Mysiogon

Mysiogon
	Myomimus
	Ognev, 1924
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Nadgromada	żuchwowce
Gromada	ssaki
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	wiewiórkokształtne
Rodzina	popielicowate
Podrodzina	koszatki
Rodzaj	mysiogon
	Typ nomenklatoryczny
	Myomimus personatus Ognev, 1924
Synonimy
	Philistomys Bate, 1937;
	Philistomys Bate, 1937;
Gatunki
	11 gatunków (w tym 8 wymarłych) – zobacz opis w tekście
	11 gatunków (w tym 8 wymarłych) – zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies

Mysiogon^[3] (Myomimus) – rodzaj ssaka z podrodziny koszatek (Leithiinae) w obrębie rodziny popielicowatych (Gliridae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w południowo-wschodniej Europie i południowo-zachodniej Azji^[4]^[5]^[6].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 73–136 mm, długość ogona 53–94 mm, długość ucha 13–17,7 mm, długość tylnej stopy 14–23 mm; masa ciała 11,6–70 g^[5]^[7].

Systematyka

Rodzaj zdefiniował w 1924 roku rosyjski zoolog Siergiej Ogniow na łamach czasopisma Priroda i ochota na Ukrainie^[1]. Na gatunek typowy Ogniow wyznaczył (oryginalne oznaczenie) mysiogona maskowego (M. personatus).

Etymologia

Myomimus: gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’^[8]; μιμος mimos ‘naśladowca’^[9].
Philistomys: Filistyni (ang. Philistines), starożytny lud o nieokreślonym pochodzeniu zamieszkujący Palastynę; gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’^[2]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Philistomys roachi Bate, 1937.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki^[10]^[7]^[4]^[3]:

Myomimus roachi (Bate, 1937) – mysiogon dardanelski
Myomimus setzeri Rossolimo, 1976 – mysiogon perski
Myomimus personatus Ognev, 1924 – mysiogon maskowy

Opisano również gatunki wymarłe:

Myomimus complicidentatus Popov, 2004^[11] (Bułgaria; pliocen)
Myomimus dehmi (De Bruijn, 1966)^[12] (Hiszpania; miocen)
Myomimus igdeliensis Suata-Alpaslan, 2009^[13] (Turcja; pliocen)
Myomimus maritsensis De Bruijn, Dawson & Mein, 1970^[14] (Grecja; pliocen)
Myomimus qafzensis Haas, 1973^[15] (Izrael; plejstocen)
Myomimus sinensis Wu Wenyu, 1985^[16] (Chińska Republika Ludowa; miocen)
Myomimus sumbalenwalicus Munthe, 1980^[17] (Pakistan; miocen)
Myomimus tanjuae Bilgin, Joniak, Mayda, Göktaş, Peláez-Campomanes & Van den Hoek Ostende, 2021^[18] (Turcja; miocen)

Przypisy

↑ ^a ^b С.И. Огнев. Замечательный зверек. „Природа и охота на Украине”. 1–2, s. 115, 1924. (ros.).
↑ ^a ^b D.M. Bate. New Pleistocene mammals from Palestine. „The Annals and Magazine of Natural History”. Tenth series. 20, s. 399, 1937. DOI: 10.1080/00222933708655355. (ang.).
↑ ^a ^b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 215. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 630. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ ^a ^b M.E. Holden-Musser, R. Juškaitis & G. Musser: Family Gliridae (Dormice). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 881–883. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Myomimus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-30].
↑ ^a ^b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 403. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
↑ Jaeger 1959 ↓, s. 160.
↑ Jaeger 1959 ↓, s. 155.
↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-22]. (ang.).
↑ V.V. Popov. Pliocene small mammals (Mammalia, Lipotyphla, Chiroptera, Lagomorpha, Rodentia) from Muselievo (North Bulgaria). „Geodiversitas”. 26 (3), s. 449, 2004. (ang.).
↑ H. de Bruijn. Some new Miocene Gliridae (Rodentia, Mamma-lia) from the Calatayud Area (prov. Zaragoza, Spain). „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 69 (3), s. 7, 1966. (ang.).
↑ F. Suata-Alpaslan. Myomimus igdeliensis nov. sp. (Gliridae, Mammalia) from the Early Pliocene/Ruscinian fauna of İğdeli (Turkey). „International Multidisciplinary Scientific GeoConference, SGEM, Surveying Geology & Mining Ecology Management”. 1, s. 92, 2009. (ang.).
↑ H. de Bruijn, M.R. Dawson & P. Mein. Upper Pliocene Rodentia, Lagomorpha and Insectivora (Mammalia) from the Isle of Rhodes (Greece). „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 73 (5), s. 565, 1970. (ang.).
↑ G. Haas. The Pleistocene Glirids of Israel. „Verhandlungen der Naturforschenden Gesellschaft in Basel”. 83, s. 76–110, 1973. (ang.).
↑ W.-y. Wu. The Neogene mammalian faunas of Ertemte and Harr Obo in Inner Mongolia (Nei Mongol), China 4. Dormice Rodentia: Gliridae. „Senckenbergiana lethaea”. 66 (1–2), s. 69–88, 1985. (ang.).
↑ J. Munthe. Rodents of the Miocene Daud Khel local fauna, Mianwali District, Pakistan. Part 1, Sciuridae, Gliridae, Ctenodactylidae, and Rhizomyidae. „Contributions in Biology and Geology, Milwaukee Public Museum”. 34, s. 12, 1980. (ang.).
↑ M. Bilgin, P. Joniak, S. Mayda, F. Göktaş, P. Peláez-Campomanes & L.W. van den Hoek Ostende. Micromammals from the late early Miocene of Çapak (western Anatolia) herald a time of change. „Journal of Paleontology”. 95 (5), s. 1081, 2021. DOI: 10.1017/jpa.2021.27. (ang.).

Bibliografia

E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).

[Ognev-1] С.И. Огнев. Замечательный зверек. „Природа и охота на Украине”. 1–2, s. 115, 1924. (ros.).

[Bate-2] D.M. Bate. New Pleistocene mammals from Palestine. „The Annals and Magazine of Natural History”. Tenth series. 20, s. 399, 1937. DOI: 10.1080/00222933708655355. (ang.).

[Cichocki&inni-3] Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 215. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-4] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 630. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[Holden-Musser&inni-5] M.E. Holden-Musser, R. Juškaitis & G. Musser: Family Gliridae (Dormice). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 881–883. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).

[Wilson&Reeder-6] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Myomimus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-30].

[amw-7] Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 403. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).

[CITEREFJaeger1959[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=wu.89043220607&seq=200_160]-8] Jaeger 1959 ↓, s. 160.

[CITEREFJaeger1959[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=wu.89043220607&seq=195_155]-9] Jaeger 1959 ↓, s. 155.

[mdd-10] N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-22]. (ang.).

[pop-11] V.V. Popov. Pliocene small mammals (Mammalia, Lipotyphla, Chiroptera, Lagomorpha, Rodentia) from Muselievo (North Bulgaria). „Geodiversitas”. 26 (3), s. 449, 2004. (ang.).

[bru-12] H. de Bruijn. Some new Miocene Gliridae (Rodentia, Mamma-lia) from the Calatayud Area (prov. Zaragoza, Spain). „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 69 (3), s. 7, 1966. (ang.).

[alp-13] F. Suata-Alpaslan. Myomimus igdeliensis nov. sp. (Gliridae, Mammalia) from the Early Pliocene/Ruscinian fauna of İğdeli (Turkey). „International Multidisciplinary Scientific GeoConference, SGEM, Surveying Geology & Mining Ecology Management”. 1, s. 92, 2009. (ang.).

[bru&inni-14] H. de Bruijn, M.R. Dawson & P. Mein. Upper Pliocene Rodentia, Lagomorpha and Insectivora (Mammalia) from the Isle of Rhodes (Greece). „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 73 (5), s. 565, 1970. (ang.).

[haas-15] G. Haas. The Pleistocene Glirids of Israel. „Verhandlungen der Naturforschenden Gesellschaft in Basel”. 83, s. 76–110, 1973. (ang.).

[wu-16] W.-y. Wu. The Neogene mammalian faunas of Ertemte and Harr Obo in Inner Mongolia (Nei Mongol), China 4. Dormice Rodentia: Gliridae. „Senckenbergiana lethaea”. 66 (1–2), s. 69–88, 1985. (ang.).

[mun-17] J. Munthe. Rodents of the Miocene Daud Khel local fauna, Mianwali District, Pakistan. Part 1, Sciuridae, Gliridae, Ctenodactylidae, and Rhizomyidae. „Contributions in Biology and Geology, Milwaukee Public Museum”. 34, s. 12, 1980. (ang.).

[bil&inni-18] M. Bilgin, P. Joniak, S. Mayda, F. Göktaş, P. Peláez-Campomanes & L.W. van den Hoek Ostende. Micromammals from the late early Miocene of Çapak (western Anatolia) herald a time of change. „Journal of Paleontology”. 95 (5), s. 1081, 2021. DOI: 10.1017/jpa.2021.27. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]