wynalazek

wynalazek (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvɨ̃naˈlazɛk], AS: [vỹnalazek], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) coś, co wynaleziono; zob. też wynalazek w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

(1.1) rewelacyjny / wiekopomny / genialny wynalazek

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wynalazczyni ż, wynalazca m

czas. wynaleźć

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. też wynalazek w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) invention
• arabski: (1.1) اختراع
• baskijski: (1.1) asmakizun, asmakari, asmakuntza
• czeski: (1.1) vynález m
• dari: (1.1) اختراع
• francuski: (1.1) invention ż
• gruziński: (1.1) გამოგონება
• hiszpański: (1.1) invento m
• interlingua: (1.1) invention
• jidysz: (1.1) אויסגעפֿינס n
• łaciński: (1.1) inventio ż
• niemiecki: (1.1) Erfindung ż
• norweski (bokmål): (1.1) oppfinnelse m
• nowogrecki: (1.1) εφεύρημα n
• paszto: (1.1) ابداع
• perski: (1.1) اختراع
• portugalski: (1.1) invenção ż
• rosyjski: (1.1) изобретение n
• szwedzki: (1.1) uppfinning w
• włoski: (1.1) invenzione ż

źródła: