[go: nahoru, domu]
Przejdź do zawartości

Artti Aigro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artti Aigro
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 sierpnia 1999
Otepää

Klub

Otepää SK

Wzrost

168 cm[1]

Reprezentacja

 Estonia

Debiut w PŚ

10 grudnia 2017 w Titisee-Neustadt (50. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

25 listopada 2018 w Ruce (19. miejsce)

Rekord życiowy

228,0 m na Letalnicy w Planicy (22 marca 2019)[2][1]

Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews
Strona internetowa

Artti Aigro (ur. 29 sierpnia 1999 w Otepää[1]) – estoński skoczek narciarski. Olimpijczyk (2018 oraz 2022). Uczestnik mistrzostw świata seniorów (2017, 2019, 2021 i 2023), mistrzostw świata w lotach narciarskich (2020, 2022 i 2024) oraz mistrzostw świata juniorów (2018 i 2019), a także zimowych igrzysk olimpijskich młodzieży (2016) i zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy (2015). Rekordzista Estonii w długości skoku narciarskiego mężczyzn i wielokrotny medalista mistrzostw kraju.

Przebieg kariery

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Skoki narciarskie zaczął trenować w wieku 4 lat za namową swojego ojca, Kaleva, który również uprawiał tę dyscyplinę sportu[3]. Początkowo trenował również kombinację norweską – w dyscyplinie tej zdobywał medale mistrzostw Estonii w kategoriach juniorskich[4].

W sierpniu 2013 zadebiutował w cyklu FIS Cup, zajmując 36. i 40. pozycję w konkursach w Kuopio[5]. Pierwsze punkty tego cyklu zdobył w tym samym miejscu rok później, zajmując 19. i 26. pozycję. W zawodach rangi Pucharu Kontynentalnego pierwsze punkty zdobył w swoim debiucie – 16 sierpnia 2014 w Kuopio, w ramach Letniego Pucharu Kontynentalnego, zajął 30. pozycję. Na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2015 wystąpił zarówno w konkursach skoków narciarskich, w których zajął 34. miejsce indywidualnie[6], jak i w zawodach w kombinacji norweskiej, w których był 36. indywidualnie (Gundersen HS108/5 km) i 10. w drużynie[7].

W lutym 2016 zajął 16. pozycję w konkursie indywidualnym skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2016[8].

Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 w Lahti, na których odpadł w kwalifikacjach do obu konkursów indywidualnych (na skoczni normalnej do awansu do konkursu głównego zabrakło mu 2,2 punktu, a na obiekcie dużym 4,6 punktu)[9].

Sezon 2017/2018

[edytuj | edytuj kod]

9 września 2017, w swoim debiutanckim starcie w Letnim Grand Prix zajął 29. pozycję w pierwszym konkursie w Czajkowskim, zdobywając 2 punkty do klasyfikacji generalnej tego cyklu. 1 października 2017 po raz pierwszy uplasował się w czołowej dziesiątce zawodów Pucharu Kontynentalnego – w ramach letniej edycji tego cyklu zajął 6. lokatę w Klingenthal[10].

17 listopada 2017 w Wiśle po raz pierwszy przystąpił do zmagań w Pucharze Świata, odpadając w kwalifikacjach. 10 grudnia 2017 zadebiutował w konkursie głównym cyklu, zajmując 50. miejsce w Titisee-Neustadt. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2018 zajął 26. lokatę indywidualnie. Wziął udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 – na skoczni normalnej odpadł w kwalifikacjach, a na większym obiekcie zajął 48. pozycję[10].

Sezon 2018/2019

[edytuj | edytuj kod]

25 listopada 2018 zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Świata, zajmując 19. miejsce w zawodach w Ruce[11]. W kolejnych tygodniach, przygotowując się do ostatnich w karierze mistrzostw świata juniorów, zdecydował się jednak brać udział w rywalizacji w Pucharze Kontynentalnym[12] – na przełomie 2018 i 2019 w sumie czterokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce zawodów tej rangi, najlepszy rezultat uzyskując w Ruce, gdzie 15 grudnia 2018 był piąty. W rozgrywanym 24 stycznia konkursie indywidualnym Mistrzostw Świata Juniorów 2019 zajął 9. pozycję[11]. Kilka dni po tej imprezie doznał kontuzji podczas treningu na sali gimnastycznej[13].

