Wywiadownia gospodarcza: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 23:04, 4 gru 2013

Szablon:Źródła Wywiadownia gospodarcza – wyspecjalizowany podmiot zajmujący się odpłatnie pozyskiwaniem informacji gospodarczych dotyczących sytuacji gospodarczej przedsiębiorstw.

Wywiadownie przygotowują na rzecz swoich klientów raporty handlowe (gospodarcze), których celem jest zminimalizowanie ryzyka związanego ze współpracą z innym podmiotem. Zdobywa informacje stosując tzw. biały wywiad. Najważniejszymi źródłami danych dla wywiadowni gospodarczych są dokumenty składane do Krajowego Rejestru Sądowego (m.in. sprawozdania finansowe), prasa, publikacje branżowe, Internet, biura informacji gospodarczej, klienci, dostawcy, a także sami przedsiębiorcy^[1].

Historia

Pozyskiwanie informacji gospodarczych istniało od wieków, jednakże dopiero druga połowa XIX w wraz z rozwojem przemysłowym, przyniosła wzrost zapotrzebowania na profesjonalne informacje gospodarcze a w konsekwencji – rozwój wywiadowni gospodarczych, początkowo zwanych biurami informacyjnymi.

Pierwsze na świecie biuro informacyjne, pod taką właśnie nazwą – Le bureau des renseignements (biuro informacyjne), świadczyło usługi śledcze i kredytowe. Założył je w 1833 w Paryżu Eugene–François Vidocq, były przestępca, a także właściciel wielu patentów i szef francuskiej policji kryminalnej Sûreté Nationale.

W 1841 w Stanach Zjednoczonych, kupiec jedwabiu, Lewis Tappan, uruchomił w Nowym Jorku pierwszą na świecie agencję udzielającą informacji wywiadu gospodarczego – Mercantile Agency Lewis Tappan & Co (Agencja Handlowa Lewis Tappan i spółka). Po kilku przekształceniach własnościowych w latach 1859 – 1933 zmieniono nazwę na R.G. Dun & Co. Drugą firmę wywiadowczą w USA – Mercantile Agency J.M. Bradstreet & Son, założył w 1849 kupiec tekstylny i jurysta, John M. Bradstreet. Obie firmy połączyły się w 1933 i do chwili obecnej działają pod marką Dun & Bradstreet.

Kolejnym biurem branży wywiadu gospodarczego była, założona w 1862 w Amsterdamie przez kupca, W.J.J. Gompertza, funkcjonująca do dziś, firma Wys Muller Company. Jako drugie w Europie, z inicjatywy grupy miejscowych kupców i przemysłowców pod przewodnictwem Adama Hafenrichtera, w 1870 rozpoczęło działalność w Wiedniu Creditorenverein zum Schutz der Forderung von Insolvenzen (Stowarzyszenie Wierzycieli do ochrony roszczeń przed niewypłacalnością). Po fuzji z Nordbömimischen Kreditorenverein w 1941 r., nazwę zmieniono na Kreditschutzverband von 1870 (Stowarzyszenie Ochrony Kredytów), obecnie KSV 1870. W 1872 w Berlinie powstało następne biuro informacyjne – Auskunftei W. Schimmelpfeng. Jego założyciel Wilhelm Schimmelpfeng wkrótce otworzył filie w Wiedniu, Budapeszcie, Paryżu, Londynie, Amsterdamie, Moskwie, Odessie, Poznaniu, Wrocławiu, Warszawie, Kairze i Sydney.

W Polsce po 1894, oprócz filii biura W. Schimmelpfenga, zaczęły powstawać inne biura wywiadu gospodarczego, takie jak Biuro Handlowo-Informacyjne Adolfa Rosenthala, założone w 1896 Biuro Informacyjno-Komisowe S. Klaczkina czy Wywiadownia Handlowa Kazimierza Piechockiego. Jednocześnie grupa prawników, kupców i bankowców rozpoczęła w 1898 prace nad ustawą o biurach informacji handlowych, która weszła w życie w 1905.

