Dyskusja:Iwan Sierow
W opisie jest jedna nieścisłość. Iwan Sierow nie musiał przetrwać czystek lat trzydziestych, ponieważ był on w grupie następców tych, którzy zostali straceni w czasie czystek. Do NKWD zostaje on zmobilizowany 9 stycznia 1939 roku zaraz po ukończeniu Akademii Wojskowej im. Frunzego (ukończył ją w styczniu 1939 roku).
SAMOBÓJSTWO[edytuj kod]
Proszę zobaczyć wersję ukraińską: tam podaje się, iż zginął śmiercią samobójczą w 1962 po ujawnieniu agenta Pieńkowskiego. Jeżeli to nie prawda, to trzeba im zwrócić uwagę. Jstrzelczyk 18:35, 4 cze 2007 (CEST)
- Może należałoby w miejsce daty śmierci wpisać znak zapytania, tak jak jest w Encyklopedii PWN--Łeba 16:04, 25 wrz 2007 (CEST)
Ze zgłoś błąd[edytuj kod]
Oficjalnie SMIERSZ BYŁ ORGANEM Ludowego Komisariatu Obrony ZSRR. chodziło o to, że po zwycięstwach Armii Czerwonej w 1943 r.(np. Stalingrad) wojskowi byli na tyle silni, że nie życzyli sobie wrącania się NKWD w ich sprawy. I chytry Stalin ich wysłuchał.
Zgłosił: 89.17.235.31 (dyskusja) 11:00, 15 sie 2009 (CEST)
Bzdura!![edytuj kod]
Stalin jedynie ograniczył wpływy oficerów politycznych (politruków)do minimum, dał większą swobodę dowódcy w podejmowaniu decyzji i wydawania rozkazów, zachęcani byli do samodzielności, podejmowania samodzielnej inicjatywy. Już nie był potrzebny podpis politruka na rozkazie wydanym przez dowudców Frontów, Armii, Korpusów, dywyzji, batalionów i kąpanii. W 1941-42 jaki kolwiek rozkaz wydany przez dowódcę dywyzji, w tym przypadku generała majora, bez podpisu oficera politycznego był nie ważny.
A działania organów bezpieczeństwa, przy wojskowych związkach taktycznych Armii Czerwonej były jeszcze bardziej nasilone. Bitwa Stalingradzka (szczegulnie w pierwszej fazie) została wygrana nie tylko szaleńczej odwagi żołnierskiej, lecz (w pierwszej fazie obrony miasta) głównie dzięki: takim rozkazom jak nr 227 i 270. Oddziałom zaporowym składających się z Wojsk Wewnętrznych, Pogranicznych, Konwojowych NKWD i jednostek NKWD ds. osłony tyłów ACz, które do 1945 roku liczyły 53 dywizje i 28 brygad. 49-ęć DP Niemcy żucili na II RP w 1939. Grupy Operacyjne NKWD, i od 1943 r, Ludowego Komisariatu Bezpieczeństwa Państwowego i Smiersza, któży po schwytaniu grup z rozbitych oddziałów proszących o amunicję i żywność aby nadal walczyć, byli oddawani; Trojkom i OSO-mowcom --mjr.Rajn (dyskusja) 23:09, 22 lip 2013 (CEST)
BŁĄD[edytuj kod]
W latach 1941–1943 sprawował stanowisko zastępcy szefa kontrwywiadu Smiersz przy NKWD, oraz szefa Ludowego Komisariatu Bezpieczeństwa Państwowego
Iwan Sierow nie mógł zajmować ów stanowisk w powyżej wymienionych organach. Z bardzo prostej sprawy ; one jeszcze nie istniały
- GUKR Smiersz utw. 14 kwietnia 1943 r
- Ludowy Komisariat Bezpieczeństwa Państwowego utw. w marcu 1943 r
- po utw. Ludowego Komisariatu Bezpieczeństwa Państwowego nie był Ludowym Komisarzem Bez. Państ. lecz jednym z zastępców Wsiewołoda Mierkułowa Ludowego Komisarza Bez. Państ. szefa Ludowego Komisariatu Bezpieczeństwa Państwowego
- I Sierow nigdy nie miał nic wspulnego z Głównym Zarządem Kontrwywiadu Smiersz
- w owym czasie był zastępcą szefa NKWD 31.07.41—24.02.47, także naczelnikiem Oddziału NKWD w strefie Moskiewskiej 13.10.41—01.42, oraz pełnomocnikiem NKWD przy 1 Froncie Białoruskim, którym dowodził wówczas marszałek ZSRR Gieorgij Żukow