[go: nahoru, domu]

Przejdź do zawartości

Aleksandr Majorow (kombinator norweski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandr Majorow
Александр Майоров
Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1957
Gorki

Klub

Dynamo Gorki

Wzrost

162 cm

Debiut w PŚ

29.12 1983, Oberwiesenthal
(7. miejsce - Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

29.12 1983, Oberwiesenthal
(7. miejsce - Gundersen)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Mistrzostwa świata
brąz Rovaniemi 1984 sztafeta

Aleksandr Borisowicz Majorow (ros. Александр Борисович Майоров, ur. 6 czerwca 1957 w Gorkim) – radziecki kombinator norweski, brązowy medalista mistrzostw świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszą dużą imprezą w karierze Majorowa były Mistrzostwa Świata w Lahti w 1978 roku, gdzie indywidualnie zajął jedenastą pozycję. Dwa lata później wystartował na Igrzyskach Olimpijskich w Lake Placid, gdzie trzynasty wynik na skoczni i szósty czas biegu pozwoliły mu zająć siódme miejsce. Podczas Mistrzostw Świata w Oslo w 1982 roku zajął piąte miejsce w zawodach drużynowych.

W Pucharze Świata zadebiutował 29 grudnia 1983 roku w Oberwiesenthal. Zajął wtedy siódme miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena i tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. W pozostałych konkursach sezonu 1983/1984 punktował trzykrotnie, ale w czołowej dziesiątce uplasował się tylko raz – 24 marca 1984 roku w Štrbskim Plesie był ósmy. W klasyfikacji generalnej zajął dwudzieste miejsce. W lutym 1984 roku wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w Sarajewie, gdzie rywalizację ukończył na czternastym miejscu. Miesiąc później osiągnął swój największy sukces wspólnie z Ołeksandrm Proswirninem i Ildarem Garifullinem zdobywając brązowy medal w sztafecie na Mistrzostwach Świata w Rovaniemi.

W sezonie 1984/1985 nie punktował w zawodach Pucharu Świata, wobec czego nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. W styczniu 1985 roku wystąpił na Mistrzostwach Świata w Seefeld, zajmując dwunaste miejsce w konkursie indywidualnym. Ponadto w zawodach drużynowych wraz z Allarem Levandim i Ołeksandrem Proswirninem zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z reprezentantami Finlandii o nieco ponad 3 punkty. W 1985 roku zakończył karierę.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
7. 19 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Indywidualnie K-90/15 km 432.200 pkt -23.065 pkt Ulrich Wehling
14. 12 lutego 1984 Sarajewo Indywidualnie K-90/15 km 422.595 pkt -35.265 pkt Norwegia Tom Sandberg
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
11. 20 lutego 1978 Finlandia Lahti Indywidualnie K-90/15 km 435.24 pkt -24.79 pkt Konrad Winkler
5. 26 lutego 1982 Norwegia Oslo Sztafeta K-90/3x5 km[1] 1295.92 pkt -104.56 pkt  NRD
3. 18 marca 1984 Finlandia Rovaniemi Sztafeta K-90/3x5 km[2] 1189.46 pkt -5.94 pkt  Norwegia
12. 18 stycznia 1985 Austria Seefeld Gundersen K-90/15 km 410.10 pkt -36.41 pkt Hermann Weinbuch
4. 25 stycznia 1985 Austria Seefeld Sztafeta K-90/3x5 km[3] 1276.90 pkt -77.56 pkt  RFN

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]

Majorow nigdy nie stał na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Skład drużyny: Siergiej Czerwiakow, Sergiej Szarikow, Aleksandr Majorow.
  2. Skład drużyny: Ołeksandr Proswirnin, Aleksandr Majorow, Ildar Garifulin.
  3. Skład drużyny: Ołeksandr Proswirnin, Allar Levandi, Aleksandr Majorow.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

[