Magne Skodvin
| Magne Skodvin | |||
| Fødd | 13. desember 1915 | ||
|---|---|---|---|
| Død | 26. januar 2004 | ||
| Nasjonalitet | Noreg | ||
| Område | historie | ||
| Yrke | historikar, universitetslærar | ||
| Institusjonar | Universitetet i Oslo | ||
| Alma mater | Universitetet i Oslo | ||
| Medlem | Det Norske Videnskaps-Akademi | ||
Magne Skodvin (13. desember 1915–26. januar 2004) var ein norsk historikar, målmann og folkeopplysningsmann.
Far hans styrte ein folkehøgskule i Ullensvang i Hardanger. Sonen svor all si tid til «det levande ordet», var nokre år i ungdomen i Norsk Rikskringkasting, der han gjorde stor lykke med sitt klangfulle mål. Han gjekk Hardanger Folkehøgskule 1930-1931, og var med i motstandsrørsla under andre verdskrigen. Han vart cand. philol. i 1946, tok doktorgraden i 1956 på avhandlinga Striden om okkupasjonsstyret i Norge. Då dei tyske arkiva vart opna, vart det prova at brytningane i okkupasjonssstyret hadde vore nett som Skodvin hadde hevda i avhandlinga si. Skodvin vart det sentrale namnet innanfor den norske krigsforskinga, professor i historie ved Universitetet i Oslo 1961 til 1983. Han var mislikt av dei som stod for revisjonisme innanfor dette fagområdet.
Magne Skodvin var formann i Noregs mållag 1958 til 1960. Han var redaktør av Syn og Segn frå 1951 til 1959.[1]
Verk
[endre | endre wikiteksten]- Striden om okkupasjonsstyret i Norge, 1956.
- Norden eller NATO, 1971.
- Samtid og historie, 1975.
- Som seilene fylles av stormen, 1982.