Do rywalizacji międzynarodowej powrócił po blisko miesięcznej przerwie podczas seniorskich Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019, gdzie odpadł w kwalifikacjach na skoczni dużej i zajął 49. lokatę na obiekcie normalnym. W kolejnych tygodniach kilkukrotnie odpadał w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata[11]. 22 marca 2019, występując jako przedskoczek w zawodach w Planicy, skokiem na odległość 228 metrów ustanowił nowy rekord Estonii w długości skoku narciarskiego mężczyzn, o 15 metrów poprawiając rezultat Kaarela Nurmsalu[14].

Sezon 2019/2020

[edytuj | edytuj kod]

Latem 2019 punktował jedynie w FIS Cupie. Lepsze wyniki uzyskiwał w sezonie zimowym 2019/2020, gdy w zawodach Pucharu Świata punkty zdobył dwukrotnie – w pierwszym konkursie w Sapporo był 25., a w pierwszym konkursie w Bad Mitterndorf 26. Ponadto jeszcze pięć razy wystąpił w konkursie głównym[15].

Sezon 2020/2021

[edytuj | edytuj kod]

Latem 2020 rozpoczął współpracę z reprezentacją Finlandii[16]. Sezon zimowy 2020/2021 rozpoczął od trzech kolejnych konkursów Pucharu Świata, w których zdobywał punkty. Podczas pierwszych zawodów w Ruce poprawił swój najlepszy wynik w zawodach tej rangi, zajmując 14. lokatę, a dzień później po pierwszej serii zmagań był 5., jednak słabszy drugi skok sprawił, że ostatecznie zajął 30. miejsce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, na których zajął 25. pozycję w konkursie indywidualnym. W dalszej części sezonu w Pucharze Świata najwyżej sklasyfikowany był na 20. lokacie, w rozgrywanych w styczniu 2021 zawodach w Willingen. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Zawody indywidualne na skoczni normalnej ukończył na 41. miejscu, a na skoczni dużej na 25. pozycji[17].

Sezon 2021/2022

[edytuj | edytuj kod]

We wrześniu 2021 zajął 3. miejsce w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Bischofshofen, po raz pierwszy w karierze stając na podium zawodów tej rangi. W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata regularnie startował w zawodach, a punkty cyklu zdobył czterokrotnie. Najwyżej klasyfikowany był na 18. pozycji, w rozgrywanych w listopadzie 2021 zawodach w Ruce. Wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, na których zajął 34. miejsce na skoczni normalnej oraz 30. na dużej. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, gdzie zajął 19. lokatę indywidualnie[18].

Sezon 2022/2023

[edytuj | edytuj kod]

Trzykrotnie zdobywał punkty w zawodach Letniego Grand Prix 2022. Najwyżej klasyfikowany był na 13. miejscu, które zajął w lipcowych zawodach w Wiśle. W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata siedem razy kończył zawody indywidualne w pierwszej trzydziestce. W najlepszym występie, w marcu 2023 w Lahti, zajął 22. lokatę. W lutym w ramach PŚ wystąpił w konkursie duetów w Lake Placid, w którym wraz z Kevinem Maltsevem zajął 10. miejsce. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 był 31. na skoczni normalnej, a na dużej zajął 25. pozycję[19].

Sezon 2023/2024

[edytuj | edytuj kod]

Wystąpił na Igrzyskach Europejskich 2023, na których zajął 25. miejsce na skoczni normalnej i 27. na dużej indywidualnie. 10 września 2023 zajął 3. pozycję w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Oslo. W najlepszym występie w Letnim Grand Prix 2023, 1 października w Hinzenbach, zajął 20. lokatę[20].

W sezonie 2023/2024 Pucharu Świata punkty zdobył trzynastokrotnie. Najwyżej sklasyfikowany był na 18. miejscu, które zajął dwukrotnie, w lutym 2024 w Willingen oraz Sapporo. W styczniu wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024, na których zajął 25. pozycję indywidualnie[20].

Mistrzostwa Estonii

[edytuj | edytuj kod]

Jest wielokrotnym medalistą mistrzostw Estonii. W kategorii seniorskiej po raz pierwszy na podium stanął jako dwunastolatek, zdobywając złoty medal w konkursie drużynowym Letnich Mistrzostw Estonii 2011. Pierwszy indywidualny medal zdobył rok później dzięki zajęciu 2. pozycji, a pierwsze zwycięstwo w tej konkurencji odniósł zimą 2017. Według stanu po zakończeniu sezonu 2023/2024 indywidualnie zdobył 6 złotych, 2 srebrne i 1 brązowy medal, a w drużynie – 8 złotych, 2 srebrne i 2 brązowe[4].

