[go: nahoru, domu]
Naar inhoud springen

Talking Heads

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Oranjesam (overleg | bijdragen) op 21 mrt 2017 om 10:36.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Talking Heads
Talking Heads
Talking Heads tijdens een optreden in de Horseshoe Tavern in Toronto in 1978
Talking Heads tijdens een optreden in de Horseshoe Tavern in Toronto in 1978
Achtergrondinformatie
Jaren actief 1974-1991
Oorsprong New York, Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Genre(s) postpunk, new wave
Label(s) Sire, Warner Bros., EMI, Rhino
Verwante acts Tom Tom Club, Brian Eno, Casual Gods, The Modern Lovers
Oud-leden
zang, gitaar David Byrne
drumstel Chris Frantz
basgitaar Tina Weymouth
toetsen, gitaar Jerry Harrison
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Talking Heads was een postpunk- en newwaveband uit New York die actief was van 1974 tot 1991.

Ontstaansgeschiedenis

Hoewel de groep zelf is ontstaan in New York, liggen de roots van de bandleden mijlenver van elkaar vandaan. Byrne is geboren in Dumbarton in Schotland en kwam via Canada uiteindelijk op negenjarige leeftijd in Baltimore in de Verenigde Staten terecht. Weymouth komt oorspronkelijk uit Californië en maakte tijdens haar jeugd omzwervingen over de hele wereld. Frantz komt uit een militaire familie uit Kentucky. De drie ontmoetten elkaar begin jaren zeventig op de Rhode Island School of Design en besloten al snel muziek met elkaar te gaan maken. In 1974 verhuisden ze naar New York om zich verder te concentreren op hun muziek. Deze stap bleek niet zonder succes te zijn. Zo mochten ze het volgende jaar al openen voor Ramones in de poptempel CBGB en na het toevoegen van toetsenist-gitarist Jerry Harrison aan hun line-up kregen ze in 1977 een platencontract bij de platenmaatschappij Sire.

"Talking heads" is een Engelse term die verwijst naar onder meer talkshows op televisie, waar presentatoren en hun gasten al pratend het volledige beeld vullen.

De belangrijkste platen

Talking Heads: 77

Zie Talking Heads: 77 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In 1977 verscheen het debuutalbum, Talking Heads: 77 geheten. De Talking Heads scoorden er enkele kleine hitjes mee in de Verenigde Staten en al meteen vielen de staccatomuziek, de abstracte teksten en het afstandelijke zingen van Byrne op. De van het album afkomstige single Psycho Killer werd een hit in meerdere landen, hij schopte het onder meer tot een elfde plaats in de Nederlandse Top 40.

More Songs About Buildings and Food

Het volgende album kwam uit in 1978. De titel More Songs About Buildings and Food is een knipoog naar het feit dat de teksten van Byrne nooit over liefde of emoties gaan. Het album blijkt een grote stap voorwaarts, zowel in artistiek als commercieel opzicht. De Al Green-cover Take Me to The River wordt een hit in de Verenigde Staten en het productiewerk van Brian Eno zorgde voor een interessant geluid. Het album bevat een hoeveelheid ietwat kunstzinnige popliedjes waarin wordt geëxperimenteerd met combinaties van elektronische en akoestische instrumenten. Ook steken er hier en daar invloeden van de funk de kop op.

Fear of Music

Zie Fear of Music voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Voor het album Fear of Music, uitgebracht in 1979, werd opnieuw Brian Eno als producer aangetrokken. Eno werd langzamerhand als vijfde lid beschouwd. Op dit album komen de invloeden van de funk sterker naar voren. Ook leunt het album zwaar op de ritmesectie van de band en zitten er experimenten met Afrikaanse invloeden en polyfone ritmes in de nummers. Een van de gastmusici is Robert Fripp.

Remain in Light

Zie Remain in Light voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Remain in Light uit 1980 is het laatste album dat Brian Eno zou produceren voor de band. De relatie tussen Byrne/Eno enerzijds en Weymouth/Frantz anderzijds bleek niet te slagen, mede door het soloproject My life in the bush of ghosts van de twee heren.

