[go: nahoru, domu]

Naar inhoud springen

Don Letts

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Don Letts
Don Letts tijdens zijn periode bij Big Audio Dynamite, 1987
Don Letts tijdens zijn periode bij Big Audio Dynamite, 1987
Algemene informatie
Volledige naam Donovan Letts
Geboren 10 januari 1956
Geboorteplaats LondenBewerken op Wikidata
Land Engeland
Werk
Jaren actief 1975–heden
Genre(s) Postpunk
Reggae fusion
Alternative dance
Beroep Diskjockey
Regisseur
Label(s) Columbia Records (voormalig)
Act(s) Big Audio Dynamite
Screaming Target
Officiële website
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Actief in Big Audio Dynamite
Functie(s) Zanger
In deze formatie 19841990
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Donovan "Don" Letts (Londen, 10 januari 1956) is een Brits regisseur, diskjockey en muziekproducent. Hij stichtte in 1984 met Mick Jones de postpunk-groep Big Audio Dynamite. Letts regisseerde ook de videoclips van The Clash.

Don Letts studeerde aan Tenison's School in het Londense Kensington. Zijn roots liggen in Jamaica via zijn (voor)ouderen.[1] Zelf is hij een Brit, maar hij heeft niet nagelaten om de cultuur van zijn ouders mee onder de aandacht te brengen. In 1975 begon Letts een kledingzaak: Acme Attractions. De zaak had reggae als thema.

Ik ontgroeide mijn ouders toen ik uitging met mijn dreadlocks. Voor mij had dragen van mijn dreads als betekenis dat ik verbinding maakte met mijn herkomst, dezelfde herkomst die mijn ouders hadden verdrongen om erbij te horen. Ik probeerde mijn scène te vinden en de invloeden die uit die rastafari-wereld kwamen, waren veel interessanter dan wat ik op school werd onderwezen.

— Don Letts in 2020, over zijn rastafari-overtuiging[2]

Letts is een aanhanger van de rastafari-cultuur[3] en bijgevolg een Bob Marley-fan. Letts en Marley ontmoetten elkaar in de Hammersmith Apollo, verbleven vervolgens in hetzelfde hotel en geraakten met elkaar aan de praat. Ze waren vrienden tot Marley's overlijden in 1981.[4][5]

Letts reisde een eerste maal naar Jamaica toen Johnny Rotten, nadat de Sex Pistols uit elkaar waren gegaan, besloot te ontsnappen aan de media-aandacht door met Richard Branson naar Jamaica te vertrekken. Het was tijdens deze reis dat Branson het idee om zijn platenlabel Virgin Records op te starten, heeft opgedaan.[3]

Medio jaren zeventig was Acme Attractions een heuse clan geworden, met Joe Strummers band The Clash, de legendarische Sex Pistols, Chrissie Hynde (The Pretenders), Patti Smith, Debbie Harry (Blondie) en reggae-icoon Bob Marley. Hij regisseerde in die tijd de videoclips van The Pretenders, The Psychedelic Furs en Elvis Costello.

Eind jaren zeventig, toen Letts ongeveer begon met het regisseren van de videoclips van The Clash, stond Letts met Andrew Czezowski aan de wieg van een Londense nachtclub uitsluitend aan de punk-scène gewijd.[6] De nachtclub kreeg de naam The Roxy en bevond zich jarenlang op Covent Garden.[7]

Letts' voornaamste bezigheid in die periode was evenwel het meewerken aan The Clash, als regisseur van hun videoclips en documentaires over de band. Zo werkte hij mee aan het legendarische album London Calling en regisseerde hij de documentaire Westway to the World. Echter stond Letts nog niet zelf op het podium.[8][9][10]

Punk was mijn uitlaatklep tegen racisme. Op straat werden jonge mannen zoals ik voortdurend door de politie aangehouden. Extreemrechts trad in de loop van de jaren zeventig naar de voorgrond. Maar punkshows brachten mensen bij elkaar.

— Don Letts in 2020, over zijn liefde voor punk[2]

In 1984 vormde hij met Mick Jones de band Big Audio Dynamite, die zou uitgroeien tot een crossover van punk en dance.[11] Jones was uit The Clash gezet en Letts was happig op het plan van Jones. Letts nam samen met Jones de zang voor zijn rekening. Hun debuutalbum This Is Big Audio Dynamite werd positief onthaald.[12]

Jones voerde echter een schifting in de bezetting door en er was plots geen plaats meer voor Letts. In 1990 veranderde de formatie van Big Audio Dynamite compleet.[13]

Letts was opnieuw aanwezig bij de reünie van de band, die er oorspronkelijk mee ophield in 1998, in 2011. De reünie was een initiatief van Mick Jones.[14]

Filmografie (selectie)

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Titel Opmerking(en)
1978 The Punk Rock Movie
1997 Dancing in the Streets: Planet Rock Televisiefilm
Dancehall Queen
2000 The Clash: Westway to the World Documentaire
2003 The Essential Clash Video
One Love
2004 Making of 'London Calling': The Last Testament Video
2005 Punk: Attitude Televisiefilm
The Revolution Will Not Be Televised: Gil Scott-Heron
Brother From Another Planet: Sun Ra
2006 The Making of All Mod Cons: The Jam
Tales of Dr. Funkenstein: George Clinton
Rock It To Rio: Franz Ferdinand
2007 Soul Britannia
2008 The Clash Live: Revolution Rock Televisiefilm
2009 Carnival!
2010 Strummerville
2011 Rock 'N' Roll Exposed: The Photography of Bob Gruen
2012 Subculture
2016 The Story of Skinhead

Muziekvideo's

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Titel Artiest
1977 "White Riot" The Clash
1978 "Tommy Gun" The Clash
1979 "London Calling" The Clash
1980 "Sister Europe" The Psychedelic Furs
"Bankrobber" The Clash
"The Call Up" The Clash
1981 "This Is Radio Clash" The Clash
1982 "Rock the Casbah" The Clash
"Should I Stay or Should I Go" The Clash
"Pass the Dutchie" Musical Youth
"Back on the Chain Gang" The Pretenders
"Youth of Today" Musical Youth
1983 "The More I See (The Less I Believe)" Fun Boy Three
"Got to Have You Back" The Undertones
"War Party" Eddy Grant
"Everyday I Write the Book" Elvis Costello & The Attractions
"Party Train" The Gap Band
1984 "One Love" Bob Marley & The Wailers[15]
"Waiting in Vain" Bob Marley & The Wailers
1985 "The Bottom Line" Big Audio Dynamite
1986 "E=MC²" Big Audio Dynamite
"Medicine Show" Big Audio Dynamite
"C'mon Every Beatbox" Big Audio Dynamite
1987 "V Thirteen" Big Audio Dynamite
1988 "Just Play Music!" Big Audio Dynamite
1989 "James Brown" Big Audio Dynamite
"She Gives Me Love" The Godfathers
1990 "Get Up, Stand Up" The Wailers
1994 "Deep Forest" Deep Forest
1995 "In the Name of the Father" Black Grape
1996 "Don't Take My Kindness for Weakness" The Heads met Shaun Ryder