Igrzyska olimpijskie

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2018 Korea Południowa Pjongczang – nie zakwalifikował się (K-98)[21], 48. miejsce (K-125)
2022 Pekin/Zhangjiakou – 34. miejsce (K-95), 30. miejsce (K-125)

Starty A. Aigro na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
NQ 10 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 81,5 m 80,0 pkt Nie zakwalifikował się.
48. 17 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 107,0 m – 79,4 pkt 206,3 pkt Kamil Stoch
34. 6 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 97,0 m – 116,7 pkt 158,3 pkt Ryōyū Kobayashi
30. 12 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 130,0 m 127,5 m 239,3 pkt 56,8 pkt Marius Lindvik

Mistrzostwa świata

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2017 Finlandia Lahti – nie zakwalifikował się (K-90)[22], nie zakwalifikował się (K-116)[23]
2019 Austria Seefeld/Innsbruck – nie zakwalifikował się (K-120), 49. miejsce (K-99)
2021 Niemcy Oberstdorf – 41. miejsce (K-95), 25. miejsce (K-120)
2023 Słowenia Planica – 31. miejsce (K-95), 25. miejsce (K-125)

Starty A. Aigro na mistrzostwach świata – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
NQ 25 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 83,0 m 97,2 pkt Nie zakwalifikował się.
NQ 2 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 102,0 m 78,2 pkt Nie zakwalifikował się.
NQ 22 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 107,5 m 88,1 pkt Nie zakwalifikował się.
49. 1 marca 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 83,0 m – 66,5 pkt 151,8 pkt Dawid Kubacki
41. 27 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 92,5 m – 104,9 pkt 163,9 pkt Piotr Żyła
25. 5 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 131,0 m 120,0 m 211,2 pkt 65,3 pkt Stefan Kraft
31. 25 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 93,0 m – 116,1 pkt 145,7 pkt Piotr Żyła
25. 3 marca 2023 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 125,5 m 126,5 m 238,5 pkt 49,0 pkt Timi Zajc

Mistrzostwa świata w lotach

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2020 Słowenia Planica – 25. miejsce
2022 Norwegia Vikersund – 19. miejsce
2024 Austria Tauplitz – 25. miejsce

Starty A. Aigro na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
25. 11–12 grudnia 2020 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 200,5 m 196,5 m 197,5 m 207,0 m 687,3 pkt 189,9 pkt Karl Geiger
19. 11–12 marca 2022 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 207,0 m 208,0 m 208,5 m 201,5 m 709,9 pkt 144,3 pkt Marius Lindvik
25. 26–27 stycznia 2024 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-235 indywid. 216,5 m 193,5 m 179,5 m –[a] 527,8 pkt 119,6 pkt Stefan Kraft

Mistrzostwa świata juniorów

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2018 Szwajcaria Kandersteg – 26. miejsce
2019 Finlandia Lahti – 9. miejsce

Starty A. Aigro na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
26. 1 lutego 2018 Szwajcaria Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 indywid. 93,0 m 93,5 m 229,1 pkt 62,3 pkt Marius Lindvik
9. 24 stycznia 2019 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 92,5 m 93,0 m 231,6 pkt 20,5 pkt Thomas Aasen Markeng

Igrzyska olimpijskie młodzieży

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2016 Norwegia Lillehammer – 16. miejsce

Starty A. Aigro na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
16. 16 lutego 2016 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 indywid. 83,0 m 79,0 m 170,4 pkt 92,4 pkt Bor Pavlovčič

Igrzyska europejskie

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2023 Polska Kraków/Zakopane[b] – 25. miejsce (K-95), 27. miejsce (K-125)

Starty A. Aigro na igrzyskach europejskich – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
25. 29 czerwca 2023 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 93,5 m 96,0 m 219,1 pkt 51,2 pkt Daniel Tschofenig
27. 1 lipca 2023 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 125,5 m 122,0 m 228,7 pkt 50,4 pkt Dawid Kubacki

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2015 Austria Tschagguns – 34. miejsce

Starty A. Aigro na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
34. 27 stycznia 2015 Austria Tschagguns Montafoner Schanzenzentrum K-97 HS-108 indywid. 84,5 m – 94,3 pkt 177,0 pkt Niko Kytösaho