Odzyskanie przez Polskę niepodległości przyniosło dalszy rozwój wywiadowni gospodarczych, takich jak Biuro Kredytowo-Informacyjnego „Wywiad” Sp. z o.o. we Lwowie (w skład zarządu wchodzili przedstawiciele Związku Banków w Polsce) czy Międzynarodowe Biuro Informacyjne Providentia Bronisława Abramowicza, z którego usług korzystała m.in. firma E. Wedel.

Jedną z pierwszych wywiadowni powstałych w Polsce po 1989 była firma InfoCredit.

Zawartość raportu handlowego

Raport handlowy przygotowany przez wywiadownię zawiera m.in.:

dane teleadresowe podmiotu
dane rejestrowe m.in. skład kierownictwa, uprawnienia do reprezentacji, skład rady nadzorczej
historię przedsiębiorstwa, przedmiot działalności, udział w rynku, kluczowi klienci
informacje o spółkach zależnych, a także powiązaniach kapitałowych i osobowych
kapitał, nieruchomości, zatrudnienie
kierunki oraz wolumen importu ieksportu
dostawcy i odbiorcy,
realizowane lub planowane inwestycje, fuzje lub przejęcia
sprawozdanie finansowe podmiotu
wypłacalność, ocena płatności, postępowanie windykacyjne
nazwy banków obsługujących
ocena zdolności kredytowej
terminowość regulowania zobowiązań (tzw. moralność płatnicza)
analiza wyników podmiotu na tle sektora

↑ Grzegorz Gołębiowski (red.), Adrian Grycuk, Agnieszka Tłaczała, Piotr Wiśniewski: Analiza finansowa przedsiębiorstwa. Warszawa: Wydawnictwo Difin, 2014, s. 51. ISBN 978-83-7930-068-6.

[1] Grzegorz Gołębiowski (red.), Adrian Grycuk, Agnieszka Tłaczała, Piotr Wiśniewski: Analiza finansowa przedsiębiorstwa. Warszawa: Wydawnictwo Difin, 2014, s. 51. ISBN 978-83-7930-068-6.

