[go: nahoru, domu]

Turks voetbalelftal (mannen)

nationaal voetbalteam

Het Turks voetbalelftal is een team van mannelijke voetballers dat Turkije vertegenwoordigt in internationale wedstrijden. De gebruikelijke bijnaam van dit elftal is Ay-Yıldızlılar. De letterlijke betekenis ervan is de 'Maansterren', afgeleid van de witte maan en de ster op de Turkse vlag.

Turkije
Vlag van Turkije
Bijnaam Ay-Yıldızlılar (Maan met sterren)
Kledingsponsor Nike
FIFA-ranglijst 42 Gedaald 2 (20 juni 2024)
Hoogste ranking 5e (juni 2004)
Laagste ranking 67e (oktober 1993)
Associatie Türkiye Futbol Federasyonu
Bondscoach Vlag van Italië Vincenzo Montella
Stadion Atatürk Olympisch Stadion, Istanboel
Meeste interlands Rüştü Reçber (120)
Topscorer Hakan Şükür (51)
Wedstrijden
Eerste interland:
Vlag van Turkije Turkije 2–2 Roemenië Vlag van Roemenië
(Istanboel, Turkije; 26 oktober 1923)
Grootste overwinning:
Vlag van Turkije Turkije 7–0 Syrië
(Ankara, Turkije; 20 november 1949)
Vlag van Turkije Turkije 7–0 Zuid-Korea Vlag van Zuid-Korea
(Genève, Zwitserland; 20 juni 1954)
Vlag van Turkije Turkije 7–0 San Marino Vlag van San Marino
(Istanboel, Turkije; 10 november 1996)
Grootste nederlaag:
Vlag van Polen Polen 8–0 Turkije Vlag van Turkije
(Chorzów, Polen; 24 april 1968)
Vlag van Turkije Turkije 0–8 Engeland Vlag van Engeland
(Istanboel, Turkije; 14 november 1984)
Vlag van Engeland Engeland 8–0 Turkije Vlag van Turkije
(Londen, Verenigd Koninkrijk; 14 oktober 1987)
Wereldkampioenschap
Optredens 2 (eerste keer: 1954)
Beste resultaat Derde plaats (2002)
Europees kampioenschap
Optredens 5 (eerste keer: 1996)
Beste resultaat Halve finale (2008)
FIFA Confederations Cup
Optredens 1 (eerste keer: 2003)
Beste resultaat Derde plaats (2003)
Thuis
Uit

De ploeg kan in haar 84-jarig bestaan onderverdeeld worden in 4 periodes. De periode van 1923 (oprichting) tot 1940 was afwisselend. In deze periode werden veel buitenlandse coaches aangetrokken, hetgeen normaal was in die tijd. De periode 1950 tot 1970 was succesvol te noemen, het elftal deed mee aan haar eerste WK ooit in 1954 en speelde tegen Zuid-Korea (7-0 winst) en West-Duitsland (4-1-verlies in de groepsfase, 7-2-verlies in de play-off). Ondertussen versloeg Turkije ook toplanden als Spanje (1-0), WK-finalist Hongarije (3-1) en Portugal (3-1). De jaren tussen 1970 en 1990 waren donkere tijden: het Turkse elftal was van een gewaardeerd elftal teruggezakt naar een voetbaldwerg, enige hoogtepunten waren het op het nippertje missen van het EK 1980 en het WK 1990. In beide gevallen verspeelde de ploeg kwalificatie in de laatste beslissende wedstrijden. Daarna volgde weer een succesvolle periode: de ploeg liet weer van zich spreken op Euro 2000, het WK 2002 en Euro 2008. Het grootste succes kende het Turks voetbalelftal onder coach Şenol Güneş, onder hem haalde Turkije op het WK 2002 de halve finale van het toernooi maar werd het uitgeschakeld door Brazilië. In de troostfinale haalde het dan alsnog de derde plek binnen.

Historie

bewerken

Beginjaren

bewerken
 
Het elftal in 1923

Ten tijde van het Ottomaanse Rijk werd het voetbal door de Engelsen geïntroduceerd. De eerste wedstrijden werden gespeeld in Selanik, het huidige Thessaloniki, in 1875. De eerste voetbalclub van het land was FC Smyrna uit Smyrna. Vanuit Smyrna, nu İzmir werd het voetbal ook naar Istanboel gebracht. De eerste teams bestonden uit Griekse, Armeense of Engelse spelers. Het eerste Turkse elftal, Black Stockings FC werd in 1899 opgericht. Op de Olympische Spelen van 1906 namen teams uit de Ottomaanse steden Selanik en Smyrna deel, al bestond de opbouw daarvan voornamelijk uit Grieken. Smyrna werd tweede en Selanik derde.

