[go: nahoru, domu]

Przejdź do zawartości

Papowo Biskupie (gromada)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Papowo Biskupie
gromada
1954–1973
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

bydgoskie

Powiat

chełmiński

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Papowo Biskupie

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

5

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

23

brak współrzędnych

Papowo Biskupie – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Papowo Biskupie z siedzibą GRN w Papowie Biskupim utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie chełmińskim w woj. bydgoskim, na mocy uchwały nr 24/4 WRN w Bydgoszczy z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Papowo-Biskupie, Kucborek, Folgowo i Zegartowice oraz wieś Falęcin z dotychczasowej gromady Falęcin ze zniesionej gminy Papowo Biskupie w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 23 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

31 grudnia 1961 do gromady Papowo Biskupie włączono wsie Dubielno, Firlus, Młyńsk, Nowy Dwór, Niemczyk i Wrocławki ze zniesionej gromady Firlus w tymże powiecie[8].

Według stanu na rok 1966 gromada obejmowała powierzchnię 60,6 km² i zamieszkana była przez 3943 mieszkańców. W jej skład wchodziły następujące sołectwa: Dubielno, Falęcin, Firlus (wraz z wsią Młyńsk), Kucborek, Nowy Dwór (dzisiejszy Nowy Dwór Królewski, wraz z wsiami Niemczyk i Wrocławki), Papowo Biskupie, Staw (wraz z wsią Folgowo), Zegartowice, Żygląd[9].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[10]. 1 stycznia 1973 w powiecie chełmińskim reaktywowano gminę Papowo Biskupie[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 24/4 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu chełmińskiego; w ramach Zarządzenia Nr 9 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z 18 listopada 1954 w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z 5 października 1954 dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 12, Poz. 63)
  7. Ogłoszenie uchwały Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Chełmnie z 30. IX. 1954, ustalającej liczbę członków gromadzkich rad narodowych powiatu chełmińskiego (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 9 października 1954 r., Nr. 10, Poz. 41)
  8. Uchwała Nr 16/61 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy w sprawie utworzenia i zniesienia niektórych gromad w województwie bydgoskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 15 grudnia 1961 r., Nr. 13, Poz. 103)
  9. K. Faber, Podział administracyjny powiatu chełmińskiego (według stanu z 31 XII 1966 r.) [w:] ,,Dzieje Chełmna i jego regionu. Zarys monograficzny", red. M. Biskup, Toruń 1968, s. 539.
  10. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.
  11. Uchwała Nr XVIII/88/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 6 grudnia 1972 r. w sprawie utworzenia gmin w województwie bydgoskim