[go: nahoru, domu]
Przejdź do zawartości

buzdygan

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

buzdygan (język polski)

[edytuj]
wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. wojsk. wschodnia broń obuchowa o stalowej głowicy; zob. też buzdygan w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikbuzdyganbuzdygany
dopełniaczbuzdyganubuzdyganów
celownikbuzdyganowibuzdyganom
biernikbuzdyganbuzdygany
narzędnikbuzdyganembuzdyganami
miejscownikbuzdyganiebuzdyganach
wołaczbuzdyganiebuzdygany
przykłady:
(1.1) W jednym z czółen stał pan Skrzetuski, wyższy nad innych, dumny, spokojny, z porucznikowskim buzdyganem w ręku i z gołą głową, bo mu strzała tatarska zerwała czapkę[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
z języków turkijskich[2], prawdop. osm. بوزطغان (bozdağan)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Henryk Sienkiewicz, Ogniem i Mieczem, 1884, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „buzdygan” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=buzdygan&oldid=7916667”