Een nationaal elftal kwam er pas na de val van het Ottomaanse Rijk. In 1923 speelde het nieuwe Turkije zijn eerste interland tegen Roemenië.

WK voetbal 1950 (Brazilië)

bewerken

Onder bondscoach Cihat Arman had Turkije zich gekwalificeerd voor het WK 1950 door Syrië met 7-0 te verslaan, maar het land trok zich terug wegens financiële problemen.

WK voetbal 1954 (Zwitserland)

bewerken
 
Nederland tegen Turkije in het Amsterdamse Olympisch Stadion in 1958

Na een play-off tegen Spanje kwalificeerde Turkije zich voor het WK 1954. Turkije verloor eerst met 4-1 in Spanje, maar na een 1-0 winst een paar dagen later moest er een beslissingswedstrijd gespeeld worden. Die wedstrijd eindigt in 2-2. Turkije ging door na het tossen van een munt. Turkije was in een moeilijke groep ingedeeld samen met Hongarije en West-Duitsland, hoewel Turkije niet heeft gespeeld tegen Hongarije volgens het toernooiformaat. Turkije verloor met 4-1 van de Duitsers, gevolgd door een 7-0 winst tegen Zuid-Korea. Uiteindelijk verloor Turkije de play-off tegen West-Duitsland met 7-2 waardoor het zich plaatste voor de kwartfinales.

Bondscoach: Sandro Puppo

EK voetbal 1996 (Engeland)

bewerken

Turkije kwalificeerde zich voor het EK 96 door Zwitserland en Zweden 2-1 te verslaan nadat er eerder op het nippertje kwalificaties waren gemist voor de EK's van 1976 en 1980. Voor de Turken verliep het toernooi echter roemloos: er werd geen enkel doelpunt gescoord.

Bondscoach: Fatih Terim

EK voetbal 2000 (België & Nederland)

bewerken

Turkije kwalificeerde zich voor het EK 2000 na een overwinning in de play-offs tegen Ierland. De eerste wedstrijd verloor Turkije na een controversiële penalty met 2-1 van Italië. De tweede wedstrijd tegen Zweden eindigde in 0-0. De laatste wedstrijd leverde 2-0 winst op tegen gastland België, waardoor voor de eerste keer in de EK-geschiedenis een gastland geëlimineerd werd in de eerste ronde. Turkije verloor daarna in de kwartfinale van Portugal met 0-2.

Bondscoach: Mustafa Denizli

WK voetbal 2002 (Japan & Korea)

bewerken

Dat het Turkse voetbal kwalitatief steeg in de afgelopen decennia werd bevestigd door het behalen van derde plaats op het WK 2002. Met verlies tegen Brazilië, gelijkspel tegen Costa Rica en winst tegen China werden de achtste finales bereikt. Na winst op Japan en Senegal verloor Turkije in de halve finales van Brazilië met 1-0. Turkije behaalde de derde plaats na 3-2 winst tegen het Zuid-Korea van Guus Hiddink. Hakan Şükür is de snelste doelpuntenmaker op een WK-wedstrijd ooit geworden na een doelpunt in 10,8 seconden.

De selectie bestond uit:

Naam Geboorte Dat. club
Doel
Rüştü 10 mei 1973 (29 jaar) Vlag van Turkije  Fenerbahçe
Ömer Çatkıç 15 oktober 1974 (28 jaar) Vlag van Turkije  Gaziantepspor
Verdediging
Emre Aşık 13 december 1973 (29 jaar) Vlag van Turkije  Galatasaray
Bülent Korkmaz 24 november 1968 (34 jaar) Vlag van Turkije  Galatasaray
Fatih Akyel 26 december 1977 (25 jaar) Vlag van Turkije  Fenerbahçe
Alpay Özalan 29 mei 1973 (29 jaar) Vlag van Engeland  Aston Villa
Tayfur Havutçu 23 april 1970 (32 jaar) Vlag van Turkije  Beşiktaş
Ümit Özat 30 oktober 1976 (26 jaar) Vlag van Turkije  Fenerbahçe
Hakan Ünsal 14 mei 1973 (29 jaar) Vlag van Turkije  Galatasaray
Ergün Penbe 17 mei 1972 (31 jaar) Vlag van Turkije  Galatasaray
Middenveld
Arif Erdem 2 januari 1972 (31 jaar) Vlag van Turkije  Galatasaray
Okan Buruk 19 oktober 1973 (29 jaar) Vlag van Italië  Inter Milan
Tugay Kerimoğlu 24 augustus 1970 (32 jaar) Vlag van Engeland  Blackburn Rovers FC
Yıldıray Baştürk 24 december 1978 (24 jaar) Vlag van Duitsland  Bayer Leverkusen
Hasan Şaş 1 augustus 1976 (26 jaar) Vlag van Turkije  Galatasaray
Muzzy Izzet 31 oktober 1974 (28 jaar) Vlag van Engeland  Leicester City
Ümit Davala 30 juli 1973 (29 jaar) Vlag van Italië  AC Milan
Emre Belözoğlu 7 september 1980 (22 jaar) Vlag van Italië  Inter Milan
Aanval
Hakan Şükür 1 september 1971 (31 jaar) Vlag van Italië  AC Parma
Nihat Kahveci 23 november 1979 (23 jaar) Vlag van Spanje  Real Sociedad
İlhan Mansız 10 augustus 1975 (27 jaar) Vlag van Turkije  Beşiktaş

met als coach Şenol Güneş.

FIFA Confederations Cup 2003 (Frankrijk)

bewerken

Turkije mocht deelnemen aan de FIFA Confederations Cup nadat Duitsland geweigerd had deel te nemen aan dit toernooi. Turkije was ingedeeld in een groep met de VS, Kameroen en Brazilië. De Verenigde Staten werd met 2-1 aan de kant geschoven, maar een 1-0-verlies tegen Kameroen bracht weer onzekerheid of Turkije de groepsfase zou overleven. Uiteindelijk bracht een 2-2 gelijkspel tegen Brazilië ze in de halve finale waar ze uit moesten komen tegen Frankrijk. De Fransen bleken te sterk door met 3-2 te winnen (incl. gemiste penalty Turkije van Okan Yılmaz), de finale werd niet behaald en Turkije wachtte alweer een wedstrijd om de derde plaats. Deze werd met 2-1 gewonnen van Colombia.

De selectie:

Naam Geboorte Dat. club
Doel
Rüştü 10 mei 1973 (30 jaar) Vlag van Turkije  Fenerbahçe
Ömer Çatkıç 15 oktober 1974 (29 jaar) Vlag van Turkije  Gaziantepspor
Verdediging
Fatih Sonkaya 1 juli 1981 (22 jaar) Vlag van Nederland  Roda JC
Bülent Korkmaz 24 november 1968 (35 jaar) Vlag van Turkije  Galatasaray
Fatih Akyel 26 december 1977 (26 jaar) Vlag van Turkije  Fenerbahçe
Alpay Özalan 29 mei 1973 (30 jaar) Vlag van Engeland  Aston Villa
Servet Çetin 17 maart 1981 (22 jaar) Vlag van Turkije  Denizlispor
Ibrahim Toraman 20 november 1981 (22 jaar) Vlag van Turkije  Gaziantepspor
Ergün Penbe 17 mei 1972 (31 jaar) Vlag van Turkije  Galatasaray
İbrahim Üzülmez 10 maart 1974 (29 jaar) Vlag van Turkije  Beşiktaş
Middenveld
Serkan Balcı 22 augustus 1983 (20 jaar) Vlag van Turkije  Gençlerbirliği
Selçuk Şahin 31 januari 1981 (22 jaar) Vlag van Turkije  Istanbulspor
Yıldıray 24 december 1978 (25 jaar) Vlag van Duitsland  Bayer Leverkusen
Gökdeniz Karadeniz 11 januari 1980 (23 jaar) Vlag van Turkije  Trabzonspor
Ümit Davala 30 juli 1973 (30 jaar) Vlag van Italië  Inter Milan
Deniz Barış 2 juli 1977 (26 jaar) Vlag van Turkije  Gençlerbirliği
Aanval
Necati Ateş 3 januari 1980 (23 jaar) Vlag van Turkije  Galatasaray
Nihat Kahveci 23 november 1979 (25 jaar) Vlag van Spanje  Real Sociedad
Tuncay Şanlı 16 januari 1982 (21 jaar) Vlag van Turkije  Fenerbahçe
Okan Yılmaz 16 mei 1978 (25 jaar) Vlag van Turkije  Bursaspor

