[go: nahoru, domu]

Przejdź do zawartości

PISA (badanie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Samsong (dyskusja | edycje) o 12:17, 4 lip 2012. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

PISA (badanie) – PISA to skrót nazwy Programu Międzynarodowej Oceny Umiejętności Uczniów (Programme for International Student Assessment) – międzynarodowego badania koordynowanego przez OECD. Jego celem jest uzyskanie porównywalnych danych o umiejętnościach uczniów, którzy ukończyli 15 rok życia w celu poprawy jakości nauczania i organizacji systemów edukacyjnych.

Cele i założenia badania

Program PISA powstał w 1997 roku. PISA bada umiejętności i wiedzę ważną z perspektywy wyzwań, przed jakimi 15-latkowie staną w swym dorosłym życiu. Punktem wyjścia jest pojęcie „alfabetyzmu” (literacy) odnoszące się do „zdolności stosowania wiedzy i umiejętności, analizowania, argumentowania i efektywnego komunikowania w procesie stawiania, rozwiązywania i interpretowania problemów w różnych sytuacjach” (OECD 2003:23).

Narzędzia badawcze ukierunkowane są na zbadanie umiejętności praktycznego kojarzenia i wykorzystania wiedzy i umiejętności z różnych dziedzin. Założeniu temu towarzyszy odwołanie do idei „kształcenia ustawicznego” – motywacji i postaw sprzyjających samodzielności w zdobywaniu dalszej wiedzy. Stąd treść zadań jest w możliwie dużym stopniu osadzona w codziennych sytuacjach życiowych. Testy PISA różnią się więc od typowych zadań szkolnych związanych z konkretnymi programami nauczania.

W badaniu PISA wyróżniono trzy podstawowe dziedziny: czytanie i interpretacja (ang. reading literacy), matematyka (mathematical literacy) i rozumowanie w naukach przyrodniczych (scientific literacy). Badanie realizowane jest regularnie co trzy lata, począwszy od 2000 r. W każdym z kolejnych badań szczególny nacisk jest położony na zbadanie jednej dziedziny: w 2000 roku było to czytanie ze zrozumieniem, 2003 – matematyka, w 2006 – rozumowanie w naukach przyrodniczych. W 2003 roku badano dodatkowo umiejętność rozwiązywania problemów (problem solving).

Metodologia

Każdy z uczniów biorących udział w badaniu wypełnia zeszyt testowy zawierający zadania z pytaniami. Następnie uczniowie wypełniają kwestionariusz. Osobny kwestionariusz jest wypełniany przez dyrektora szkoły i (od 2003 roku, w większości krajów) rodziców ucznia.

Na podstawie otrzymanych wyników szacuje się poziom umiejętność każdego ucznia. Pomiar opiera się na pytaniach wielokrotnego wyboru i pytaniach otwartych, wymagających skonstruowania przez ucznia własnych odpowiedzi. Odpowiedzi na pytania otwarte są skrupulatnie kodowane w oparciu o uzgodnione międzynarodowo klucze kodowe. Uzyskane wyniki są kalibrowane w taki sposób, by wynik krajów członkowskich OECD wynosił 500 punktów oraz by ok. dwie trzecie uczniów z tych krajów miało wynik mieszczący się w przedziale 400-600 punktów.

Wyniki badania

Pierwsze badanie PISA zrealizowano w 2000 roku: objęło ono 265 tys. uczniów z 32 krajów, w tym 28 krajów OECD. W PISA 2003 wzięło udział 42 krajów (ponad 275 tys. uczniów), w tym wszystkie kraje OECD. W badaniach PISA 2006 uczestniczyło 56 krajów, natomiast PISA 2009 badało uczniów z 64 krajów.