Puchar Świata

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[24]
2018/2019 57.
2019/2020 57.
2020/2021 43.
2021/2022 55.
2022/2023 49.
2023/2024 43.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[25][26]
Sezon 2017/2018
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS235 Zakopane HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
q - - - 50 - - q q q q - q - - - - - - - q - 0
Sezon 2018/2019
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Willingen HS145 Willingen HS145 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
- 39 19 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - q q q q q - 12
Sezon 2019/2020
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS145 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 punkty
- 38 - - - - - q q q q - - - - q 25 38 q 26 33 - - q 53 q 35 11
Sezon 2020/2021
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS147 Willingen HS147 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Râșnov HS97 Planica HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
26 14 30 - - 41 28 40 38 40 45 24 38 42 38 dq 20 33 45 - - - 21 23 - 63
Sezon 2021/2022
Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Willingen HS147 Willingen HS147 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Planica HS240 Planica HS240 punkty
37 46 q 18 34 47 37 q q 42 50 44 41 43 - 34 39 - - 30 45 31 39 32 q 23 23 - 30
Sezon 2022/2023
Wisła HS134 Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Râșnov HS97 Oslo HS134 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Lahti HS130 Planica HS240 Planica HS240 punkty
26 42 45 q 31 46 - - 42 37 29 48 - 46 24 50 q 31 29 37 27 37 - 49 44 dq - - q 22 27 - 33
Sezon 2023/2024
Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS98 Lillehammer HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Wisła HS134 Zakopane HS140 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Lahti HS130 Oslo HS134 Oslo HS134 Trondheim HS105 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
48 25 38 39 33 30 29 32 45 40 21 dq 27 35 18 29 - - 18 30 28 28 39 26 q 45 41 42 32 - 28 - 66
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[25][26]
Sezon
2022/2023 		Titisee-Neustadt HS142 (mikst) Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lake Placid HS128 (duety) Râșnov HS97 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
- - - 10 - - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[24]
2019/2020 31.
2020/2021 24.
2021/2022 29.
2022/2023 42.
2023/2024 37.

Turniej Czterech Skoczni

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[24]
2020/2021 43.
2021/2022 46.
2022/2023 37.
2023/2024 38.

Raw Air

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[24]
2019 67.
2020 53.
2022 40.
2023 49.
2024 43.

Willingen Six

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[26]
2021 50.

Planica 7

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[26]
2018 67.
2021 47.
2022 38.
2023 44.
2024 34.

Letnie Grand Prix

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[27]
2017 87.
2022 39.
2023 64.
2024 10.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 14 września 2024 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,0 m 133,5 m 268,1 pkt 2. 14,3 pkt Marius Lindvik
2. 15 września 2024 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 134,0 m 131,0 m 274,3 pkt 2. 10,0 pkt Marius Lindvik

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[25][26]
2017
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - 29 33 - dq 2
2018
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Courchevel HS135 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 punkty
- q - q - - - - - 0
2019
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS135 Zakopane HS140 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
q - - 50 - - - q 0
2021
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Szczuczyńsk HS99 Szczuczyńsk HS99 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
38 41 40 - - - 38 32 0
2022
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
28 13 - - 16 q 38
2023
Courchevel HS132 Courchevel HS132 Szczyrk HS104 Szczyrk HS104 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 40 20 24 18
2024
Courchevel HS132 Courchevel HS132 Wisła HS134 Wisła HS134 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - 2 2 - - - - 22 169
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Kontynentalny

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[28]
2016/2017 88.
2017/2018 111.
2018/2019 37.
2022/2023 74.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[25][26]
Sezon 2014/2015
Rena HS111 Rena HS139 Rena HS139 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Wisła HS134 Wisła HS134 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Planica HS139 Planica HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Brotterode HS117 Lahti HS130 Lahti HS130 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Seefeld HS109 Seefeld HS109 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - 45 50 - - - - - - - - - 0
Sezon 2016/2017
Vikersund HS117 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 Sapporo HS100 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Erzurum HS140 Erzurum HS109 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Czajkowskij HS106 Czajkowskij HS106 punkty
63 47 49 32 35 - - - - 51 49 - - - - - 13 13 - - - - - - - - 41 38 - - 40
Sezon 2017/2018
Whistler HS104 Whistler HS104 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Erzurum HS140 Erzurum HS140 Sapporo HS100 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS138 Planica HS138 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS140 punkty
- - 40 24 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 7
Sezon 2018/2019
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Oberstdorf HS137 Oberstdorf HS137 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS102 Czajkowskij HS140 punkty
28 57 5 7 36 42 38 7 37 9 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 149
Sezon 2019/2020
Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS138 Planica HS138 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Rena HS139 Lahti HS130 Lahti HS130 punkty
- - 42 35 - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2022/2023
Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Planica HS138 Planica HS138 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Eisenerz HS109 Eisenerz HS109 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Rena HS139 Rena HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Lahti HS130 Lahti HS130 punkty
- - - - - - - - 16 18 36 - - - - - - - - - - - - - - 28
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[28]
2014 116.
2017 45.
2018 91.
2020 25.
2021 41.
2022 21.
2023 24.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 12 września 2021 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 139,5 m 130,5 m 239,5 pkt 3. 12,0 pkt Daniel Tschofenig
2. 10 września 2023 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 104,5 m 104,5 m 238,0 pkt 3. 5,9 pkt Robert Johansson