Bondscoach: Şenol Güneş

EK voetbal 2004 (Portugal)

bewerken

Er werd veel verwacht van Turkije en bondscoach Şenol Güneş na deze behaalde successen, maar Turkije wist zich niet te kwalificeren. In de kwalificatiepoule werd er maar een keer verloren, tegen Engeland. Dit moesten de Turken bekopen met een play-off wedstrijd tegen het laag ingeschatte Letland. Letland verraste enigszins door thuis met 1-0 te winnen, een paar dagen later in Istanboel was het Turkije dat na een uur spelen op 2-0 kwam en een goede kans had het EK te halen. Uiteindelijk eindigde de wedstrijd in 2-2 en ging Letland naar de eindronde in Portugal.

Bondscoach: Şenol Güneş

WK voetbal 2006 (Duitsland)

bewerken

Turkije begon met Ersun Yanal als de nieuwe bondscoach aan de WK-campagne; ze zaten in een poule met onder andere Europees kampioen Griekenland, Denemarken en Oekraïne. Tegen de Grieken werden er twee gelijke spelen behaald net als tegen Denemarken, van Oekraïne werd in Istanboel met 3-0 verloren maar een 1-0 winst in Kiev bracht Turkije een stap dichter naar het WK. Turkije zou uiteindelijk ten koste van Griekenland de play-offs halen. Zwitserland ging door naar het WK ondanks een 4-2 winst nadat er eerder met 2-0 verloren werd.

Bondscoach: Ersun Yanal

EK voetbal 2008 (Oostenrijk & Zwitserland)

bewerken
  Zie Turkije op het Europees kampioenschap voetbal 2008 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Turkije plaatste zich onder de bondscoach Fatih Terim voor het EK 2008. Turkije werd ingedeeld in groep A bij Zwitserland, Tsjechië en Portugal. Turkije eindigde met 6 punten als tweede in deze poule en plaatst zich daarmee voor de kwartfinale. De eerste wedstrijd werd 2-0 verloren van Portugal. De tweede wedstrijd werd gewonnen door een doelpunt in de blessuretijd van Arda Turan. De 3e wedstrijd was tegen Tsjechië. In de 75e minuut stond Turkije nog met 2-0 achter en het EK leek zo goed als voorbij. Arda scoorde echter in de 75e minuut de aansluitingstreffer. In de 85e minuut liet Petr Čech een simpele bal uit zijn handen glippen, waarna Nihat Kahveci de bal simpel in het doel legde. In de blessuretijd scoorde Nihat zelfs de 3-2. Keeper Volkan Demirel kreeg een rode kaart omdat hij een kopstoot gaf aan Jan Koller waardoor hij 2 wedstrijden was geschorst. In de kwartfinale moesten de Turken het opnemen tegen Kroatië. Na 90 minuten was het nog 0-0. In de 119e minuut scoorde Klasnic de 1-0 voor Kroatië. De scheidsrechter stond op het punt de wedstrijd af te fluiten, maar Semih Sentürk scoorde in de allerlaatste secondes de gelijkmaker. Turkije wist de penalty's met 3-1 winnen. In de halve finale moest Turkije het opnemen tegen Duitsland. Semih scoorde in de 85e minuut de 2-2. De Duitser Philipp Lahm maakte in de 90e minuut het beslissende doelpunt waardoor het EK voor Turkije voorbij was.

Bondscoach: Fatih Terim


7 juni 2008
Portugal Vlag van Portugal  2 - 0 Vlag van Turkije  Turkije Stade de Suisse, Genève

11 juni 2008
Zwitserland Vlag van Zwitserland  1 - 2 Vlag van Turkije  Turkije Stade de Suisse, Bazel

15 juni 2008
Turkije Vlag van Turkije  3 - 2 Vlag van Tsjechië  Tsjechië Stade de Suisse, Genève

20 juni 2008
Kroatië Vlag van Kroatië  1 - 1 (p) Vlag van Turkije  Turkije Ernst Happel Stadion, Wenen

25 juni 2008
Duitsland Vlag van Duitsland  3 - 2 Vlag van Turkije  Turkije St. Jakob Park, Bazel

WK voetbal 2010 (Zuid-Afrika)

bewerken

Turkije was voor de kwalificatie ingedeeld in groep 5 bij Spanje, België, Bosnië en Herzegovina, Armenië en Estland. Turkije eindigde als derde in de groep. De bondscoach Fatih Terim nam ontslag na de wedstrijden tegen België en Armenië. Guus Hiddink was per 1 augustus zijn opvolger.

