Vescomtat de Torèna

Lo chasteu de Torena

Lo vescomtat de Torèna (tanben s'escriu Torena en lemosin) foguèt una jurisdiccion feudala situada en Bas Lemosin dins lo departament de Corresa. Sa capitala èra lo vilatge de Torèna (jos la Revolucion Francesa, per seguir un decret de la Convencion, la comuna cambièt de nom per s'apelar «Mont Franc»).

Istòria

Los primièrs senhors de Torèna apareguèron al sègle IX (823). Vengut un vertadièr estat feudal en seguida de las crosadas, puèi un dels fèus pus grands de França al sègle XIV, lo vescomtat de Torèna gausiguèt de l'Edat Mejana al sègle XVIII d'una autonomia complèta. Fins a 1738, los vescomtes, assubjectits d'un simple omenatge d'onor devèrs lo rei e exemptes d'impòstes, òbran coma vertadièrs sobeirans: reunisson d'Estats Generals, percebon los impòstes, baton moneda, anoblisson. Lo vescomtat formèt un estat dins l'estat. Atal, quand lo rei interdiguèt dins lo reialme la cultura del tabac, introduch en Aquitània en 1560, la resolucion s'apliquèt pas al vescomtat ont, al contrari, s'intensifiquèt.

Vescomtes de Torèna

Se succediguèron quatre dinastias vescomtalas.

• Del sègle IX al sègle XIII, los Combòrn, originaris de la val de Vesera, que participèron activament a las crosadas e a las guèrras francoanglesas, obtenguèron de privilègis exorbitants dels reis de França. Puèi, durant la primièra mitat del sègle XIV, lo vescomtat foguèt représ pels Comenge, grands feudals pirenencs, abans d'èsser cedit, pendent 94 ans, als
• Rogièr de Beufòrt, que n'eissiguèron dos papas d'Avinhon, Clement VI e Gregòri XI. Aquesta familha balhèt dos vescomtes (Guilhèm III Rogièr de Beufòrt e Raimon de Torèna) e doas vescomtessas (Antonieta de Torèna e Eleonòr de Bèujeu). Puèi,
• de 1444 a 1738, lo vescomtat venguèt la possession de la familha dels La Torre d'Auvèrnhe. A lor apogèu, Enric de La Torre d'Auvèrnhe, coreligionari e companh d'armas del rei Enric IV, venguèt duc de Bouillon e prince de Sedan. Son filh Enric, marescal de França, recebèt l'escais de «Grand Torèna».