[1]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
+{{źródła|data=2013-12}}
-'''Wywiadownia gospodarcza''' – wyspecjalizowana instytucja zajmująca się odpłatnie pozyskiwaniem informacji gospodarczych dotyczących sytuacji [[Gospodarka|gospodarczej]] [[Przedsiębiorstwo|przedsiębiorstw]], sprawdzaniem wiarygodności i wypłacalności partnera w interesach. Wywiadownia gospodarcza na zlecenie przygotowuje '''raporty gospodarcze''' (handlowe, o moralności płatniczej firm), których celem jest zminimalizowanie ryzyka związanego ze współpracą z niesolidnym przedsiębiorcą. Raporty gospodarcze mogą zawierać również analizę firmy na tle branży, powiązania danej firmy z innymi podmiotami lub osobami, a także wskaźnik prawdopodobieństwa upadku, czy indeks zdolności płatniczej.
+'''Wywiadownia gospodarcza''' – wyspecjalizowany podmiot zajmujący się odpłatnie pozyskiwaniem informacji gospodarczych dotyczących sytuacji [[Gospodarka|gospodarczej]] [[Przedsiębiorstwo|przedsiębiorstw]].
+Wywiadownie przygotowują na rzecz swoich klientów '''raporty handlowe (gospodarcze)''', których celem jest zminimalizowanie ryzyka związanego ze współpracą z innym podmiotem. Zdobywa informacje stosując tzw. [[biały wywiad]]. Najważniejszymi źródłami danych dla wywiadowni gospodarczych są dokumenty składane do [[Krajowy Rejestr Sądowy|Krajowego Rejestru Sądowego]] (m.in. [[Sprawozdanie finansowe|sprawozdania finansowe]]), prasa, publikacje branżowe, Internet, [[Biuro informacji gospodarczej|biura informacji gospodarczej]], klienci, dostawcy, a także sami przedsiębiorcy<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Gołębiowski (red.) | imię = Grzegorz | tytuł = Analiza finansowa przedsiębiorstwa | wydawca = Wydawnictwo Difin | miejsce = Warszawa | data = 2014 | strony = 51 | isbn = 978-83-7930-068-6 | nazwisko2 = Grycuk | imię2 = Adrian | nazwisko3 = Tłaczała | imię3 = Agnieszka | nazwisko4 = Wiśniewski | imię4 = Piotr}}</ref>.
-Wywiadownia gospodarcza pozyskuje dane stosując zwykle [[biały wywiad]]. Pojęcia wywiadu i szpiegostwa gospodarczego, choć często mylone, nie mają tego samego znaczenia. Przez wywiad gospodarczy należy rozumieć działania uzyskiwania, przetwarzania i przekazywania informacji o innych podmiotach gospodarczych zgodnie z prawem i etyką, ze źródeł ogólnie dostępnych np. rejestrów sądowych i ewidencji dotyczących przedsiębiorców, publikatorów urzędowych, mass mediów, katalogów branżowych itd. W przypadku szpiegostwa gospodarczego mamy do czynienia przy pozyskiwaniu informacji z łamaniem prawa i norm etycznych.
+== Historia ==
-Pozyskiwanie informacji gospodarczych istniało od wieków, jednakże dopiero druga połowa XIX w wraz z rozwojem przemysłowym, przyniosła wzrost zapotrzebowania na profesjonalne informacje gospodarcze a w konsekwencji – rozwój wywiadowni gospodarczych, początkowo zwanych biurami informacyjnymi. Pierwsze na świecie biuro informacyjne, pod taką właśnie nazwą – Le bureau des renseignements (biuro informacyjne), świadczyło usługi śledcze i kredytowe. Założył je w 1833r. w stolicy Francji – Paryżu, Eugene – François Vidocq, były przestępca, a także właściciel wielu patentów i szef francuskiej policji kryminalnej Sûreté Nationale. Osiem lat później, w 1941r. w Stanach Zjednoczonych, kupiec jedwabiu, Lewis Tappan, uruchomił w Nowym Jorku pierwszą na świecie agencję udzielającą informacji wywiadu gospodarczego – Mercantile Agency Lewis Tappan & Co (Agencja Handlowa Lewis Tappan i spółka). Po kilku przekształceniach własnościowych w latach 1859 – 1933 zmieniono nazwę na R.G. Dun & Co. Drugą firmę wywiadowczą w USA – Mercantile Agency J.M. Bradstreet & Son, w 1849r. założył kupiec tekstylny i jurysta, John M. Bradstreet. Obie firmy połączyły swoje siły w 1933r. i do chwili obecnej działają pod marką Dun & Bradstreet.