EK voetbal 2012 (Polen en Oekraïne)

bewerken

In de kwalificatiegroep eindigde Turkije als tweede achter Duitsland. De eerste play-offwedstrijd tegen Kroatië werd thuis met 0-3 verloren. Na het 0-0 gelijkspel in de uitwedstrijd werd Hiddink ontslagen.

WK voetbal 2014 (Brazilië)

bewerken

In de kwalificatiegroep eindigde Turkije als vierde achter Nederland, Roemenië en Hongarije met 16 punten en wist zich alweer niet te kwalificeren voor het WK.

EK voetbal 2016 (Frankrijk)

bewerken
 
Het Turks voetbalelftal (2016)

Turkije kwalificeerde zich door de laatste wedstrijd te winnen en mocht meedoen als beste derde van het kwalificatietoernooi. Selçuk İnan schoot in de blessuretijd de 1-0 binnen middels een vrije trap tegenIJsland in de blessuretijd. Turkije werd ingedeeld in pot 4 en kwam in een poule met Kroatië, Spanje en Tsjechië. De eerste twee wedstrijden tegen de Kroaten en de Spanjaarden werden met respectievelijk 0-1 en 0-3 verloren. Een 2-0 zege tegen Tsjechië mocht niet meer baten. Turkije eindigde als derde in de poule en werd uitgeschakeld.

WK voetbal 2018 (Rusland)

bewerken

In de kwalificatiegroep eindigde Turkije als vierde achter IJsland, Kroatië en Oekraïne met 15 punten en wist zich alweer niet te kwalificeren voor het WK.

EK voetbal 2020

bewerken

Turkije sloot het kwalificatietoernooi als tweede af met slechts één nederlaag en twee gelijkspellen in een poule met onder andere regerend wereldkampioen Frankrijk. De ploeg van Şenol Güneş werd als Dark Horse gezien voor het hoofdtoernooi, maar kon de verwachtingen niet waarmaken.[1][2] Het elftal eindigde laatste in een poule met Italië, Wales en Zwitserland. De wedstrijden tegen Italië en Wales gingen met respectievelijk 0-3 en 0-2 verloren. De laatste wedstrijd ging met 1-3 verloren tegen Zwitserland. De prestatie van Turkije, met 0 punten, een doelsaldo van -7 en slechts één gescoord doelpunt, was het slechtste van alle deelnemende 24 ploegen.

WK voetbal 2022 (Qatar)

bewerken

Het kwalificatietoernooi begon goed voor Turkije. De grootste concurrenten Nederland en Noorwegen werden met respectievelijk 4-2 en 3-0 opzij gezet. In de daaropvolgende wedstrijden gaf Turkije de voorsprong weg tegen Letland en Montenegro. De wedstrijd tegen voetbaldwerg Gibraltar werd met slechts 3-0 gewonnen, waarbij de score pas in de 54e minuut werd geopend. Het absolute dieptepunt kwam tegen Nederland, dat Turkije verpletterde met 6-1. De laatste keer dat Turkije met zo'n grote score verloor was in de vorige eeuw. Vrijwel de hele wedstrijd scandeerden fans de oproep voor de bondscoach om ontslag te nemen.[3] Daags na de nederlaag nam Şenol Güneş ontslag.[4] Stefan Kuntz werd aangesteld als nieuwe bondscoach.[5] Turkije wist als runner-up te eindigen in de kwalificatiepoule achter Nederland en mocht daarom deelnemen aan de play-offs, waarin het werd geloot tegen Portugal. De wedstrijd werd met 3-1 verloren, waardoor Turkije werd uitgeschakeld. Vedette Burak Yılmaz wist in de slotfase een penalty niet te benutten met een stand van 2-1, waarna Portugal in de blessuretijd de 3-1 binnenschoot.[6] Na de wedstrijd maakte de aanvoerder bekend zijn interlandcarrière te beëindigen.

