Dragonara Palace
 nr rej. 01218 (wpis 28.12.2012 do National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands)
| |
 Dragonara Palace | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
prawdopodobnie Giuseppe Bonavia |
| Ukończenie budowy |
1870 |
Położenie na mapie Malty  | |
Położenie na mapie Morza Śródziemnego  | |
 35°55′35,0″N 14°29′40,9″E/35,926389 14,494694
| |
| Strona internetowa | |
Dragonara Palace (malt. Il-Palazz tad-Dragunara), znany też jako Palazzo Dragonara[1] lub Villa Dragonara[2] - pałac w St. Julian’s na Malcie. Został zbudowany w 1870, jako letnia rezydencja rodziny Scicluna. Pałac przekształcony jest teraz w kasyno o nazwie Dragonara Casino.
Pochodzenie nazwy
[edytuj | edytuj kod]Pałac otrzymał swą nazwę od Dragonara Point - półwyspu, na którym został zbudowany. Według lokalnej legendy, w jaskiniach w pobliżu półwyspu żył smok (ang. dragon, malt. dragun), lecz ryk, który był słyszany pochodził prawdopodobnie od fal bijących o przybrzeżne skały w czasie mocnego wiatru. Wierzy się, że pogłoski o smoku były rozpuszczane przez przemytników, aby odstraszyć ludzi od zbliżania się do półwyspu[3].
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Dragonara Palace został zbudowany w 1870 roku na Dragonara Point, na terenie wcześniej zajmowanym przez baterię Ta’ Għemmuna[4]. Pałac służył jako letnia rezydencja Emanuela Scicluny, bankiera, który w 1875 roku został markizem[3].
W czasie I wojny światowej pałac służył tymczasowo jako szpital dla oficerów[5][6]. Później, w czasie II wojny światowej, rodzina Scicluna przyjęła ponad 100 uchodźców[7].
Pałac został otwarty jako kasyno 15 lipca 1964, w czasie, kiedy pobliskie Paceville przeobrażało się z terenu przeważnie rolniczego w centrum turystyczne. Dragonara Casino było pierwszym kasynem na Malcie, i jego otwarcie było olbrzymim krokiem ku ustanowieniu Malty jako celu wyjazdów turystycznych[8]. W latach 1990. na części terenu pałacowych ogrodów zbudowany został hotel Westin Dragonara[9].
Kasyno zostało sprywatyzowane w 1999 roku, i firma Dragonara Casino Ltd została założona, aby prowadzić kasyno przez następne 10 lat[10]. Pałac został odnowiony w 2008 roku[11]. Dwa lata później kasyno zostało przejęte przez firmę Dragonara Gaming Ltd, która wydała ponad 15 mln euro na odnowienie budynku[8]. Kasyno przyjmuje ok. 350 000 bywalców rocznie, co czyni go najpopularniejszym kasynem na Malcie[12].
Pałac jest umieszczony na liście National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands pod nr. 01218[13].
Architektura
[edytuj | edytuj kod]
Dragonara Palace został zbudowany w stylu neoklasycznym, a jego kolumnady są inspirowane przez podobne w Villa Portelli i Palazzo Capua[14]. Projekt Dragonara Palace był z kolei inspiracją dla kolumnady w Palazzo Pescatore, zbudowanego pod koniec XIX wieku w Saint Paul’s Bay[1].
Projektant pałacu nie jest znany, chociaż czasem projekt przypisuje się Giuseppe Bonavii[15].
Pałac
[edytuj | edytuj kod]Pałac oryginalnie składał się z willi otoczonej kolumnadą, oraz centralnego dziedzińca[3]. Rodzina Scicluna w 1964 roku wydzierżawiła posiadłość firmie Kursaal Company Limited. Dziedziniec przykryto dachem, zamieniając go na sale kasyna, na tyłach został zbudowany Slots Palace, którego projektantem był Dom Mintoff, architekt, który został premierem Malty. W tym czasie na terenie ogrodów pałacowych został zbudowany Sheraton Hotel[16], który został zamieniony na Hotel Westin Dragonara.
Ogrody
[edytuj | edytuj kod]
Kiedy pałac został zbudowany, był otoczony przez obszerne ogrody. Część z nich została zlikwidowana, aby zrobić dojazd do hotelu Westin Dragonara oraz parkingu kasyna[9]. Pałacowy Sunken Garden, zawierający liczne fontanny i drzewa oliwne, jest teraz ulokowany na terenach hotelu Westin Dragonara[17].
Dzieła sztuki
[edytuj | edytuj kod]Główne wejście
[edytuj | edytuj kod]Główne wejście na teren ogrodów pałacowych stanowi brama zwieńczona łukiem, z napisem Deus Nobis Haec Otia Fecit (w wolnym tłumaczeniu łac. Bóg dał nam to miejsce spokoju)[3]. Została ona wpisana, przez Malta Environment and Planning Authority, na listę zabytków klasy 1[18].
