[go: nahoru, domu]

Przejdź do zawartości

Amiton

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Amiton
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C10H24NO3PS

Masa molowa

269,34 g/mol

Wygląd

bezbarwna ciecz[1]

Identyfikacja
Numer CAS

78-53-5
3734-97-2 (szczawian)

PubChem

6542

Podobne związki
Podobne związki

VX

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Amiton[a] (VG) – organiczny związek chemiczny z grupy tiofosforanów. Silny insektycyd i potencjalny paralityczno-drgawkowy bojowy środek trujący zbliżony budową do związków V[b].

Oznaczenia i identyfikacja

[edytuj | edytuj kod]
  • Numer ACX: X1008389-9
  • Numer HSDB[4]: 6379
  • Oznaczenia wojskowe: VG
  • Inne oznaczenia: DSDP, Inferno, Metram, Metramac, w Rosji znany pod nazwą tetram.

Właściwości fizyczne i chemiczne

[edytuj | edytuj kod]

Amiton jest bezbarwną, wysokowrzącą (temperatura wrzenia 315 °C) cieczą. Słabo rozpuszcza się w wodzie, jest rozpuszczalny w rozpuszczalnikach organicznych. W wodzie powoli hydrolizuje. Substancje z grupy związków V były badane w okresie zimnej wojny głównie pod kątem wykorzystania militarnego.

Właściwości toksyczne

[edytuj | edytuj kod]

Amiton ma wysoką toksyczność i trwałość. Łatwo i szybko przenika przez skórę. LD50 dla szczurów przez układ pokarmowy wynosi 3–7 mg/kg. Amiton jest bardzo silnym inhibitorem esterazy cholinowej. Tak jak w przypadku innych związków V mechanizm działania toksycznego nie jest do końca znany.

Działanie toksyczne

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszymi objawami zatrucia amitonem są zwykle nudności, wymioty, biegunka, angina brzuszna, ślinotok, a także łzotok i ból oczu[c]. Następnie pojawiają się: ból i zawroty głowy, gorączka i ogólne osłabienie. W przypadku zatrucia przez drogi oddechowe pojawia się kaszel i trudności w oddychaniu. Zatrucie amitonem objawia się też rozszerzeniem źrenic, przejściową utratą zdolności akomodacji i niedowidzeniem. Amitron może powodować tachykardię lub bradykardię. Ze strony układu nerwowego objawami są: utrata koordynacji ruchowej, nieskoordynowane skurcze mięśni, trudności w wymawianiu, utrata orientacji w przestrzeni i senność.

Zgon następuje zazwyczaj na skutek uduszenia spowodowanego porażeniem funkcji układu oddechowego (porażenie mięśni oddechowych, silne zwężenie oskrzeli itd.).

Zastosowania

[edytuj | edytuj kod]

Od 1954 roku amiton znajduje się w obrocie handlowym (wprowadzony przez Imperial Chemical Industries[d]). Jest używany jako kontaktowy insektycyd i środek roztoczobójczy. Wysoka toksyczność i trwałość ogranicza stosowanie w roli pestycydu. Aktualnie został wycofany z użycia jako bojowy środek trujący. Przypuszczalnie znajduje się na wyposażeniu wojsk Korei Północnej[5]. Nie odnotowano żadnego przypadku zastosowania amitonu jako bojowego środka trującego.

  1. Nazwa amiton jest stosowana w odniesieniu do pestycydu.
  2. W przeciwieństwie do klasycznych związków V, VG nie jest związkiem fosforoorganicznym, gdyż nie zawiera wiązania P–C.
  3. Ponadto u niektórych zwierząt stwierdza się hipotermię.
  4. W 1968 firma zaprzestała sprzedaży środków opartych o amiton.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Steven L. Hoenig: Compendium of Chemical Warfare Agents. Nowy Jork: Springer-Verlag, 2006, s. 88–91. ISBN 978-0-387-34626-7.
  2. a b Amiton, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2010-08-17] (ang.).
  3. Amiton, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 6542 (ang.).
  4. Hazardous Substances Data Bank – Baza Danych Substancji Niebezpiecznych.
  5. https://archive.ph/20030508185729/http://www.nti.org/e_research/profiles/NK/Chemical/50_1068.html (en).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]