EK voetbal 2024 (Duitsland)

bewerken

Turkije kwalificeerde zich als een van de eerste landen voor het EK in 2024 en sloot het kwalificatietoernooi voor het eerst in de geschiedenis als groepswinnaar af met slechts één nederlaag en twee gelijke spellen.[7] Turkije kwalificeerde zich als beste nummer 2 voor de achtste finales. Bondscoach Montella werd de eerste niet-Turkse bondscoach die Turkije door de groepsfase heen bracht op een eindtoernooi. In de groepswedstrijd tegen Tsjechië kreeg het Turks voetbalelftal maar liefst 11 gele kaarten; een record op een eindtoernooi. In de achtste finale schakelden ze Oostenrijk uit met 2-1, waardoor ze in de kwartfinale tegenover Nederland komen te staan. Tegen Nederland werd er echter met 2-1 verloren, waarna uitschakeling volgde.

Prestaties op eindrondes

bewerken

Wereldkampioenschap

bewerken
Wereldkampioenschap voetbal
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
Vlag van Uruguay  1930 Geen deelname
Vlag van Italië (1861-1946)  1934 Teruggetrokken
Vlag van Frankrijk  1938 Geen deelname
Vlag van Brazilië  1950 Teruggetrokken (na kwalificatie)
Vlag van Zwitserland  1954 Groepsfase 3 1 0 2 10 11 (Kwal.)
Vlag van Zweden  1958 Teruggetrokken
Vlag van Chili  1962 Niet gekwalificeerd
Vlag van Engeland  1966 Niet gekwalificeerd
Vlag van Mexico  1970 Niet gekwalificeerd
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland  1974 Niet gekwalificeerd
Vlag van Argentinië  1978 Niet gekwalificeerd
Vlag van Spanje  1982 Niet gekwalificeerd
Vlag van Mexico  1986 Niet gekwalificeerd
Vlag van Italië  1990 Niet gekwalificeerd
Vlag van Verenigde Staten  1994 Niet gekwalificeerd
Vlag van Frankrijk  1998 Niet gekwalificeerd
Vlag van Japan Vlag van Zuid-Korea  2002 Derde plaats 7 4 1 2 10 6 (Kwal.)
Vlag van Duitsland  2006 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zuid-Afrika  2010 Niet gekwalificeerd
Vlag van Brazilië  2014 Niet gekwalificeerd
Vlag van Rusland  2018 Niet gekwalificeerd
Vlag van Qatar  2022 Niet gekwalificeerd
Vlag van Canada Vlag van Verenigde Staten Vlag van Mexico  2026
Vlag van Marokko Vlag van Portugal Vlag van Spanje  2030
Totaal 2 keer 10 5 1 4 20 17

Europees kampioenschap

bewerken
Europees kampioenschap
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
Vlag van Frankrijk  1960 Niet gekwalificeerd
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  1964 Niet gekwalificeerd
Vlag van Italië  1968 Niet gekwalificeerd
Vlag van België  1972 Niet gekwalificeerd
Vlag van Joegoslavië (1943-1992)  1976 Niet gekwalificeerd
Vlag van Italië  1980 Niet gekwalificeerd
Vlag van Frankrijk  1984 Niet gekwalificeerd
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland  1988 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zweden  1992 Niet gekwalificeerd
Vlag van Engeland  1996 Groepsfase 3 0 0 3 0 5 (Kwal.)
Vlag van België Vlag van Nederland  2000 Kwartfinale 4 1 1 2 3 4 (Kwal.)
Vlag van Portugal  2004 Niet gekwalificeerd
Vlag van Oostenrijk Vlag van Zwitserland  2008 Halve finale 5 2 1 2 8 9 (Kwal.)
Vlag van Oekraïne Vlag van Polen  2012 Niet gekwalificeerd
Vlag van Frankrijk  2016 Groepsfase 3 1 0 2 2 4 (Kwal.)
Vlag van Europa  2020 Groepsfase 3 0 0 3 1 8 (Kwal.)
Vlag van Duitsland  2024 Kwartfinale 5 3 0 2 8 8 (Kwal.)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Vlag van Ierland  2028
Vlag van Italië Vlag van Turkije  2032 Gekwalificeerd 0 0 0 0 0 0
Totaal 7 keer 22 7 2 13 20 36

FIFA Confederations Cup

bewerken
FIFA Confederations Cup
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT
Vlag van Frankrijk  2003 Derde plaats 5 2 1 2 8 8
Totaal 1 keer 5 2 1 2 8 8

UEFA Nations League

bewerken
UEFA Nations League
Jaar Div. Eindpositie Wed. W G V DV DT Res.
2018–19 B 22e 4 1 0 3 4 7 Stabiel 
2020–21 B 29e 6 1 3 2 6 8 Gedaald 
2022–23 C 36e 6 4 1 1 18 5 Gestegen 

