[go: nahoru, domu]

Przejdź do zawartości

Daewoo Tico

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z FSO Tico)
Daewoo Tico
Ilustracja
Daewoo Tico
Inne nazwy

Daewoo Fino

Producent

Daewoo Motors

Okres produkcji

1991–2001 (Korea)
1996–2001 (Polska)
1998–2001 (Rumunia)
1996–2001 (Uzbekistan)

Miejsce produkcji

Korea Południowa Changwon
Polska Warszawa
Rumunia Krajowa
Uzbekistan Asaka

Następca

Daewoo Matiz

Dane techniczne
Segment

A

Typy nadwozia

5–drzwiowy hatchback

Skrzynia biegów

5–biegowa manualna
3–biegowa automatyczna

Napęd

przedni

Długość

3340 mm[1]

Szerokość

1400 mm[1]

Wysokość

1395 mm[1]

Rozstaw osi

2335 mm[1]

Masa własna

640–690 kg[1]

Zbiornik paliwa

30 l

Liczba miejsc

5

Bagażnik

120/450 l

Ładowność

375 kg

Dane dodatkowe
Modele
bliźniacze

Suzuki Alto

Pokrewne

Maruti 800

Konkurencja

Fiat Cinquecento
Ford Ka
Peugeot 106

Daewoo Ticosamochód osobowy klasy miejskiej produkowany pod południowokoreańską marką Daewoo w latach 1991–2001.

Historia i opis modelu

[edytuj | edytuj kod]
Daewoo Tico – tył
Daewoo Tico SX z nielakierowanymi zderzakami
Daewoo Tico jako taksówka w Syrii

Produkcję Daewoo Tico w Korei Południowej rozpoczęto w 1991 jako licencyjna wersja japońskiego Suzuki Alto, oferowanego równolegle od 1988. Pojazd charakteryzował się 5-drzwiowym nadwoziem, wyróżniając się na tle trzydrzwiowych samochodów konkurencyjnych, takich jak np. Fiat Cinquecento. Tico charakteryzowało się również stosunkowo bogatym wyposażeniem standardowym – topowe wersje posiadały centralny zamek, elektrycznie sterowane szyby przednie i radioodtwarzacz. Do wad Tico zaliczano niski poziom bezpieczeństwa[2].

Nadwozie charakteryzowało się znaczną sztywnością. W celu podniesienia bezpieczeństwa w drzwiach przednich zastosowano wzmocnienia. Podczas przeprowadzanych testów wysoko oceniono niezawodność układu hamulcowego. Przednie koła wyposażono w hamulce tarczowe, a tylne w bębnowe. Promień zawracania wynosił 4,4 m[1].

Pojemność bagażnika wynosiła 120 l[3], lecz po złożeniu tylnego siedzenia można ją było zwiększyć do 450 l. Zaletą był szeroki tylny otwór, który ułatwiał załadunek. Ładowność Tico wynosiła 375 kg, masa całkowita 1015 kg[4].

Tico było sprzedawane w wielu państwach świata, w tym także w krajach Ameryki Łacińskiej, gdzie występowało pod nazwą Daewoo Fino.

Polska

[edytuj | edytuj kod]

Rynkowy debiut Tico w Polsce miał miejsce w czerwcu 1993[5]. Do 1995 import i sprzedaż prowadziła firma Ticar z Warszawy, działającą w ramach holdingu Polmot[5]. Do Polski sprowadzano samochody w wersjach wyposażenia: PM, SR, SX, DX oraz DX Automatic[5]. W pierwszym roku sprzedaży klientów znalazło 1471 egzemplarzy, co zapewniło mu 0,6% udziału w rynku[5].

Prawdziwy „boom” na ten niewielki i dynamiczny samochód rozpoczął się jednak w 1996, kiedy to Daewoo-FSO zajęło się jego dystrybucją, a w późniejszym czasie montażem w systemie SKD po przejęciu fabryki FSO na warszawskim Żeraniu.

