Arseniny
Arseniny (nazwa Stocka: arseniany(III)) – sole kwasu arsenawego, w których arsen występują na +3 stopniu utlenienia. Mogą one zawierać jony AsO3−3 (arseniny), HAsO2−3 (wodoroarseniny), H2AsO3− (diwodoroarseniny), przy czym nazywa się je ortoarseninami dla odróżnienia od soli zawierających aniony As2O4−5 (piroarseniny) lub też polimeryczne [AsO2]n−n (metaarseniny)[1][2]. Większość soli kwasu arsenawego występuje w postaci metaarseninów[3] (przykładem ortoarseninu jest żółty, słabo rozpuszczalny w wodzie arsenin srebra, Ag3AsO3)[2].
Arseniny litowców rozpuszczają się w wodzie bardzo dobrze, berylowców – słabiej, natomiast sole metali ciężkich są nierozpuszczalne[1][2]. W obecności mocnych kwasów arseniny rozkładają się. Niektóre sole (np. metaarsenin sodu) można otrzymać poprzez rozpuszczanie As2O3 w zasadzie sodowej[3].
Arseniny były niegdyś stosowane jako pigmenty (zieleń paryska, zieleń Scheelego) i pestycydy (metaarsenin sodu, arsenin miedzi, arsenin wapnia), jednak zostały zastąpione mniej toksycznymi środkami[2][3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Miguel-Ángel Muñoz-Hernández: Arsenic: Inorganic Chemistry. W: Encyclopedia of Inorganic Chemistry. R. Bruce King (red. nacz.). Wyd. 2. T. I. Chichester: Wiley, 2005, s. 9. ISBN 978-0-470-86078-6.
- ↑ a b c d Norman N. Greenwood, Alan Earnshaw, Chemistry of the Elements, wyd. 2, Oxford–Boston: Butterworth-Heinemann, 1997, s. 575, ISBN 0-7506-3365-4 (ang.).
- ↑ a b c S.C. Grund, K. Hanusch, H.U. Wolf, Arsenic and Arsenic Compounds, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, s. 23, ISBN 978-3-527-30385-4 (ang.).