[go: nahoru, domu]

Przejdź do zawartości

KW-2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 83.25.32.5 (dyskusja) o 14:54, 30 wrz 2004. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
                 CZOŁG CIĘŻKI KW-2 
Dnia 19 grudnia 1939 ciężki czołg KW-1 został przekazany Armii Czerwonej. W tym samym czasie przeszedł wszystkie testy w warunkach bojowych, na wojnie rosyjsko fińskiej. Wówczas to Rada Główna ZSRR doszła do konkluzji ze potrzebny jest ciężki czołg z większą siłą ognia. Zamówiono więc pierwsze cztery prototypy KW-1 uzbrojone w haubice 152 mm. Projekt został wykonany w ciągu dwóch tygodni. Na początku zdecydowano się na użycie haubicy 152 mm mod. 1909/1930, którą później zastąpiono nowocześniejszą haubicą 152mm M-10 mod.1938/1940. Nowa powiększona wieżyczka była przygotowana do pomieszczenia tak ciężkiego działa. Nową wieżyczkę (MT-1) zainstalowano na podwoziu KW-1. Tak utworzoną konstrukcje nazwano na początku 1941 jako KW-2. Pierwsze próby KW-2 przeprowadzono z pozytywnym wynikiem 10 lutego 1940. W tamtym czasie konstruktorzy radzieccy nie mieli dużego doświadczenia wobec tak ciężkich konstrukcji jak wieża MT-1, dla tak potężnego działa. Przykrywa włazu po pierwszym próbnym strzale została wyrwana i daleko odrzucona. Oczywiście ten błąd konstrukcyjny szybko zlikwidowano.

W 1940 para KW-2 została wysłana front w okolice przesmyku Karelskiego, gdzie oba te czołgi zostały zdobyte i spalone przez Finów. Mimo to wyniki jakie uzyskano w wyniku testów bojowych w Finlandii oraz późniejsze testy, zadecydowały o wprowadzeniu go do służby w armii radzieckiej w 1940 r.

Podczas produkcji dokonano drobnych ulepszeń i zainstalowano dodatkowy karabin maszynowy 7,62 mm DT TMG. Zainstalowana haubica M-10, była zdolna wystrzelić 52 kg pocisk z prędkością początkową 436 m/s. Pocisk ten był wstanie przeniknąć 72 mm pancerz z odległości 1500 m. Jednocześnie wprowadzono dla tego działa nowy 40 kg pocisk przeciwbetonowy. Haubica ta posiadała zapas 36 pocisków. Poza haubicą KW-2 posiadał dwa karabiny maszynowe, jeden we wieży a drugi w kadłubie. Załoga składała się z 6-ciu ludzi: dowódcy czołgu, dowódcy działa, ładowniczego, kanoniera, kierowcy i radiotelegrafisty. Tak samo jak KW-1, większość czołgów w pierwszym okresie po ataku Niemców zostało porzuconych z powodu awarii technicznych, braku części zamiennych i paliwa. W październiku 1941 produkcję KW-2 zawieszono, łącznie wyprodukowano 334 czołgi KW-2.


Dane taktyczno-techniczne czołgu KW-2


Załoga: 6 os.

Masa: 52000 kg.

Wymiary: długość 7,1 m (kadłuba: 6,54 m); szerokość 3,28 m; wysokość 3,29 m; prześwit 45 cm.

Pancerz: kadłub: przód 75mm, boki 60mm, tył 40-75mm, góra 30mm, dno 40mm, wieża: przód 75mm, boki i tył 60mm, góra 20mm.

Uzbrojenie: 1 haubica typu ML-20S kal. 152,4mm (36 pocisków), 3 karabiny maszynowe DT 7,62 mm (3087 sztuk amunicji), kąty ostrzału: w płaszczyźnie poziomej 360°, w płaszczyźnie pionowej -4° + 24,5°.

Napęd: diesel, 4-suwowy, 12-cylindrowy (V), typ W-2K, moc 600 KM, chłodzony cieczą.

Prędkość maksymalna: 26 km/h.

Pojemność zbiorników paliwa: 600 l.

Zasięg: 140 km po drodze.

Pokonywane przeszkody: wzniesienia: 30,° rowy o szerokości 270 cm, ściany o wysokości 120 cm, brody o głębokości 160 cm.