Gaua
Państwo | |
---|---|
Archipelag | |
Powierzchnia |
342 km² |
Populacja (2009) • liczba ludności • gęstość |
|
Położenie na mapie Vanuatu | |
14°15′54″S 167°31′12″E/-14,265000 167,520000 | |
Gaua (dawniej znana jako wyspa Santa Maria) – największa wyspa archipelagu Wysp Banksa. Położona jest w prowincji Torba na Vanuatu. Powierzchnia wyspy wynosi 342 km².
Geografia
[edytuj | edytuj kod]Wyspę pokrywa niezurbanizowany teren aż po szczyt Mount Gharat (797 m), aktywnego i położonego w centrum wyspy wulkanu. Znajduje się w nim kraterowe jezioro zwane Jeziorem Letas. Jest ono jednocześnie największym jeziorem na Vanuatu. Na wschód od jeziora znajduje się wodospad Siri (120 m wysokości).
Ludność i języki
[edytuj | edytuj kod]W roku 2009 populacja wyspy wyniosła 2491 osób[1]. Społeczność zamieszkuje różne przybrzeżne wioski na zachodniej, południowej i północnej stronie wyspy. Na wschodniej części znajduje się kilka wiosek zamieszkiwanych przez imigrantów z małych wysp Merig i Merelava leżących na południowy wschód od Gaua. Największą miejscowością na wyspie jest Jolap, która leży na zachodnim wybrzeżu wyspy[2].
Poza językiem używanym przez imigrantów (Mwerlap), na wyspie używa się pięciu języków: lakon, olrat, koro, dorig i nume.
Odkrycie
[edytuj | edytuj kod]Gaua po raz pierwszy została ujrzana przez Europejczyków podczas hiszpańskiej ekspedycji pod dowództwem Pedro Fernándeza de Quirós w dniach 25-29 kwietnia 1606 roku. Wyspa została nazwana Santa Maria[3].
Gospodarka
[edytuj | edytuj kod]Ludność wyspy prowadzi tradycyjną gospodarkę rolną charakterystyczną dla Melanezji, będącą połączeniem rybołówstwa i ogrodnictwa. Eksportowana jest głównie kopra i kakao. Na wyspie znajduje się lotnisko.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 2009 National Census of Population and Housing: Summary Release (PDF). spc.int:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-13)].
- ↑ Satellite photo of Jolap village
- ↑ Kelly, Celsus, O.F.M. La Austrialia del Espíritu Santo. The Journal of Fray Martín de Munilla O.F.M. and other documents relating to the Voyage of Pedro Fernández de Quirós to the South Sea (1605-1606) and the Franciscan Missionary Plan (1617-1627) Cambridge, 1966, s.39, 62