FIFA-wereldranglijst

bewerken

Hieronder volgt de positie op de FIFA-wereldranglijst aan het eind van elk kalenderjaar.[8]

1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
  52   48   30   31   43   57   29   30   23   9   8   14   11   26   16   10   41   31   28   40   43   49   21   24   42   39   29   32   37   44   37

Spelersrecords

bewerken

Meeste interlands

bewerken
Naam Carrière Interlands Doelpunten
1. Rüştü Reçber 1994–2012 120 0
2. Hakan Şükür 1992–2008 112 51
3. Bülent Korkmaz 1990–2005 102 2
4. Emre Belözoğlu 2000–2019 101 9
5. Arda Turan 2006–2017 100 16
6. Tugay Kerimoğlu 1990–2007 94 2
7. Hakan Çalhanoğlu 2014- 90 19
Alpay Özalan 1995–2005 90 4
9. Hamit Altıntop 2004–2015 84 7
10. Mehmet Topal 2008–2018 81 2
 Nog actief

Laatst bijgewerkt: 6 juli 2024

Meeste doelpunten

bewerken
Naam Carrière Doelpunten Interlands Gemiddeld
1. Hakan Şükür 1992–2008 51 112 0,46
2. Burak Yılmaz 2011–2022 31 77 0,39
3. Tuncay Şanlı 2003–2010 22 79 0,28
4. Lefter 1948–1961 21 46 0,46
Cenk Tosun 2013- 21 53 0,40
6. Metin Oktay 1956–1965 19 36 0,53
Cemil Turan 1969–1979 19 44 0,43
Nihat Kahveci 2000–2010 19 69 0,28
Hakan Çalhanoğlu 2014- 19 90 0,21
10. Cengiz Ünder 2016- 16 49 0,33
 Nog actief

Laatst bijgewerkt: 6 juli 2024

Coaches

bewerken
  Zie Lijst van coaches van het Turkse voetbalelftal voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Het Turks voetbalelftal heeft in haar historie veertig bondscoaches gehad. In de begin jaren werden er vooral Engelse en Hongaarse coaches aangetrokken. Tegenwoordig werkt de bond vaker met coaches uit eigen land. Guus Hiddink was de enige Nederlandse bondscoach die Turkije heeft gehad.

Meeste wedstrijden
bewerken
Naam Periode(s) Duels Winst Winst %
1 Vlag van Turkije  Fatih Terim 1990, 1993-1996, 2005-2009, 2013-2017 136 70 51,47
2 Vlag van Turkije  Şenol Güneş 2000-2004, 2019-2021 82 38 46,34
3 Vlag van Turkije  Coşkun Özarı 1972-1976, 1982-1984, 1985-1986 54 14 25,92
4 Vlag van Turkije  Mustafa Denizli 1987, 1996-2000 37 12 32,43
5 Vlag van Italië  Sandro Puppo 1952-1954, 1960-1962, 1963-1964, 1965, 1965-1966 32 8 25,00
6 Vlag van Duitsland  Sepp Piontek 1990-1993 27 4 14,81
7 Vlag van Duitsland  Stefan Kuntz 2021-2023 20 12 60.00
8 Vlag van Turkije  Abdullah Avcı 2011-2013 18 6 33,33
9 Vlag van Turkije  Adnan Süvari 1966-1969 17 5 29,41
Vlag van Roemenië  Mircea Lucescu 2017-2019 17 4 23,53
11 Vlag van Nederland  Guus Hiddink 2010-2011 16 7 43,74
 Huidige coach

Bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen Vlag van Letland  Letland (4-0) op 15 oktober 2023.

Huidige selectie

bewerken

De volgende spelers behoren tot de selectie voor het EK 2024.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de EK-kwartfinale tegen Vlag van Nederland  Nederland op 6 juli 2024.