+Pozyskiwanie informacji gospodarczych istniało od wieków, jednakże dopiero druga połowa XIX w wraz z rozwojem przemysłowym, przyniosła wzrost zapotrzebowania na profesjonalne informacje gospodarcze a w konsekwencji – rozwój wywiadowni gospodarczych, początkowo zwanych biurami informacyjnymi.
-Kolejnym biurem branży wywiadu gospodarczego była, powstała w 1862 r. w Amsterdamie, i tak, jak w przypadku firm amerykańskich – założona przez kupca, W.J.J. Gompertza, funkcjonująca do dziś, firma Wys Muller Company. Jako drugie w Europie, z inicjatywy grupy miejscowych kupców i przemysłowców, pod przewodnictwem Adama Hafenrichtera, w 1870r. rozpoczęło działalność w Wiedniu Creditorenverein zum Schutz der Forderung von Insolvenzen (Stowarzyszenie Wierzycieli do ochrony roszczeń przed niewypłacalnością). Po fuzji z Nordbömimischen Kreditorenverein w 1941 r., nazwę zmieniono na Kreditschutzverband von 1870 (Stowarzyszenie Ochrony Kredytów), obecnie KSV 1870. Dwa lata później, w 1872r. w Berlinie, powstało następne biuro informacyjne – Auskunftei W. Schimmelpfeng. Jego założyciel, również kupiec, Wilhelm Schimmelpfeng, wkrótce otworzył filie w Wiedniu, Budapeszcie, Paryżu, Londynie, Amsterdamie, Moskwie, Odessie, Poznaniu, Wrocławiu, Warszawie, Kairze i Sydney.
+Pierwsze na świecie biuro informacyjne, pod taką właśnie nazwą – ''Le bureau des renseignements'' (biuro informacyjne), świadczyło usługi śledcze i kredytowe. Założył je w 1833 w [[Paryż|Paryżu]] Eugene–François Vidocq, były przestępca, a także właściciel wielu patentów i szef francuskiej policji kryminalnej Sûreté Nationale.
-W Polsce po 1894r., oprócz filii biura W. Schimmelpfenga, zaczęły powstawać inne biura wywiadu gospodarczego, jak Biuro Handlowo-Informacyjne Adolfa Rosenthala, założone w 1896 r. Biuro Informacyjno-Komisowe S. Klaczkina czy Wywiadownia Handlowa Kazimierza Piechockiego. Jednocześnie grupa prawników, kupców i bankowców w 1898r. rozpoczęła prace nad ustawą o biurach infomacji handlowych, która weszła w życie w 1905r. Odzyskanie przez Polskę niepodległości przyniosło dalszy rozwój wywiadowni gospodarczych, jak Biuro Kredytowo-Informacyjnego „Wywiad” Sp. z o.o. we Lwowie (w skład zarządu wchodzili przedstawiciele Związku Banków w Polsce) czy Międzynarodowe Biuro Informacyjne Providentia Bronisława Abramowicza z którego usług korzstała także firma Wedel. Pojawili się także pierwsi prywatni detektywi, a ich działalność nie była licencjonowana jak obecnie. Przeciwnie do wywiadowni gospodarczych, wówczas koncesjonowanych a do uruchomienia których wymagana była kaucja.
-Okres II Wojny Światowej naturalnie zahamował rozwój wywiadowni gospodarczych i dopiero po zakończeniu wojny, zaczęły postawać nowe i jedną z pierwszych powojennych wywiadowni była założona w 1990 r. firma InfoCredit.
-Obecnie w Polsce funkcjonują różnej wielkości krajowe wywiadownie i globalne koncerny. Ponadto wiele firm, zwłaszcza międzynarodowych, doceniając szczególne znaczenie informacji gospodarczej w zarządzaniu przedsiębiorstwem, posiada w swoich strukturach własne komórki wywiadu gospodarczego, choć często nie są tak wprost nazywane. Najczęściej „ukrywa się” je w działach marketingu, badań i rozwoju, informacji zarządczej lub strategicznej, prawnym, sprzedaży, public relations i oczywiście – bezpieczeństwa korporacyjnego, a nawet biura zarządu.
+W 1841 w Stanach Zjednoczonych, kupiec jedwabiu, Lewis Tappan, uruchomił w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]] pierwszą na świecie agencję udzielającą informacji wywiadu gospodarczego – Mercantile Agency Lewis Tappan & Co (Agencja Handlowa Lewis Tappan i spółka). Po kilku przekształceniach własnościowych w latach 1859 – 1933 zmieniono nazwę na R.G. Dun & Co. Drugą firmę wywiadowczą w USA – Mercantile Agency J.M. Bradstreet & Son, założył w 1849 kupiec tekstylny i jurysta, John M. Bradstreet. Obie firmy połączyły się w 1933 i do chwili obecnej działają pod marką Dun & Bradstreet.