Czytanie i interpretacja

Najlepsze wyniki zanotowano w następujących krajach:

PISA 2000 PISA 2003 PISA 2006 PISA 2009[1]
1. Finlandia Finlandia 546
2. Kanada Kanada 534
3. Nowa Zelandia Nowa Zelandia 529
4. Australia Australia 528
5. Irlandia Irlandia 527
6. Hongkong Hongkong 525
...
24. Polska Polska 479
1. Finlandia Finlandia 543
2. Korea Południowa Korea Płd 534
3. Kanada Kanada 528
4. Australia Australia 525
5. Liechtenstein Liechtenstein 525
6. Nowa Zelandia Nowa Zelandia 522
...
16. Polska Polska 497
1. Korea Południowa Korea Płd 556
2. Finlandia Finlandia 547
3. Hongkong Hongkong 536
4. Kanada Kanada 527
5. Nowa Zelandia Nowa Zelandia 521
6. Irlandia Irlandia 517
...
9. Polska Polska 508
1. Szanghaj 556
2. Korea Południowa Korea Płd 539
3. Finlandia Finlandia 536
4. Hongkong Hongkong 533
5. Singapur Singapur 526
6. Kanada Kanada 524
...
15. Polska Polska 500

Matematyka

Najlepsze wyniki zanotowano w następujących krajach:

PISA 2003 PISA 2006 PISA 2009[2]
1. Hongkong Hongkong 550
2. Finlandia Finlandia 544
3. Korea Południowa Korea Płd 542
4. Holandia Holandia 538
5. Liechtenstein Liechtenstein 536
6. Japonia Japonia 534
...
24. Polska Polska 490
1. Tajwan 549
2. Finlandia Finlandia 548
3. Hongkong Hongkong 547
4. Korea Południowa Korea Płd 547
5. Holandia Holandia 531
6. Szwajcaria Szwajcaria 530
...
25. Polska Polska 495
1. Szanghaj 600
2. Singapur Singapur 562
3. Hongkong Hongkong 555
4. Korea Południowa Korea Płd 546
5. Tajwan 543
6. Finlandia Finlandia 541
...
25. Polska Polska 495

Rozumowanie w naukach przyrodniczych

Najlepsze wyniki zanotowano w następujących krajach:

PISA 2003 PISA 2006 PISA 2009[3]
1. Finlandia Finlandia 548
2. Japonia Japonia 548
3. Hongkong Hongkong 539
4. Korea Południowa Korea Płd 538
5. Liechtenstein Liechtenstein 525
6. Australia Australia 525
...
. Polska Polska '
1. Finlandia Finlandia 563
2. Hongkong Hongkong 534
3. Kanada Kanada 534
4. Tajwan 532
5. Estonia Estonia 531
6. Japonia Japonia 531
...
23. Polska Polska 498
1. Szanghaj 575
2. Finlandia Finlandia 554
3. Hongkong Hongkong 549
4. Singapur Singapur 542
5. Japonia Japonia 539
6. Korea Południowa Korea Płd 538
...
19. Polska Polska 508

Wyniki badań PISA w Polsce

W 2000 roku badanie PISA objęło uczniów pierwszych klas szkół ponadpodstawowych: liceów, techników i zasadniczych szkół zawodowych. W 2003 roku, już po wprowadzeniu reformy oświaty, badano młodzież z ostatnich lat gimnazjów i, stanowiących zdecydowaną mniejszość, uczniów I klas liceów ogólnokształcących. W 2003 roku polscy uczniowie uzyskali, w porównaniu z 2000 rokiem, znacząco lepszy rezultat w czytaniu ze zrozumieniem (poprawa z 479 do 500 punktów). Jednocześnie zmniejszyła się rozpiętość między uczniami najlepszymi i najsłabszymi. Jest to zasługa zarówno poprawy wśród najsłabszych, jak i najlepszych uczniów. Polska dołączyła tym samym do grupy krajów o wyniku zbliżonym do średniej OECD. Statystycznie istotną poprawę odnotowano także w matematyce (wśród słabych i średnich uczniów).

