Konsonant: Skilnad mellom versjonar
Sletta innhald Nytt innhald
s la til Kategori:Fonologi med HotCat |
s fjerna Kategori:Lingvistikk med HotCat |
||
| Line 3: | Line 3: | ||
I [[fonologi]]en er hovudregelen at ein konsonant ikkje er stavingsberande. På det grunnlaget kan ein seie at ''n'' på norsk som regel er ein konsonant. Den norske ''j''-en blir i mange variantar av norsk uttala akkurat som ein kort ''i'', som er ein [[vokal]]. Men likevel blir han rekna for å vere ein konsonant (eller stundom for ein halvvokal), sidan han ikkje er stavingsberande. |
I [[fonologi]]en er hovudregelen at ein konsonant ikkje er stavingsberande. På det grunnlaget kan ein seie at ''n'' på norsk som regel er ein konsonant. Den norske ''j''-en blir i mange variantar av norsk uttala akkurat som ein kort ''i'', som er ein [[vokal]]. Men likevel blir han rekna for å vere ein konsonant (eller stundom for ein halvvokal), sidan han ikkje er stavingsberande. |
||
[[Kategori:Lingvistikk]] |
|||
[[Kategori:Språklydar]] |
[[Kategori:Språklydar]] |
||
[[Kategori:Fonologi]] |
[[Kategori:Fonologi]] |
||
Siste versjonen frå 20. november 2015 kl. 22:24
Konsonantar eller medlydar er i fonetikken lydar i talespråket som er slik at luftstraumen treffer på ei eller fleire hindringar på vegen frå lungene til munnen eller nasen. Det vil seie at til dømes t og v er konsonantar, medan a og o ikkje er det.
I fonologien er hovudregelen at ein konsonant ikkje er stavingsberande. På det grunnlaget kan ein seie at n på norsk som regel er ein konsonant. Den norske j-en blir i mange variantar av norsk uttala akkurat som ein kort i, som er ein vokal. Men likevel blir han rekna for å vere ein konsonant (eller stundom for ein halvvokal), sidan han ikkje er stavingsberande.