Aktywacja jądra

Aktywacja (również: aktywacja radiacyjna) – proces przemiany trwałego jądra atomowego w jądro nietrwałe w wyniku pochłonięcia przez nie cząstki elementarnej. Aktywacje uzyskuje się poprzez bombardowanie substancji aktywowanej wiązkami cząstek o odpowiedniej energii. Aktywacja może zachodzić również naturalnie, czego przykładem jest powstawanie ¹⁴C. Cząstkami aktywującymi są przeważnie elektrony (aktywacja elektronowa) lub neutrony (aktywacja neutronowa).

Stan nasycenia, aktywność nasycenia, uzyskuje się, gdy liczba rozpadających się jąder równa jest licznie nowych jąder. Aktywność nasycenia jest proporcjonalna do strumienia cząstek aktywujących i makroskopowego przekroju czynnego. Zwykle następuje po czasie 10 okresów półrozpadu jądra powstającego przez aktywację.

Zobacz też

Bibliografia

Ryszard Szepke: 1000 słów o atomie i technice jądrowej. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06723-6. (pol.).
red. nacz. tomu Jan Zienkiewicz: red. nacz. Heliodor Chmielewski: Encyklopedia Techniki. T. Energia jądrowa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1970, s. 16, seria: Encyklopedia Techniki.

Linki zewnętrzne

Otrzymywanie i wydzielanie izotopów promieniotwórczych przez Instytut Fizyki Jądrowej. ifj.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-12)].