karnotaur

karnotaur (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. paleont. Carnotaurus, rodzaj zauropsydów żyjących w późnej kredzie; zob. też karnotaur w Wikipedii

(1.2) zool. paleont. Carnotaurus sastrei, gatunek z rodzaju karnotaur (1.1)

(1.3) zool. zwierzę z gatunku karnotaur (1.2)

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	karnotaur	karnotaury
dopełniacz	karnotaura	karnotaurów
celownik	karnotaurowi	karnotaurom
biernik	karnotaura	karnotaury
narzędnik	karnotaurem	karnotaurami
miejscownik	karnotaurze	karnotaurach
wołacz	karnotaurze	karnotaury

przykłady:

(1.2) Karnotaur był pierwszym dużym teropodem, którego obszerne odciski skóry poznano naukowo.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) dinozaur

(1.2) dinozaur

(1.3) dinozaur

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. karnizm mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Carnotaurus od łac. caro (carnis) + taurus → mięso + byk

uwagi:

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) carnotaure m; (1.2) carnotaure m; (1.3) carnotaure m
• hiszpański: (1.1) carnotauro m; (1.2) carnotauro m; (1.3) carnotauro m
• japoński: (1.3) カルノタウルス (karunotaurusu)
• rosyjski: (1.1) карнотавр m; (1.2) карнотавр m; (1.3) карнотавр m

źródła: