[go: nahoru, domu]

Przejdź do zawartości

Julian Tarnawski (prawnik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Julian Franciszek Tarnawski
porucznik piechoty porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

29 stycznia 1908
Okno

Data i miejsce śmierci

13–14 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1939

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

52 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych

Główne wojny i bitwy

kampania wrześniowa

Julian Franciszek Tarnawski (ur. 29 stycznia 1908 w Oknie, zm. 1314 kwietnia 1940 w Katyniu) – sędzia grodzki, magister, porucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 29 stycznia 1908 we wsi Okno, w ówczesnym powiecie horodeńskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Julii z Patraszewskich[1].

W 1930 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie i rozpoczął pracę w Rudkach, a następnie aplikował w sądzie w Samborze[2]. W 1935 został przeniesiony do Oleska, a następnym roku mianowany asesorem sądowym[2]. 21 stycznia 1938 został mianowany sędzią grodzkim w Olesku[3].

Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 17 pułku piechoty. 1 grudnia 1932 mianowany podporucznikiem[4]. Na stopień porucznika rezerwy został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1937 i 198. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. Przydzielony do 52 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Złoczowie.

Po agresji III Rzeszy na Polskę powołany do wojska. W wyniku napaści sowieckiej na Polskę we wrześniu 1939 wzięty do niewoli przez Armię Czerwoną, przekazany NKWD i wywieziony w głąb Rosji. Zamordowany w Katyniu przez NKWD strzałem w tył głowy 13 lub 14 kwietnia 1940[2]. Po odkryciu mogił katyńskich wiosną 1943 roku udało się zidentyfikować ciało por. Juliana Tarnawskiego. Władze niemieckie oznaczyły ciało por. Tarnawskiego numerem AM 1537, oznaczającą lokalizację zwłok w zbiorowej mobile.

Julian Tarnawski był żonaty z Heleną Chabałowską, z którą miał córkę Halinę[1].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 642.
  2. a b c Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 730.
  3. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. 2, s. 38, 1938-02-15. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości. .
  4. a b Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 634.
  5. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]