kredens

kredens (język polski)

kredens (1.1)

kredens (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈkrɛdɛ̃w̃s], AS: [kredẽũ̯s], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) mebel do przechowywania naczyń stołowych; zob. też kredens w Wikipedii

(1.2) środ. mot. fiat 125p

(1.3) pot. kredyt

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kredens	kredensy
dopełniacz	kredensu	kredensów
celownik	kredensowi	kredensom
biernik	kredens	kredensy
narzędnik	kredensem	kredensami
miejscownik	kredensie	kredensach
wołacz	kredensie	kredensy

przykłady:

(1.1) Po kolacji mama schowała naczynia do kredensu.

składnia:

kolokacje:

(1.3) mieć kredens

synonimy:

(1.1) reg. śl. bifyj

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• abenaki: (1.1) papkuedanôzik
• angielski: (1.1) sideboard, aumbry, ambry
• esperanto: (1.1) telerŝranko
• francuski: (1.1) crédence ż
• kaszubski: (1.1) szelbiąg m
• kornijski: (1.1) lestrier m
• rosyjski: (1.1) буфет m, сервант m
• węgierski: (1.1) kredenc, ebédlőszekrény, pohárszék
• włoski: (1.1) credenza ż

źródła: