Skórkowice
Artykuł |
51°13'52"N 20°02'29"E |
---|---|
- błąd |
39 m |
WD |
51°14'N, 20°3'E |
- błąd |
2310 m |
Odległość |
685 m |
miejscowość | |
Państwo | łódzkie |
---|---|
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (31.12.2012 r.) |
388 |
Strefa numeracyjna |
(+48) 44 |
Kod pocztowy |
26-330 |
Tablice rejestracyjne |
EOP |
SIMC |
0558096 |
Położenie na mapie świata | |
Położenie na mapie brak Brak mapy: łódzkie | |
51°13′52″N 20°02′29″E/51,231111 20,041389 |
Skórkowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Żarnów.
Historia i zabytki
Nazwa miejscowości pochodzi od rodu Skórkowskich, szlachty będącej właścicielami folwarku Skórkowice. W 1784 r. miejscowość administracyjnie należała do powiatu opoczyńskiego w województwie sandomierskim i była własnością Jana Sariusza Skórkowskiego, chorążego opoczyńskiego.
W okresie I wojny światowej przez okolice Skórkowic przebiegał front rosyjsko-austriacki. W okresie międzywojennym znajdowała się tu szkoła powszechna, po II wojnie światowej szkoła podstawowa. W Skórkowicach stoi murowany kościół pw. św. Łukasza, wzniesiony w XVII stuleciu, w stylu klasycystycznym. Świątynia ta była później wielokrotnie przebudowywana - z pierwotnej budowli do dziś przetrwało prezbiterium oraz kaplica na planie kwadratu z kopułą i kryptami. We wnętrzu jednonawowej świątyni zachowały się: gotycka kamienna chrzcielnica, tablica kamienna z 1648 r. z opisem dziejów kościoła, cenne obrazy i rzeźby.
Będąc w Skórkowicach warto również zobaczyć kapliczkę cmentarną z XIX stulecia.
Zachowały się również piwnice nieistniejącego już dzisiaj dworu, wzniesionego w XVII lub XVIII stuleciu, sklepione kolebkowo - jedna z nich podparta jest dwoma okrągłymi filarami.
Na zachodnim skraju wsi znajduje się rezerwat przyrodniczy Diabla Góra, ze wzniesieniem górującym nad okolicą.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Bibliografia
- Czaykowski Franciszek- Regestr Diecezjów Franciszka Czaykowskiego czyli właściciele ziemscy w Koronie 1783-1784. Warszawa 2006.