cara
Del latin vulgar cara, manlevat al grèc ancian κάρα (kára) « cap, cara ».
/ˈkaɾo/
França (Bearn) : escotar « cara »
ca | ra (2)
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian | |
Singular | Plural |
cara | caras |
[ˈkaɾo] | [ˈkaɾos] |
cara femenin
cara
- Feminin singular de car.
Del latin vulgar cara, manlevat al grèc ancian κάρα (kára) « cap, cara ».
cara femenin
- Cara.
Forma del dialècte d'Allài.
Categorias :
- occitan
- Mots en occitan eissits d’un mot en latin
- Mots en occitan eissits d’un mot en grèc ancian
- Noms comuns en occitan
- Formas d'adjectius en occitan
- Lexic en occitan de l'anatomia
- sard
- Mots en sard eissits d’un mot en latin
- Mots en sard eissits d’un mot en grèc ancian
- Noms comuns en sard
- Lexic en sard de l'anatomia