Op Remain in Light worden de karakteristieke kenmerken van Fear of Music en My life in the bush of ghosts (funk, Afrikaanse ritmes, sampling) nog verder uitgewerkt. Het resultaat is een album waarop vooral veel lange nummers staan met een sterke rol voor keyboards en elektronica en Afrikaanse polyfone ritmes. Om het geluid helemaal compleet te maken huurde het viertal enkele gastmuzikanten in, onder wie een complete koperblazerssectie en de gitarist Adrian Belew, bekend van zijn werk bij Frank Zappa en later bij King Crimson. Het bekendste nummer van dit album is Once in a Lifetime, waarvan de clip ook beroemd is geworden. Andere gastmusici zijn Robert Palmer, Nona Hendryx en Jon Hassel. In 1996 werd het volledige album gecoverd door Phish.

Omdat de rest van de band van mening was dat de artistieke richting van de band al te veel werd bepaald door het duo Byrne/Eno, werd uiteindelijk besloten om de band tussen Eno en de Talking Heads te verbreken. De band zelf nam na afloop van een lange tour even pauze. De bandleden concentreerden zich op verschillende soloprojecten, zoals de Tom Tom Club van Tina Weymouth.

Speaking in Tongues

In 1983 kwam het album Speaking in Tongues uit. Het bleek een, naar Talking Heads-maatstaven, traditioneel popalbum te zijn. De grootste hit in Nederland van dit album is het nummer Slippery People. In de Verenigde Staten scoort met name Burning Down the House.

Stop Making Sense

Na het uitbrengen van Speaking in Tongues ging de band opnieuw op een zeer uitgebreide wereldtournee. Het is deze tournee waarvan de filmregisseur Jonathan Demme een muziekfilm maakte die als een mijlpaal in het genre wordt beschouwd. De release van de film Stop Making Sense ging gepaard met de release van een gelijknamig livealbum.

Little Creatures

In 1985 kwam het album Little Creatures uit. Het roer gaat opnieuw om; Little Creatures is een eenvoudig popalbum met Amerikaanse country- en folkinvloeden. Het bekendste nummer van dit album is Road to Nowhere, waarin de soul- en funkinvloeden weer zijn terug te vinden.

True Stories

In 1986 regisseert David Byrne zijn eerste film, True Stories genaamd. De Talking Heads nemen de soundtrack voor hun rekening en brengen die onder dezelfde naam als de film uit. Zowel de film als het album vinden geen genade bij de critici.

Een van de kritiekpunten was ook dat David Byrne de band als zijn begeleiding voor de film zag. Het bekendste nummer op het album is Radiohead'; dit kwam vooral omdat er zich in de jaren negentig een toen nog onbekend bandje naar vernoemd heeft (Radiohead).

Naked

Op het album Naked uit 1988 keren de Talking Heads terug naar de worldbeat, hoewel er nu behalve Afrikaanse, ook Zuid-Amerikaanse invloeden te horen zijn. De opnamen vonden plaats in Parijs en er werkten diverse Afrikaanse muzikanten mee, zoals Mory Kanté. Ook Johnny Marr van The Smiths en Kirsty MacColl zijn op het album te horen.

Na het uitkomen van Naked gingen de leden van de band ieder hun eigen gang en werd de band zelf in de koelkast gezet. In 1991 kwam het bericht dat de band definitief uit elkaar is.

Nu

David Byrne in 2006

De verschillende bandleden hebben verschillende keren laten weten zin te hebben in een reünie, maar David Byrne laat keer op keer weten volstrekt geen interesse meer te hebben in zijn oude band. Begin jaren negentig verschijnt het album No Talking, Just Head van de band The Heads. Deze band bestaat uit alle leden van de Talking Heads minus Byrne, wiens gat wordt opgevuld door diverse beroemde gastmuzikanten, te weten Michael Hutchence, Richard Hell en Debbie Harry van Blondie. Het uitbrengen van dit album leidt tot een rechtszaak over de naam Talking Heads.

