Evangelie van Filippus

Het Evangelie naar Filippus maakt deel uit van een verzameling geschriften -Koptische codices- die in 1945 is gevonden bij Nag Hammadi in Egypte. Deze geschriften bevatten in totaal 52 verschillende teksten, verdeeld over 13 papyrusboeken. Deze apocrief bevat teksten, die dateren uit het eind van de 4e of begin 5e eeuw. Het eraan ten grondslag liggende document dateert in elk geval van na 250 n.Chr. en ontstond vermoedelijk in Syrië. De gevonden teksten dateren uit het eind van de 4e of begin 5e eeuw.

Inhoud

De tekst bevat vooral een reeks spreuken en noemt slechts een keer de apostel Filippus (logion 91). Een bijzondere rol legt het weg voor Maria en Maria Magdalena. In de tekst speelt het bruidsvertrek een grote rol. Het doel van de komst van Christus, aldus het boekwerk, is het herenigen van 'Adam' en 'Eva'. De scheiding van de seksen wordt als oorzaak van alle kwaad gezien. Zoals man en vrouw zich in het bruidsvertrek verenigen, zo verenigt ook Christus 'Adam' en 'Eva' in het spirituele bruidsvertrek. Verder wordt er ook over andere, duidelijk gnostische, constructies gespeculeerd, zoals over de archonten en de SoFia. De apocrief wijkt sterk af van de als authentiek erkende evangelische geschriften en behoort tot de gnostieke sekte van Valentinianus.