Marian Janic
Marian Janic ps. Marian (ur. 8 września 1901 w Częstochowie, zm. 24 sierpnia 1997) – uczestnik III powstania ślaskiego, członek Polskiej Partii Robotniczej, żołnierz Gwardii Ludowej, szef sztabu Obwodu III Radomsko-Kielckiego Armii Ludowej[1]. Po wojnie wysoki urzędnik Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa w Warszawie, gdzie karierę zakończył w randze pułkownika[2].
Życiorys
Po udziale w powstaniu śląskim, pracował w Straży Celnej na granicy polsko-niemieckiej i w kolejnictwie. W czasie II wojny światowej wstąpił do PPR, GL, potem przemianowana na AL, w której pełnił funkcję szefa sztabu Obwodu III Radomsko-Kieleckiego. W okresie Polski Ludowej pracował w warszawskim MBP w latach 1945-1956, a później w MSW do 1971, m.in. w ramach Służby Bezpieczeństwa[2].
Był działaczem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację i członkiem frakcji partyzantów wewnątrz PZPR. Napisał książkę pt. „Idą partyzanci”, wydaną przez Wydawnictwo MON. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[3] i Medalem za Warszawę 1939-1945[4].
Przypisy
- ↑ Encyklopedia II wojny światowej 1975 ↓, s. 193.
- ↑ a b Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa – Marian Janic. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2014-08-26].
- ↑ https://www.prawo.pl/dz-u-akt/-/dokument/M.P.1945.44.109/16919383/191571
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43
Bibliografia
- Praca zbiorowa: Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: MON, 1975.
Linki zewnętrzne
- Tomasz Leszkowicz: „Ja jako były partyzant...”. Kult Armii Ludowej w PRL. histmag.org. [dostęp 2014-08-27].
- Działacze polskiego podziemia 1939–1945
- Działacze PZPR
- Funkcjonariusze Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego
- Funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa PRL
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Medalem za Warszawę 1939–1945
- Polscy autorzy pamiętników i dzienników
- Powstańcy śląscy
- Urodzeni w 1901
- Zmarli w 1997