[go: nahoru, domu]

Vejatz lo contengut

disforia

Un article de Wikiccionari.
Occitan Etimologia
Del grèc ancian δυσφορία de δύσφορος, sens de « insuportable, insostenible »
Prononciacion
lengadocian, gascon /disfuˈɾio̞/
provençau /disfuˈʀi/
Sillabas

dis|fo|ri|a

Nom comun
Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular Plural
disforia disforias
[disfuˈɾio̞] [disfuˈɾio̞s]

disforia femenin

  1. (psiquiatria) Perturbacion de l’umor caracterizada per l’irritabilitat e un sentiment desagradiu de tristum, d’ànsia.
  2. (medecina) Sentiment desagradable de tristum, de trastornament, de decepcion.
  3. (sociologia) Estat de malanha sociala.
  4. (especialament) Disforia de genre.
Antonims Derivats Traduccions


Espanhòl Etimologia
Del grèc ancian δυσφορία de δύσφορος, sens de « insuportable, insostenible »
Prononciacion
[?]
Sillabas

dis|fo|ri|a

Nom comun
Declinason
Singular Plural
disforia disforias

disforia femenin

  1. disforia (oc)
Italian Etimologia
Del grèc ancian δυσφορία de δύσφορος, sens de « insuportable, insostenible »
Prononciacion
/disfoˈria/
Sillabas

dis|fo|ri|a

Nom comun
Declinason
Singular Plural
disforia disforie
[disfoˈria] [disfoˈrie]

disforia femenin

  1. disforia (oc)
Portugués Etimologia
Del grèc ancian δυσφορία de δύσφορος, sens de « insuportable, insostenible »
Prononciacion
Portugal /diʃfuˈɾiɐ/
Brasil /dʒiʃfoˈɾiɐ/, /dʒisfoˈɾijə/
Sillabas

dis|fo|ri|a

Nom comun
Declinason
Singular Plural
disforia disforias

disforia femenin

  1. disforia (oc)