Wiosną 2001 oficjalnie zakończył się montaż Tico w Daewoo-FSO, gdzie powstało 126 369 egzemplarzy[6]. W latach 1993–2001 do klientów trafiły 151 303 Tico, dzięki czemu model ten był najlepiej sprzedającym się samochodem marki Daewoo w Polsce[7].

Lifting

[edytuj | edytuj kod]

W 1998 wprowadzono na rynek model po liftingu (SX-DLX), który w wersji podstawowej posiadał lakierowane zderzaki oraz wlot powietrza, przyciemniane szyby, zegarek elektroniczny, tylny spojler, elektrycznie opuszczane szyby przednie, centralny zamek, dodatkową instalację car audio z dwoma głośnikami umieszczonymi w tylnej półce oraz szersze opony (155/70 R12).

Koniec produkcji i następca

[edytuj | edytuj kod]

Produkcję Tico w Korei Południowej zakończono w marcu 2001[8]. W latach 1998–2001 samochód produkowano w Krajowej w Rumunii, a w latach 1996–2001 w Asace w Uzbekistanie. Jego następcą rynkowym został Daewoo Matiz, który odziedziczył po Tico silnik i wiele innych elementów konstrukcji[1].

Dane techniczne

[edytuj | edytuj kod]
  • Podwozie[1]
    • Hamulce przód/tył: tarczowe/bębnowe
    • Ogumienie: 135/80 R12, 155/70 R12
  • Wymiary[1]
    • Rozstaw kół przód: 1220 mm
    • Rozstaw kół tył: 1200 mm
  • Dane użytkowe[1]
    • Minimalny promień zawracania: 4,4 m
    • Spalanie cykl mieszany – 6,2 l

Silniki

[edytuj | edytuj kod]
Wersja Silnik: Układ zasilania: Średnica × skok tłoka: St. sprężania: Moc maksymalna: Maks. moment obrotowy 0–100 km/h:(z Aut.) V-max: (z Aut.)
0.8 SOHC[1] R3 0,8 l (796 cm³), SOHC, F8C gaźnik 68,5 × 72,0 mm 9,3 41 KM (30 kW) przy 5500 obr./min 60 N·m przy 2500 obr./min 17 (25[9]) s 143 (135[9]) km/h

Sprzedaż w Polsce

[edytuj | edytuj kod]
Rok Pozycja Sprzedaż Udział w rynku
1997[10] 4 42 236 8,8%
1998[10] 1 48 566 9,4%
1999[10] 7 27 027 4,2%

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k FSO S.A: Daewoo Tico (kopia w serwisie archive.org). [dostęp 2013-06-29]. (pol.).
  2. Auto Świat 23/03: Maluch z piątką. [dostęp 2010-02-19]. (pol.).
  3. Lub 180 litrów.
  4. daewoo.resmoto.com: Daewoo Tico nie aż taki mały.. [dostęp 2010-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 stycznia 2010)]. (pol.).
  5. a b c d Patryk Rotuski: Daewoo a sprawa polska. Część 1: egzotyczna nowość. IBRM Samar, 24 września 2019. [dostęp 2019-09-24].
  6. Patryk Rotuski: Daewoo a sprawa polska. Część 4: wszystko się wali. IBRM Samar, 27 września 2019. [dostęp 2019-09-27].
  7. Patryk Rotuski: Daewoo a sprawa polska. Część 3: czas nagłego wzrostu. IBRM Samar, 26 września 2019. [dostęp 2019-09-26].
  8. Limb Jae-un: Mini car was cramped, ugly, feeble and revolutionary. Korea JoongAng Daily, 17 maja 2010. [dostęp 2023-07-08]. (ang.).
  9. a b Z automatyczną skrzynią biegów.
  10. a b c Polskie bestsellery od 1997 roku do dziś [online], Moto.pl [dostęp 2022-06-20] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]