-== Przykładowa zawartość raportu gospodarczego ==
-Podstawowy raport o firmie zawiera:
+Kolejnym biurem branży wywiadu gospodarczego była, założona w 1862 w Amsterdamie przez kupca, W.J.J. Gompertza, funkcjonująca do dziś, firma Wys Muller Company. Jako drugie w Europie, z inicjatywy grupy miejscowych kupców i przemysłowców pod przewodnictwem Adama Hafenrichtera, w 1870 rozpoczęło działalność w [[Wiedeń|Wiedni]]u Creditorenverein zum Schutz der Forderung von Insolvenzen (Stowarzyszenie Wierzycieli do ochrony roszczeń przed niewypłacalnością). Po fuzji z Nordbömimischen Kreditorenverein w 1941 r., nazwę zmieniono na Kreditschutzverband von 1870 (Stowarzyszenie Ochrony Kredytów), obecnie KSV 1870. W 1872 w Berlinie powstało następne biuro informacyjne – Auskunftei W. Schimmelpfeng. Jego założyciel Wilhelm Schimmelpfeng  wkrótce otworzył filie w Wiedniu, Budapeszcie, Paryżu, Londynie, Amsterdamie, Moskwie, Odessie, Poznaniu, Wrocławiu, Warszawie, Kairze i Sydney.
-* dane teleadresowe
-* dane rejestrowe, [[formy prawne przedsiębiorstw|forma prawna]]
+W Polsce po 1894, oprócz filii biura W. Schimmelpfenga, zaczęły powstawać inne biura wywiadu gospodarczego, takie jak Biuro Handlowo-Informacyjne Adolfa Rosenthala, założone w 1896 Biuro Informacyjno-Komisowe S. Klaczkina czy Wywiadownia Handlowa Kazimierza Piechockiego. Jednocześnie grupa prawników, kupców i bankowców rozpoczęła w 1898 prace nad ustawą o biurach informacji handlowych, która weszła w życie w 1905.
-* przedmiot działalności
-* struktura własności
+Odzyskanie przez Polskę niepodległości przyniosło dalszy rozwój wywiadowni gospodarczych, takich jak Biuro Kredytowo-Informacyjnego „Wywiad” Sp. z o.o. we [[Lwów|Lwowie]] (w skład zarządu wchodzili przedstawiciele Związku Banków w Polsce) czy Międzynarodowe Biuro Informacyjne Providentia Bronisława Abramowicza, z którego usług korzystała m.in. firma [[E. Wedel]].
-* skład [[Rada nadzorcza|rady nadzorczej]]
-* skład kierownictwa, uprawnienia do reprezentacji
+Jedną z pierwszych wywiadowni powstałych w Polsce po 1989 była firma InfoCredit.
-* [[kapitał (ekonomia)|kapitał]], nieruchomości
-* [[obroty]], [[import]], [[eksport]]
+== Zawartość raportu handlowego ==
+Raport handlowy przygotowany przez wywiadownię zawiera m.in.:
+* dane teleadresowe podmiotu
+* dane rejestrowe m.in. skład kierownictwa, uprawnienia do reprezentacji, skład [[Rada nadzorcza|rady nadzorczej]]
+* historię przedsiębiorstwa, przedmiot działalności, udział w rynku, kluczowi klienci
+* informacje o spółkach zależnych, a także powiązaniach kapitałowych i osobowych
+* [[kapitał (ekonomia)|kapitał]], nieruchomości, zatrudnienie
+* kierunki oraz wolumen [[import]]u i[[eksport]]u
 * dostawcy i odbiorcy,
+* realizowane lub planowane inwestycje, fuzje lub przejęcia
-* [[bilans (rachunkowość)|bilans]], wskaźniki
+* [[sprawozdanie finansowe]] podmiotu
 * wypłacalność, ocena płatności, postępowanie [[Windykacja|windykacyjne]]
-* [[bank]]i obsługujące
+* nazwy [[bank]]ów obsługujących
-* ocena możliwości [[Kredyt bankowy|kredytowania]] i wiarygodności płatniczej
+* ocena zdolności [[Kredyt bankowy|kredytowej]]
+* terminowość regulowania zobowiązań (tzw. moralność płatnicza)
-* zatrudnienie
+* analiza wyników podmiotu na tle sektora
-* inwestycje
-* historia
-Dane gospodarcze firm udostępniane są również dzięki serwisom internetowym wywiadowni przez 24 godziny na dobę.<ref>[http://prnews.pl/aktualnosci/jak-sprawdzic-wiarygodnosc-firmy-nie-wychodzac-z-biura-69530.html ''Jak sprawdzić wiarygodność firmy nie wychodząc z biura?'' - PRNews.pl (Dostęp: 2012-03-20)]</ref>
 {{Przypisy}}