Borys Michałowski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
Borys Michałowski (ur. 22 lipca 1905 w Saratowie, zm. 7 maja 1995 we Wrocławiu) – polski rzeźbiarz. Profesor wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Był synem Polaka i Rosjanki oraz wnukiem powstańca styczniowego. Dzieciństwo spędził w Rosji, w wieku 17 lat wyjechał do Polski. Kształcił się w latach 1932-1934 w warszawskiej Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa oraz w latach 1934-39 Akademii Sztuk Pięknych (w tym w pracowni rzeźby prof. Tadeusza Breyera[1]). Po wojnie, od 1946 roku prowadził zajęcia dydaktyczne na wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie do 1976 roku kierował Katedrą Rzeźby. Autor m.in. Pomnika Pomordowanych Profesorów Lwowskich przy gmachu Politechniki Wrocławskiej (1964 r.)[2], zlikwidowanego pomnika Ludowego Wojska Polskiego w Złotoryi (1967 r.)[3]. oraz pomnika "Dmuchacz szkla" w Stroniu Śląskim[4].
W 1953 r. został mężem Marii Michałowskiej (z d. Szerskiej)[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Maria Anna Rudzka: Zadanie: forma. Pracownia profesora Tadeusza Breyera w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1923-1939. Wyd. 2. Warszawa: Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, 2023, s. 256. ISBN 978-83-66835-50-4.
- ↑ Borys Michałowski i dzieło jego życia
- ↑ Encyklopedia Wrocławia. Wyd. 3. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 529. ISBN 83-7384-561-5.
- ↑ Odnowiono rzeźbę „Dmuchacza Szkła” i zmieniono jej lokalizację
- ↑ Elżbieta Kościelak, Maria Michałowska, Wrocław: Galeria Kościelak, 2014, s. 104.