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LPK 2023

Źródło[25][26]
2014
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS140 Trondheim HS140 punkty
- - - - 30 - - - - - - - - - 1
2015
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Stams HS115 Stams HS115 Oslo HS106 Oslo HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - 41 37 - - - - dq 57 - - 0
2017
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczyrk HS106 Wisła HS134 Frenštát HS106 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS138 Trondheim HS138 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - 68 63 52 - - - - - - 17 6 54
2018
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczyrk HS106 Wisła HS134 Frenštát HS106 Stams HS115 Stams HS115 Oslo HS106 Oslo HS106 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - - - 35 35 41 25 6
2019
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczuczyńsk HS140 Szczuczyńsk HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Stams HS115 Stams HS115 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
35 36 - - 34 35 - - - - 47 38 - - 48 42 0
2020
Wisła HS134 Wisła HS134 punkty
25 21 16
2021
Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Oslo HS106 Oslo HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 19 3 - - - - 72
2022
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Stams HS115 Stams HS115 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Lake Placid HS100 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 punkty
14 7 8 16 - - - - - 101
2023
Oslo Oslo Stams Stams Klingenthal Klingenthal Lake Placid Lake Placid Lake Placid punkty
25 3 - - - - - - - 66
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Puchar Beskidów

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[26]
2017 58.

FIS Cup

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2014/2015 165.
2016/2017 134.
2019/2020 46.
2021/2022 38.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[25][26]
Sezon 2013/2014
Villach HS98 Villach HS98 Szczyrk HS106 Szczyrk HS106 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Kranj HS109 Kranj HS109 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Einsiedeln HS117 Einsiedeln HS117 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Notodden HS98 Notodden HS98 Brattleboro HS98 Brattleboro HS98 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Zakopane HS134 Zakopane HS134 punkty
- - - - 36 40 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2014/2015
Villach HS98 Villach HS98 Hinterzarten HS108 Hinterzarten HS108 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Einsiedeln HS117 Einsiedeln HS117 Planica HS104 Planica HS104 Szczyrk HS106 Szczyrk HS106 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Notodden HS98 Notodden HS98 Szczyrbskie Jezioro HS100 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Kranj HS109 Kranj HS109 Brattleboro HS98 Brattleboro HS98 Lake Placid HS100 Hinterzarten HS108 Hinterzarten HS108 punkty
- - - - 19 26 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 17
Sezon 2015/2016
Villach HS98 Villach HS98 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Szczyrk HS106 Szczyrk HS106 Einsiedeln HS117 Einsiedeln HS117 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Notodden HS98 Notodden HS98 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Pjongczang HS109 Pjongczang HS109 Whistler HS106 Whistler HS106 Eau Claire HS95 Eau Claire HS95 Planica HS104 Planica HS104 Harrachov HS100 Harrachov HS100 punkty
- - 59 54 - - - - - - - - 52 68 - - - - - - - - 32 31 0
Sezon 2016/2017
Villach HS98 Villach HS98 Szczyrk HS106 Szczyrk HS106 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Einsiedeln HS117 Einsiedeln HS117 Hinterzarten HS108 Hinterzarten HS108 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Notodden HS98 Notodden HS98 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Eau Claire HS95 Eau Claire HS95 Sapporo HS100 Sapporo HS134 punkty
68 70 78 55 47 63 - - - - 16 37 - - 30 44 - - - - 16
Sezon 2017/2018
Villach HS98 Villach HS98 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Kandersteg HS106 Kandersteg HS106 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Whistler HS104 Whistler HS104 Notodden HS100 Notodden HS100 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Planica HS102 Planica HS102 Rastbüchl HS78 Rastbüchl HS78 Villach HS98 Villach HS98 Falun HS100 punkty
- - 32 47 - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2019/2020
Szczyrk HS106 Szczyrk HS106 Szczuczyńsk HS99 Szczuczyńsk HS99 Ljubno HS94 Ljubno HS94 Pjongczang HS109 Pjongczang HS109 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Villach HS98 Villach HS98 Notodden HS98 Notodden HS98 Oberwiesenthal HS105 Oberwiesenthal HS105 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Rastbüchl HS78 Rastbüchl HS78 Villach HS98 Villach HS98 punkty
- 9 - - 23 13 - - - - - - - - - - 25 6 - - - - 103
Sezon 2021/2022
Otepää HS97 Otepää HS97 Kuopio HS100 Kuopio HS127 Einsiedeln HS117 Einsiedeln HS117 Ljubno HS94 Ljubno HS94 Villach HS98 Villach HS98 Lahti HS100 Lahti HS100 Falun HS100 Falun HS100 Kandersteg HS106 Kandersteg HS106 Notodden HS98 Notodden HS98 Zakopane HS105 Villach HS98 Villach HS98 Oberhof HS100 Oberhof HS100 punkty
5 4 - - - - - - 9 30 - - - - - - - - - - - - - 125
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Kombinacja norweska