W rankingach PISA polscy uczniowie w 2006 zajęli 25. miejsce w matematyce (na 57), 9. miejsce w czytaniu ze zrozumieniem i 23. miejsce w naukach przyrodniczych[4]. Wyniki te porównywalne są do uczniów szwedzkich i francuskich, lecz nieco gorsze niż brytyjskich, a we wszystkich dziedzinach nieco lepsze od amerykańskich i znacznie lepsze na przykład od rosyjskich, greckich, włoskich, hiszpańskich i portugalskich. Zdecydowanie najgorzej wypadli uczniowie z Azerbejdżanu, Kataru i Kirgistanu. Polskie wyniki są jednak punktowo znacznie gorsze od najlepszych wyników Finów, Koreańczyków i Holendrów, a w matematyce od wyniku Japończyków, chociaż w czytaniu ze zrozumieniem Polacy uzyskali dużo lepsze do nich oceny.

Postępy polskich uczniów w nauce, mierzone przez PISA, są imponujące. W matematyce polepszyli swój rezultat z 470 punktów w 2000, do 490 w 2003, i do 495 w 2006. Wyniki w czytaniu ze zrozumieniem poprawiały się stopniowo w czasie, od 479, poprzez 497, do 508 punktów w badaniu 2006 roku. Faktycznie w badaniu 2000 roku polscy uczniowie w rankingu czytania ze zrozumieniem zajęli miejsce poniżej średniej krajów OECD. W badaniu 2003 roku osiągnęli wyniki takie same jak średnia w krajach OECD, a w badaniu 2006 roku wyniki powyżej średniej - plasując się na 9 miejscu wśród uczniów wszystkich krajów na świecie. W naukach przyrodniczych wyniki to 483 punktów w 2000 r, 498 w 2003 r oraz 498 w 2006 roku[5]. Obecnie Polska przeznacza 6% swojego PKB na edukację, co nie odbiega od europejskich standardów i jest na równi ze średnią OECD[6].

Organizacja badania

PISA jest wspólnym przedsięwzięciem wielu krajów. Każdy z nich ma możliwość kształtowania celów i metodologii badania. Całość badania koordynuje 8-osobowy zespół w Sekretariacie OECD, w którym zasiada m.in. prof. Maciej Jakubowski z Polski. Priorytety badania określa Rada Zarządzająca (PISA Governing Board), w której zasiada po jednym przedstawicielu z każdego kraju (przedstawicielem Polski jest Stanisław Drzażdżewski z Ministerstwa Edukacji Narodowej). Na kształtowanie narzędzi badawczych mają także wpływ powoływane przez OECD grupy ekspertów. Polska reprezentowana jest w grupie eksperckiej ds. matematyki (prof. Zbigniew Marciniak) i ds. nauk przyrodniczych (prof. Ewa Bartnik). Realizację badania organizuje i nadzoruje międzynarodowe konsorcjum, które odpowiada też przed OECD za całość procesu badawczego. Obecnie w jego skład wchodzą: Australia Council for Educational Research (ACER, Australia), Netherlands National Institute for Educational Measurement (CITO, Holandia), National Institute for Educational Policy (NIER, Japonia), Westat (Stany Zjednoczone) i Educational Testing Service (ETS). Za krajową realizację badań odpowiadają krajowi kierownicy badań (w Polsce dr hab. Michał Federowicz z IFiS PAN).

  1. MEN, PISA: Wyniki badania 2009 w Polsce. 2009. s. 31. [dostęp 2011-10-23].
  2. MEN, PISA: Wyniki badania 2009 w Polsce. 2009. s. 58. [dostęp 2011-10-23].
  3. MEN, PISA: Wyniki badania 2009 w Polsce. 2009. s. 73. [dostęp 2011-10-23].
  4. OECD: Executive Summary. 2006. [dostęp 2010-09-17]. (ang.).
  5. OECD: The impact of the 1999 education reform in Poland. 2009. [dostęp 2010-09-17]. (ang.).
  6. Nakłady na edukację w różnych państwach względem PKB.

Odnośniki zewnętrzne