[go: nahoru, domu]

Przejdź do zawartości

Marian Janic

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Freedon Nadd (dyskusja | edycje) o 14:02, 4 lut 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Marian Janic
Marian
ilustracja
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

8 września 1901
Częstochowa

Data śmierci

24 sierpnia 1997

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Ludowa Ludowe Wojsko Polskie

Stanowiska

szef sztabu Obwodu III Radomsko-Kielckiego AL

Główne wojny i bitwy

III powstanie śląskie II wojna światowa

Późniejsza praca

funkcjonariusz UB i SB

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal za Warszawę 1939–1945

Marian Janic ps. Marian (ur. 8 września 1901 w Częstochowie, zm. 24 sierpnia 1997) – uczestnik III powstania ślaskiego, członek Polskiej Partii Robotniczej, żołnierz Gwardii Ludowej, szef sztabu Obwodu III Radomsko-Kielckiego Armii Ludowej[1]. Po wojnie wysoki urzędnik Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa w Warszawie, gdzie karierę zakończył w randze pułkownika[2].

Życiorys

Po udziale w powstaniu śląskim, pracował w Straży Celnej na granicy polsko-niemieckiej i w kolejnictwie. W czasie II wojny światowej wstąpił do PPR, GL, potem przemianowana na AL, w której pełnił funkcję szefa sztabu Obwodu III Radomsko-Kieleckiego. W okresie Polski Ludowej pracował w warszawskim MBP w latach 1945-1956, a później w MSW do 1971, m.in. w ramach Służby Bezpieczeństwa[2].

Był działaczem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację i członkiem frakcji partyzantów wewnątrz PZPR. Napisał książkę pt. „Idą partyzanci”, wydaną przez Wydawnictwo MON. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[3] i Medalem za Warszawę 1939-1945[4].

Przypisy

Bibliografia

  • Praca zbiorowa: Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: MON, 1975.

Linki zewnętrzne