[go: nahoru, domu]

Przejdź do zawartości

Konrad Kujau

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konrad Kujau
Konrad Fischer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1938
Löbau

Data i miejsce śmierci

12 września 2000
Stuttgart

Przyczyna śmierci

rak żołądka

Miejsce spoczynku

Löbau

Zawód, zajęcie

antykwariusz
czyściciel okien
handlarz
ilustrator
fałszerz

Miejsce zamieszkania

Stuttgart

Narodowość

niemiecka

Konrad Kujau (ur. 27 czerwca 1938 w Löbau, zm. 12 września 2000 w Stuttgarcie) – niemiecki antykwariusz, ilustrator i fałszerz[1].

Biografia

[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo spędził w sierocińcu w Ruppersdorfie. Członkowie rodziny zaginęli podczas bombardowania Drezna[2]. Jego ojciec, szewc, był zagorzałym zwolennikiem nazizmu aż do swojej śmierci w 1944 roku[3]. Był studentem Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie[4]. Następnie w czerwcu 1957 roku uciekł do ówczesnego Berlina Zachodniego[5]. Kontynuował studia od 1958 roku na Akademii Sztuk Pięknych w Stuttgarcie, jednak przerwał je w 1961 roku[6]. W późniejszym okresie pracował jako czyściciel okien. W 1967 roku otworzył antykwariat specjalizujący się w pamiątkach wojskowych[7]. Wkrótce uświadomił sobie rozmiar rynku pamiątek nazistowskich i w związku z tym zaczął sprzedawać rzekome artefakty z czasów hitlerowskich[8]. Dziennikarz Sterna i kolekcjoner pamiątek z czasów nazistowskich, Gerd Heidemann, poprzez znajomych kolekcjonerów w 1980 roku nawiązał kontakt z fałszerzem ukrywającym się pod pseudonimem Konrad Fischer[9]. Zakupił od niego 61 tomów sfałszowanych pamiętników Hitlera, rzekomo przemyconych przez wschodnioniemieckiego generała[10]. W maju 1983 roku został aresztowany przy granicy austriackiej[7]. Konrad Kujau został skazany na cztery lata i sześć miesięcy pozbawienia wolności za oszustwa i fałszowanie dokumentów[1]. W 1988 roku został warunkowo zwolniony z więzienia po wykryciu raka. W późniejszym okresie otworzył galerię w Stuttgarcie[7]. Następnie został ponownie aresztowany i ukarany grzywną za tworzenie fałszywych praw jazdy. Kiedy zachorował, otworzył kolejną galerię na Majorce, aby sfinansować swoje leczenie[11].

Zmarł na raka żołądka w szpitalu w Stuttgarcie[12]. Jego urnę pochowano w najbliższym kręgu rodzinnym w Löbau[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Hans-Peter Kruse i inni, Kujau, Konrad und Gerd Heidemann [online], Lexikon der Politischen Strafprozesse [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  2. a b Matthias Klaus, Vor zehn Jahren starb der Meisterfälscher [online], sächsische.de, 11 września 2010 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  3. Forger who duped the media with Hitler’s diaries [online], The Irish Times, 23 września 2000 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
  4. Eric Pace, Konrad Kujau, 62, ‘Hitler Diaries’ Swindler [online], New York Times, 14 września 2000 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
  5. Robert C Williams, The Forensic Historian: Using Science to Reexamine the Past, Abingdon: Taylor & Francis Ltd, 2013, ISBN 978-0-7656-3661-4, OCLC 809789688 (ang.).
  6. Sylvia Sänger, Konrad Kujau [online], Sänger Gesundheitskommunikation, 27 czerwca 2013 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  7. a b c Fałszerstwa literackie, [w:] Magnus Magnusson, Słynne fałszerstwa, oszustwa i skandale, Warszawa: Bellona, 2008, s. 244–248, ISBN 978-83-1111-085-4, OCLC 750012413.
  8. The Economist, Konrad Kujau [online], The Economist, 21 września 2000 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
  9. Helene Heise, Der Skandal um Hitlers „Tagebücher” [online], Norddeutscher Rundfunk, 7 października 2020 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  10. Chas Early, April 22, 1983: German magazine to publish Hitler diaries as Sunday Times bids for UK rights [online], BT Group, 15 kwietnia 2019 [dostęp 2020-12-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-13] (ang.).
  11. Phillip Knightley, Konrad Kujau [online], The Guardian, 16 września 2000 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
  12. Kujau: Nichte erbt seine "Fälscher"-Galerie in Rudow - WELT [online], DIE WELT [dostęp 2023-04-25] (niem.).