[edytuj | edytuj kod]

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
10. 28 stycznia 2015 Austria Tschagguns Gundersen HS108/5 km drużynowo[c] 56:37,3 +8:28,7 Austria Austria
36. 30 stycznia 2015 Austria Tschagguns Gundersen HS108/5 km indywidualnie 13:40,9 +4:29,5 Niemcy Willi Hengelhaupt

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Seria konkursowa została odwołana.
  2. ↑ Gospodarzem Igrzyskach Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
  3. ↑ Skład zespołu: Klaus Mark Kolpakov, Risto Raudberg, Ainar Pikk i Artti Aigro

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Artti AIGRO - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-06-26].
  2. ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-06-26].
  3. ↑ Paweł Borkowski: Artti Aigro: „Staram się dawać z siebie wszystko”. skijumping.pl, 2016-08-25. [dostęp 2018-11-26].
  4. ↑ a b Artti Aigro. sport24.ee. [dostęp 2024-07-18]. (est.).
  5. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-25]. (ang.).
  6. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-25]. (ang.).
  7. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-29]. (ang.).
  8. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-25]. (ang.).
  9. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-25]. (ang.).
  10. ↑ a b AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-25]. (ang.).
  11. ↑ a b c AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-05-08]. (ang.).
  12. ↑ Paweł Borkowski: Powrót Aigro do Pucharu Świata dopiero w lutym?. skijumping.pl, 2018-12-05. [dostęp 2019-03-11].
  13. ↑ Mart Treial: Õnnetu vigastus jätab Artti Aigro lennumäe MK-etapilt eemale, kuid hooaja põhieesmärk täitus. ohtuleht.ee, 2019-01-28. [dostęp 2019-03-11]. (est.).
  14. ↑ Andrzej Mysiak: Piątek w Planicy: Rekord Estonii, sześć nowych życiówek i... dwie cofnięte. skokinarciarskie.pl, 2019-03-22. [dostęp 2020-05-01].
  15. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-25]. (ang.).
  16. ↑ Dominik Formela: Pierwsze letnie zawody i zmiany w Estonii. skijumping.pl, 2020-05-28. [dostęp 2020-12-13].
  17. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-10-21]. (ang.).
  18. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-25]. (ang.).
  19. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-07-22]. (ang.).
  20. ↑ a b AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-07-18]. (ang.).
  21. ↑ Wyniki na oficjalnej stronie FIS. 2018-02-08. [dostęp 2018-02-08]. (ang.).
  22. ↑ Wyniki na oficjalnej stronie FIS. 2017-02-24. [dostęp 2017-02-24]. (ang.).
  23. ↑ Wyniki na oficjalnej stronie FIS. 2017-03-01. [dostęp 2017-03-01]. (ang.).
  24. ↑ a b c d AIGRO Artti - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-24]. (ang.).
  25. ↑ a b c d e f AIGRO Artti - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-26]. (ang.).
  26. ↑ a b c d e f g h i Adam Kwieciński: AIGRO Artti 1999.08.29 EST. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-06-26].
  27. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-10-05]. (ang.).
  28. ↑ a b AIGRO Artti - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-31]. (ang.).
  29. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-31]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Mistrzowie Estonii w skokach narciarskich
Zimowi
indywidualnie
Zimowi
drużynowo
Letni
indywidualnie
Letni
drużynowo
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Artti_Aigro&oldid=75109953”