Max Niematz
| Max Niematz | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Pseudoniem(en) | Max Niematz | |||
| Geboren | 30 oktober 1942 | |||
| Geboorteplaats | Tilburg | |||
| Overleden | 21 juli 2024 | |||
| Land | Nederland | |||
| Beroep | dichter, prozaschrijver | |||
| Werk | ||||
| Bekende werken | Kromzicht, In de schaduw van toekomstige rampen | |||
| Website | ||||
| ||||
Max Niematz (Tilburg, 30 oktober 1942 – 21 juli 2024), pseudoniem van Jan Hombergen, was een Nederlandse dichter en prozaschrijver.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Max Niematz volgde in Tilburg het gymnasium A en de Kunstakademie. Hij ging in 1966 Engelse Taal en Letteren studeren aan de Universiteit van Amsterdam.
Niematz bereisde diverse continenten. Hij bracht een jaar door in Sarawak en twee jaar op Sint Maarten dat in gefictionaliseerde vorm terugkomt in de roman Eilandvrees (1998). Hij publiceerde met enige regelmaat in Maatstaf, De Revisor, De Gids en Hollands Maandblad. Hij ontving in 1990 – toen hij verbleef in Tamanrasset – een uitnodiging van De Arbeiderspers tot publicatie van een gedichtenbundel. Deze bundel verscheen in 1991 onder de naam Zielsvrienden.[1]
Als prozaïst debuteerde Niematz met de verhalencollectie Twee vreemden in een bootje (1995). Hij schreef daarna acht romans waaronder Kromzicht (2008), en na een verblijf van een half jaar in Wenen de roman In de schaduw van toekomstige rampen (2012). Na een radiostilte van acht jaar verscheen in 2020 de roman Smeulende vuren, bloedend hout.
In 2022 verscheen Zonder schrammen vaart niemand wel, een briefwisseling tussen Niematz en Anton Dautzenberg.[2]
De werken van Niematz hebben een dramatisch-psychologisch karakter. Hij bevindt zich hierbij op het snijvlak van verbeelding en werkelijkheid.[2]
Niematz overleed in juli 2024 op 81-jarige leeftijd.[3][4]
Werken
[bewerken | brontekst bewerken]- 1987 – De bestijging van Popoque (gedichten)
- 1988 – Een wonder van Morpheus (gedichten)
- 1991 – Zielsvrienden (gedichten)
- 1995 – Twee vreemden in een bootje (verhalen)
- 1998 – Eilandvrees (roman)
- 1999 – Op de leegte (roman)
- 2003 – Tweemaal Flip & een borsalino (roman)
- 2008 – Kromzicht (roman)
- 2009 – Het wachtlokaal (roman)
- 2010 – Zeven dagen oud brood (roman)
- 2012 – In de schaduw van toekomstige rampen (roman)
- 2020 – Smeulende vuren, bloedend hout (roman)
- 2022 – Zonder schrammen vaart niemand wel (briefwisseling met A.H.J. Dautzenberg)
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- www.maxniematz.com
- Biografieën, werken en teksten bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl)
- ↑ DBNL, De tastbaarheid van de theepot. Poëziekrant. DBNL (1992). Gearchiveerd op 15 oktober 2023. Geraadpleegd op 15 oktober 2023.
- ↑ a b Bartman, Huub, Zonder schrammen vaart niemand wel - A.H.J. Dautzenberg en Max Niematz - Ongefrankeerde brieven. Literair Nederland (25 oktober 2022). Gearchiveerd op 25 september 2023. Geraadpleegd op 15 oktober 2023.
- ↑ Max Niematz, authentiek schrijver uit Oudeschans, op 81-jarige leeftijd overleden. Dagblad van het Noorden (22 juli 2024). Geraadpleegd op 22 juli 2024.
- ↑ Nieuws: Max Niematz (1942 - 2024) overleden. Tzum (22 juli 2024). Geraadpleegd op 22 juli 2024.