Fontanna i statua Neptuna
[edytuj | edytuj kod]
Fontanna zawierająca statuę Neptuna, była pierwotnie ulokowana przed wejściem do pałacu, zaraz za ścieżką prowadzącą z ogrodów. Statua została wykonana w XIX wieku, jej inspiracją jest statua Neptuna, znajdująca się aktualnie na dziedzińcu Pałacu Wielkiego Mistrza w Valletcie. Fontanna wraz ze statuą ulokowana jest teraz wewnątrz pałacu, w celu jej ochrony[19].
Statua markiza Scicluny
[edytuj | edytuj kod]Od momentu przeniesienia fontanny i statuy Neptuna do pałacu, naturalnej wielkości statua markiza Emanuela Scicluny została ulokowana na tym miejscu. Statua została zaprojektowana i wykonana przez włoskiego rzeźbiarza Giulio Morschetti[20], została ustawiona w 2014 roku[21].
Egipskie kariatydy
[edytuj | edytuj kod]Dwie egipskie kariatydy znajdują się w pobliżu pałacowych drzwi, wspierając budynek[20].
Freski
[edytuj | edytuj kod]W kilku pokojach pałacu znajdują się freski, wykonane przez Vincenzo Maria Cremonę. Fresk w Yellow Room (Pokój Żółty) przedstawia akcesoria militarne i przybory rolnicze, a także ptaka trzymającego wieniec różany. Panele sufitowe w Green Room (Pokój Zielony) zawierają freski przedstawiające personifikację pracowitości[22].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b „One World - Protecting the most significant buildings, monuments and features of the Maltese islands (05)”, Times of Malta (09.06.2009). Dostęp 2 Paź 2015 (ang.)
- ↑ Abigail Blasi: Malta & Gozo. Lonely Planet, 2013, s. 133. ISBN 978-1-74321-381-0. (ang.).
- ↑ a b c d Simon Gaul: Malta, Gozo and Comino. New Holland Publishers, 2007, s. 160. ISBN 978-1-86011-365-9. (ang.).
- ↑ Stephen Spiteri. Maltese ‘siege’ batteries of the blockade 1798–1800. „Arx – Online Journal of Military Architecture and Fortification”. 6, s. 43, Maj 2008. (ang.). Dostęp 2 Paź 2015
- ↑ Nicklaus Thomas-Symonds: Attlee: A Life in Politics. I.B.Tauris Publishers, 2012. ISBN 978-0-85773-074-9. (ang.).
- ↑ E.M. Tenison: A Short History of the Order of Saint John of Jerusalem from its foundation in A.D. 1014 to the End of the Great War A.D. 1914-18. Londyn: Society of SS. Peter and Paul, 1922, s. 98. (ang.).
- ↑ Manduca, John „Achievement, tragedy and failure”, Times of Malta (04.11.2008). Dostęp 2 Paź 2015 (ang.)
- ↑ a b „Dragonara Casino celebrates 50 years, announces extension and restoration project”, Malta Today (16.07.2014). Dostęp 2 Paź 2015 (ang.)
- ↑ a b Juliet Rix: Malta and Gozo. Wyd. 2. Bradt Travel Guides, 2013, s. 177. ISBN 978-1-84162-452-5. (ang.).
- ↑ Séminaire Omt Sur Le Tourismeet Le Transport Aérien. World Tourism Organization, 2001. ISBN 978-92-844-0369-1. (fr.).
- ↑ „Dragonara Casino restoration project”, Times of Malta (05.02.2008). Dostęp 2 Paź 2015 (ang.)
- ↑ „Dragonara Palace”, strona internetowa Dragonara Casino. Dostęp 2 Paź 2015 (ang.)
- ↑ „Dragonara Palace” (PDF), National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. Dostęp 17 Paź 2015 (ang.)
- ↑ „Architecture in Malta under the British”, www.culturemalta.org. Dostęp 2 Paź 2015 (ang.)
- ↑ Agius, F., s.17
- ↑ Aguis, F., s.71
- ↑ „The Sunken Garden”, The Westin Dragonara. Dostęp 2 Paź 2015 (ang.)
- ↑ „Development Planning Act, 1992 Section 46 Scheduling of Property”, MEPA. Zarchiwizowano z oryginału 2 Paź 2015 (ang.)
- ↑ Agius, F., s.16-19
- ↑ a b Agius, F., s.19
- ↑ „Dragonara Casino celebrates its 50th anniversary in style”, Times of Malta (20.07.2014). Dostęp 2 Paź 2015 (ang.)
- ↑ Agius, F., s.44-49
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Frederica Agius: The Dragonara Palace. A Historic Perspective. Dragonara Gaming Limited, 2014. ISBN 978-99957-0-718-7. (ang.).