| Archeïcum | Neoarcheïcum | 2500 - 2800 | ||
| Mesoarcheïcum | 2800 - 3200 | |||
| Paleoarcheïcum | 3200 - 3600 | |||
| Eoarcheïcum | 3600 - 4000 | |||
| Hadeïcum | vroeger | |||
| Indeling van het Archeïcum volgens de ICS.[1] | ||||
De geologische era Neoarcheïcum (ook Neoarchaïcum) is de laatste/bovenste era van het eon Archeïcum, dat duurde van 2,8 Ga tot 2,5 Ga. Het werd voorafgegaan door het Mesoarcheïcum en na/op het Neoarcheïcum komt het Paleoproterozoïcum.
Aardoppervlak
[bewerken | brontekst bewerken]Tijdens dit tijdperk werd het supercontinent Kenorland gevormd, rond 2,7 miljard jaar (Ga) geleden.
Leven
[bewerken | brontekst bewerken]Tijdens dit tijdperk ontwikkelden zich de eerste organismen die zuurstof fotosynthetiseerden. Dit zorgde ervoor dat de concentratie zuurstof in de atmosfeer begon te stijgen.
Atmosfeer
[bewerken | brontekst bewerken]Het vrijgekomen zuurstof reageerde met mineralen in gesteenten en met de broeikasgassen in de atmosfeer. Dit zou uiteindelijk leiden tot de zuurstofcrisis in het latere Paleoproterozoïcum.
Bronnen
- (en) F.M. Gradstein, J.G. Ogg, M.D. Schmitz, & G.M. Ogg; A Geologic Time Scale 2012, Elsevier, ISBN 0444594256.
- ↑ Gradstein et al 2012