Nr Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Mert Günok 33 0 Vlag van Turkije  Beşiktaş
23 Uğurcan Çakır 27 0 Vlag van Turkije  Trabzonspor
12 Altay Bayındır 9 0 Vlag van Engeland  Manchester United
Verdediging
22 Kaan Ayhan 63 5 Vlag van Turkije  Galatasaray
3 Merih Demiral 48 4 Vlag van Saoedi-Arabië  Al-Ahli
2 Zeki Çelik 47 2 Vlag van Italië  AS Roma
18 Mert Müldür 28 2 Vlag van Turkije  Fenerbahçe
20 Ferdi Kadıoğlu 20 1 Vlag van Turkije  Fenerbahçe
14 Abdülkerim Bardakcı 12 1 Vlag van Turkije  Galatasaray
4 Samet Akaydın 10 1 Vlag van Turkije  Fenerbahçe
13 Ahmetcan Kaplan 0 0 Vlag van Nederland  AFC Ajax
Middenveld
10 Hakan Çalhanoğlu Aanvoerder  90 19 Vlag van Italië  Inter Milaan
5 Okay Yokuşlu 43 1 Vlag van Turkije  Trabzonspor
6 Orkun Kökçü 32 2 Vlag van Portugal  Benfica
15 Salih Özcan 22 0 Vlag van Duitsland  Borussia Dortmund
16 İsmail Yüksek 17 1 Vlag van Turkije  Fenerbahçe
Aanval
9 Cenk Tosun 53 21 Vlag van Turkije  Fenerbahçe
11 Yusuf Yazıcı 45 3 zonder club
17 İrfan Can Kahveci 33 2 Vlag van Turkije  Fenerbahçe
7 Kerem Aktürkoğlu 33 6 Vlag van Turkije  Galatasaray
21 Barış Alper Yılmaz 20 2 Vlag van Turkije  Galatasaray
8 Arda Güler 12 2 Vlag van Spanje  Real Madrid
19 Kenan Yıldız 12 1 Vlag van Italië  Juventus
25 Yunus Akgün 10 2 Vlag van Turkije  Galatasaray
26 Bertuğ Yıldırım 3 2 Vlag van Spanje  Getafe CF
24 Semih Kılıçsoy 3 0 Vlag van Turkije  Beşiktaş

Recent opgeroepen

bewerken
Naam Wed. Dlpnt. Club Laatst opgeroepen tegen
Doelman
Doğan Alemdar 2 0 Vlag van Frankrijk  Stade Rennais voorselectie EK 2024
Verdediging
Çağlar Söyüncü 55 2 Vlag van Turkije  Fenerbahçe voorselectie EK 2024
Cenk Özkacar 9 0 Vlag van Spanje  Valencia voorselectie EK 2024
Ozan Kabak 26 2 Vlag van Duitsland  Hoffenheim Vlag van Italië  Italië op 4 juni 2024
Rıdvan Yılmaz 7 0 Vlag van Schotland  Rangers Vlag van Oostenrijk  Oostenrijk op 26 maart 2024
Eren Elmalı 10 0 Vlag van Turkije  Trabzonspor Vlag van Wales  Wales op 21 oktober 2023
Onur Bulut 4 0 Vlag van Turkije  Beşiktaş Vlag van Japan  Japan op 12 september 2023
Middenveld
Can Uzun 1 0 Vlag van Duitsland  Eintracht Frankfurt voorselectie EK 2024
Berat Özdemir 4 0 Vlag van Turkije  Başakşehir voorselectie EK 2024
Emre Akbaba 7 3 Vlag van Turkije  Eyüpspor Vlag van Duitsland  Duitsland op 18 november 2023
Berkan Kutlu 8 0 Vlag van Turkije  Galatasaray Vlag van Wales  Wales op 21 oktober 2023
Salih Uçan 3 0 Vlag van Turkije  Beşiktaş Vlag van Japan  Japan op 12 september 2023
Aanval
Enes Ünal 33 2 Vlag van Engeland  Bournemouth voorselectie EK 2024
Abdülkadir Ömür 14 2 Vlag van Engeland  Hull City voorselectie EK 2024
Oğuz Aydın 1 0 Vlag van Turkije  Fenerbahçe voorselectie EK 2024
Cengiz Ünder 51 16 Vlag van Turkije  Fenerbahçe Vlag van Hongarije  Hongarije op 22 maart 2024
Yusuf Sarı 4 1 Vlag van Turkije  Adana Demirspor Vlag van Wales  Wales op 21 oktober 2023
Halil Dervişoğlu 16 6 Vlag van Turkije  Galatasaray Vlag van Japan  Japan op 12 september 2023

Interlands

bewerken
  Zie Interlands Turks voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Turkije.

Erelijst

bewerken
 
Nationaal voetbalteam van Turkije op een Azerbeidzjaanse postzegel voor de FIFA Wereldkampioenschap 2002.
Toernooi Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
WK 1x Brons  2002
Confederations Cup 1x Brons  2003
EK 1x Brons  2008