[go: nahoru, domu]

Przejdź do zawartości

Skórkowice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez EmptyBot (dyskusja | edycje) o 08:16, 22 cze 2016. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Artykuł

51°13'52"N 20°02'29"E

- błąd

39 m

WD

51°14'N, 20°3'E

- błąd

2310 m

Odległość

685 m

Skórkowice
miejscowość
ilustracja
Państwo łódzkie
Powiat

opoczyński

Gmina

Żarnów

Liczba ludności (31.12.2012 r.)

388

Strefa numeracyjna

(+48) 44

Kod pocztowy

26-330

Tablice rejestracyjne

EOP

SIMC

0558096

Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry znajduje się punkt z opisem „Skórkowice”
Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak, u góry znajduje się punkt z opisem „Skórkowice”
Brak mapy: łódzkie
Ziemia51°13′52″N 20°02′29″E/51,231111 20,041389

Skórkowicewieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Żarnów.

Historia i zabytki

Nazwa miejscowości pochodzi od rodu Skórkowskich, szlachty będącej właścicielami folwarku Skórkowice. W 1784 r. miejscowość administracyjnie należała do powiatu opoczyńskiego w województwie sandomierskim i była własnością Jana Sariusza Skórkowskiego, chorążego opoczyńskiego.

W okresie I wojny światowej przez okolice Skórkowic przebiegał front rosyjsko-austriacki. W okresie międzywojennym znajdowała się tu szkoła powszechna, po II wojnie światowej szkoła podstawowa. W Skórkowicach stoi murowany kościół pw. św. Łukasza, wzniesiony w XVII stuleciu, w stylu klasycystycznym. Świątynia ta była później wielokrotnie przebudowywana - z pierwotnej budowli do dziś przetrwało prezbiterium oraz kaplica na planie kwadratu z kopułą i kryptami. We wnętrzu jednonawowej świątyni zachowały się: gotycka kamienna chrzcielnica, tablica kamienna z 1648 r. z opisem dziejów kościoła, cenne obrazy i rzeźby.

Będąc w Skórkowicach warto również zobaczyć kapliczkę cmentarną z XIX stulecia.

Zachowały się również piwnice nieistniejącego już dzisiaj dworu, wzniesionego w XVII lub XVIII stuleciu, sklepione kolebkowo - jedna z nich podparta jest dwoma okrągłymi filarami.

Na zachodnim skraju wsi znajduje się rezerwat przyrodniczy Diabla Góra, ze wzniesieniem górującym nad okolicą.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Bibliografia

  1. Czaykowski Franciszek- Regestr Diecezjów Franciszka Czaykowskiego czyli właściciele ziemscy w Koronie 1783-1784. Warszawa 2006.