[go: nahoru, domu]

Przejdź do zawartości

Piotr (biskup poznański)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr
Herb duchownego
Data śmierci

11 maja 1254

Biskup poznański
Okres sprawowania

1253-1254

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

23 marca 1253

Sakra biskupia

1253

Piotr herbu Prawdzic[1] (zm. 11 maja 1254) – biskup poznański.

Według Jana Długosza był szlachcicem z rodu Prawdziców, nie ma jednak na to dowodów w źródłach współczesnych. W 1218 był kanonikiem kapituły poznańskiej, od 1220 jej archidiakonem, a od 1243 dziekanem. Po śmierci biskupa Bogufała (9 lutego 1253) został obrany jego następcą (23 marca 1253). Początkowo arcybiskup Pełka odmówił zatwierdzenia jego elekcji, jednak po interwencji nuncjusza papieskiego opata Opizzo z Mezzano udzielił mu sakry biskupiej. Piotr niedługo sprawował posługę biskupią w Poznaniu, gdyż już w następnym roku zmarł.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Teodor Morawski, Dzieje narodu polskiego : w krótkości zebrane. T. 5, Stanisław August, nakł. Księgarni Jana Konstantego Żupańskiego, 1877, s. 434 [dostęp 2024-07-17].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jan Dąbrowski (red.), Jan Długosz: Roczniki: czyli, Kroniki sławnego Królestwa Polskiego, Tom 4, Wyd. PWN
  • Jacek Maciejewski: Episkopat polski doby dzielnicowej, 1180-1320, Tow. Nauk. Societas Vistulana, 2003, s. 257