De relatie is behoorlijk onderkoeld. In 2002 kwam het toch tot een - eenmalige - reünie. Aanleiding was de ceremoniële vertoning van Talking Heads' toetreden tot de Rock and Roll Hall of Fame.

Om de zoveel tijd brengt David Byrne een nieuw soloalbum op de markt. Jerry Harrison maakt zich niet onverdienstelijk als producer, onder andere van Live, Foo Fighters en Crash Test Dummies. Het echtpaar Chris Frantz en Tina Weymouth is nog steeds actief als de Tom Tom Club, zij produceren ook andere artiesten en ze waren betrokken bij het Gorillaz-project met Damon Albarn van Blur. Eind 2007 bracht Tom Tom Club in beperkte oplage een kerstsingle op gekleurd vinyl en cd uit op het onafhankelijke Nederlandse platenlabel La-La Land Records.

Invloeden

Het werk van Talking Heads is erg invloedrijk geweest. Bands als Radiohead - vanwege de naam -, Phish en de Red Hot Chili Peppers bevestigden Talking Heads als muzikale bron. U2 gebruikte een deel van Life during wartime tijdens de tour Discotheque. Diverse nummers van Talking Heads zijn gecoverd door muzikanten en bands als Simply Red, Living Colour en Arcade Fire. In films worden af en toe ook Talking Heads-songs gebruikt, zoals in The Truman Show met Jim Carrey en The Family Man met Nicolas Cage. Sinds hun zomertournee in 2008 coverde de Dave Matthews Band veelvuldig Burning Down the House.

Bezetting

Discografie

Albums

Studio-albums:

Live-albums:

  • The name of this band is Talking Heads (1982)
  • Stop making sense (1984)

Compilaties:

  • Sand in the vaseline, popular favorites (1992)
  • Once in a lifetime, boxset (2003)
  • The best of Talking Heads (2004)

Video en film

  • Stop making sense (1984), concertfilm van regisseur Jonathan Demme
  • True stories (1985)
  • Storytelling giant (1988)

Singles

  • "Love → Building on Fire" (1977)
  • "Uh-Oh, Love Comes to Town" (1977)
  • "Psycho Killer" (1977)
  • "Pulled Up" (1978)
  • "Take Me to the River" (1978)
  • "Life During Wartime" (1979)
  • "I Zimbra" (1980)
  • "Cities" (1980)
  • "Crosseyed and Painless" (1980)
  • "Once in a Lifetime" (1981)
  • "Houses in Motion (Remix)" (1981)
  • "Life During Wartime (Live)" (1982)
  • "Burning Down the House" (1983)
  • "This Must Be the Place (Naive Melody)" (1983)
  • "Slippery People" (1984)
  • "Stop Making Sense (Girlfriend Is Better) (Live)" (1985)
  • "The Lady Don't Mind" (1985)
  • "Road to Nowhere" (1985)
  • "And She Was" (1985)
  • "Once in a Lifetime (Live)" (1986)
  • "Wild Wild Life" (1986)
  • "Love for Sale" (1986)
  • "Hey Now" (1986)
  • "Radio Head" (1987)
  • "Blind" (1988)
  • "(Nothing But) Flowers" (1988)
  • "Sax & Violins" (1991)
  • "Lifetime Piling Up" (1992)

Radio 2 Top 2000

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
Once in a lifetime - 758 671 662 570 689 949 790 1139 799 898 1197 812 887 785 505 874 860
Psycho killer 387 618 411 594 721 535 882 785 715 680 579 595 450 703 528 480 557 526
Road to nowhere 772 517 754 793 774 789 978 908 1181 899 1066 951 949 1152 1021 880 974 1026
Slippery people - 448 541 538 637 708 800 703 1076 744 744 647 602 697 573 409 602 698
Zie de categorie Talking Heads van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Talking_Heads&oldid=48834015"